แม่ส้มจีนมองตามเจ้าของร่างสูงใหญ่อดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม พลางคิดพิลึกพิลั่นว่าคนช่างหยอกเอินกับคนช่างหยอกเย้า หากจับมาเป็นคู่ เรือนคุณหญิงชบาคงจะปั่นป่วนน่าดู
“คนนั้นหรือคะ คุณพระนาย”
“อุ้ย! ตาเถรตกยายชีหล่น ยัยหนู! มาไม่ให้สุ้มให้เสียงอีกแล้ว”
“มาให้สุ้มให้เสียงก็ไม่ได้เห็นคุณป้าอุทานสิคะ ว่าแต่ตาเถรกับยายชีมาหรือยังคะ”
“ยัยหนูลูกจันทร์!”
ลูกจันทร์ทำหน้าเป็นพลางดูดน้ำมะเน็ดจากขวดที่ถือไว้พร้อมทำสีหน้าเปรี้ยวแต่ก็ยังดูดต่อ ก่อนจะแตะข้อศอกคุณป้าให้ก้าวเดิน
“ไปลงเรือกันเถอะค่ะคุณป้า”
แม่ส้มจีนถอนใจอย่างเหนื่อยอกเพราะเห็นทีคงต้องอบรมกิริยาของลูกจันทร์ให้หนักก่อนจะนำไปฝากไว้วังไหน เพราะท่าทีสีหน้าเกินงามนี้ เจ้าในวังคงได้ลมสว้านตีกลับกันบ้างล่ะ แต่ยังไม่ทันคิดจบเสียงลูกจันทร์ที่ตะโกนโหวกเหวกก็ทำเอาแม่ส้มจีนต้องทาบฝ่ามือกับอก
“วู้! หลงจู๊! รอเจ๊เหมยประเดี๋ยว เจ๊เหมยยังซื้อของไม่เสร็จ”
เส
