เรือนไทยก่อสร้างตามสถาปัตยกรรมแบบโคโลเนียลหรือที่คนทั่วไปเรียกว่า ‘เรือนปั้นหยา’ หรือ ‘เรือนฝรั่ง’ ก็ตามแต่จะเรียกกัน เป็นเรือนไม้แบบยุโรปมุงหลังคาด้วยกระเบื้อง หลังคาทุกด้านจะชนกันแบบก้นพีระมิดไม่มีหน้าจั่ว ซึ่งเขาไม่คาดคิดว่าจะได้มาเห็นเรือนงดงามนี้ซุกซ่อนอยู่หลังกำแพงต้นไม้ ทั้งที่เรือนนี้อยู่ไม่ห่างจากสถานีบางน้ำเปรี้ยวสักเท่าไร แต่กลับอำพรางให้อยู่เร้นสายตาผู้คนได้
ทองมองหาคนที่เขาจะขออนุญาตเดินเข้าไป แต่เมื่อไม่เห็นใคร เขาจึงถือวิสาสะ
บริเวณรอบเรือนถูกตกแต่งไว้ด้วยพุ่มไม้นานาพันธุ์ ซึ่งเขาเดาว่าเรือนนี้อาจจะยังไม่มีผู้อยู่อาศัย หรือไม่ก็อาจเพิ่งมาอยู่ เรือนจึงใหม่ และต้นไม้ก็ยังไม่ออกดอกออกผล
สองเท้ายังคงพาก้าวใกล้แต่ก็ยังไม่เห็นใคร ซ้ำยังไม่เห็นเลยว่ากลิ่นหอมนั้นสรุปมาจากที่ใด ทว่าใต้ร่มไม้ใหญ่ค่อนไปทางคลองกลับมีวัสดุอุปกรณ์ทำสวนกองรวมไว้บนโต๊ะ
ทองเดินเข้าไปใต้ร่มไม้ หวังว่าใ
