8 ข้อตกลง
1284 คำ
หลังจากวางสายจากวิคเตอร์ลง จิตใจเธอแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว คำพูดของเขายังคงตามหลอกหลอนแม้วางสายจากกันไปแล้วก็ตาม
‘ลืมเหรอ?’
‘ละ…ลืมอะไรคะ’
‘ลืมว่าตัวเองติดหนี้บุญคุณฉันอยู่ยังไงล่ะ’
‘ถึงเวลาที่เธอต้องตอบแทนบุญคุณฉันแล้ว…มีา’
ทั้งที่เป็นคนไว้ชีวิตเธอเองแท้ๆ แต่กลับมาบอกว่าเธอติดหนี้บุญคุณตัวเอง
รู้ดีว่าวิคเตอร์ต้องการอะไร เธอไม่อยากเอาร่างกายไปปรนเปรอความสุขให้เขาเหมือนผู้หญิงอย่างว่า ทว่าชีวิตคนรอบข้างของเธอตกอยู่ในกำมือมัจจุราชตนนั้น
เริ่มคิดไม่ตกแล้วว่าควรทำยังไงกับเรื่องนี้ วิคเตอร์คงกำลังจับตาดูคนรอบข้างของเธออยู่อย่างแน่นอน ทำไมต้องเป็นเธอด้วยมีนา ชีวิตที่เคยสงบสุขมันไม่มีอีกต่อไปแล้ว…
( 21.00 น. )
มีนาก้าวขาเดินเข้ามาภายในไนต์คลับหรู ซึ่งเป็นที่ที่เจอกับวิคเตอร์ครั้งแรก แถมการเจอกันของเธอกับเขายังเริ่มต้นได้ไม่ดีอีกด้วย
“คุณมีนาใช่ไหมครับ”
มีผู้ชายสองคนเดินเข้าหาเธอ การแต่งตัวและบุคลิกน่าเกรงขามแบบนี้คงเป็นคนของวิคเตอร์อย่างแน่นอน
“ชะ…ใช่ค่ะ”
“เชิญทางนี้ครับ” ชายในชุดสูทสีดำผายมือให้
เธอเดินตามเขาไปพร้อมกับความประหม่า นอกจากมีคนเดินนำแล้วยังมีคนคอยเดินตามหลัง ตอนนี้เธอกำลังตกเป็นเป้าสายตาของคนที่นี่ พยายามไม่สนใจแล้วเดินตามคนของวิคเตอร์ไปเงียบๆ
มองไปทางไหนก็มีแต่คนของวิคเตอร์อยู่เต็มไปหมด เริ่มคิดแล้วสิว่าเขาคือเจ้าของที่นี่หรือเปล่า เคยได้ยินมาว่า เจ้าของไนต์คลับแห่งนี้เป็นคนฮ่องกง และครอบครัววิคเตอร์ก็มีเชื้อสายฮ่องกง
“ถามอะไรหน่อยสิ เจ้านายของพวกนายเป็นเจ้าของที่นี่เหรอ” เพราะความอยากรู้จึงอดที่จะถามลูกน้องวิคเตอร์ตรงๆ ไม่ได้
“ใช่ครับ”
ถึงว่าทำไมมีคนของวิคเตอร์อยู่เต็มไปหมด ไนต์คลับแห่งนี้ได้รับความนิยมมาก มีทั้งต่างชาติและคนไทย แต่ส่วนใหญ่มีแต่ลูกค้าต่างชาติ มีข่าวลือบอกว่ารายได้ที่นี่คืนนึงตกคืนละหกถึงเจ็ดหลักเลยก็ว่าได้
นอกจากเป็นไนต์คลับแล้ว ข้างบนยังเป็นที่พักอีกด้วย
“นายรออยู่ข้างในครับ”
เธอมองหน้าลูกน้องของวิคเตอร์ที่เปิดประตูแล้วผายมือให้ ยืนทำใจสักพัก ก่อนจะก้าวขาเข้าไปข้างในพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
สองเท้าเล็กเดินเข้ามาภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ มีแสงไฟสลัวคอยให้ความสว่าง ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบๆ เพื่อมองหาวิคเตอร์ ก่อนจะหยุดอยู่ที่แผ่นหลังกว้างของคนที่กำลังมองหา
เจ้าของส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าอัพหมุนตัวกลับไปหามีนา ในมือถือแก้วน้ำสีเหลืองอำพัน ก่อนจะยกขึ้นจิบอย่างใจเย็น
“นั่งสิ”
เธอหย่อนตัวนั่งลงโซฟาที่วิคเตอร์ปรายสายตาไปมองเมื่อครู่ ยอมรับว่าตอนนี้ทั้งประหม่าและกลัวในเวลาเดียวกัน
เป็นอีกครั้งที่เดินเข้ามาในรังของมัจจุราช…
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอปฏิเสธแก้วแอลกอฮอล์ที่วิคเตอร์ยื่นมาให้ สายตาคมเข้มมองมาอย่างกดดัน จนเธอต้องรับแก้วแอลกอฮอล์มาอย่างเลี่ยงไม่ได้
วิคเตอร์นั่งลงข้างๆ มีนา พลางวางแขนพาดลงบนขอบโซฟาผ่านแผ่นหลังบาง หญิงสาวตั้งท่าเตรียมขยับออกห่างตามสัญชาตญาณ ทว่ากลับถูกมาเฟียหนุ่มรวบไหล่แล้วรั้งเข้ามาหาดังเดิม
พรึ่บ!
แรงกระตุกเมื่อครู่ทำให้เธอเซเข้าหาวิคเตอร์จนได้กลิ่นน้ำหอมเจือด้วยแอลกอฮอล์จากร่างกายของเขา
ยอมรับว่าทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขาหัวใจเธอเต้นแรงมาก ไม่แปลกใจเลยถ้าวิคเตอร์จะมีผู้หญิงเข้าหาเยอะ เพราะเขามีเสน่ห์บางอย่างไว้ดึงดูดเพศตรงข้ามได้ดี หลักๆ คงหนีไม่พ้น… หน้าตาที่หล่อเหลาราวเทพบุตร
แต่จิตใจโหดเหี้ยมไม่ต่างจากมัจจุราช
“รู้ใช่ไหมว่าฉันต้องการอะไร” ริมฝีปากหยักได้รูปจรดลงข้างใบหูมีนาแล้วกรอกเสียงเข้มใส่
“ระ…รู้ค่ะ”
“งั้นฉันคงไม่ต้องบอกใช่ไหม ว่าต้องทำยังไง” น้ำเสียงเข้มเจือเสน่ห์ยังคงกรอกเข้าโสตประสาทซ้ำๆ หลอกล่อให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้ม ในขณะที่มือกำลังลูบไล้เรียวขาอ่อนขาวเนียนเพื่อปลุกปั่นอารมณ์ปรารถนาของมีนา
“…” เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันพลางเบือนหน้าไปอีกทาง สัมผัสจากวิคเตอร์ทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วตัว หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากขั้วเสียตอนนี้
พยายามขยับออกห่าง ทว่ากลับถูกมือของวิคเตอร์จับยึดเรียวขาเอาไว้มั่น มือหนาไต่ระดับขึ้นมาเรื่อยๆ ชายกระโปรงเริ่มเลิกขึ้นจนเกือบเห็นชั้นในที่สวมใส่มา
หมับ
เธอจับมือของเขาเอาไว้
“กะ…ก่อนจะเริ่ม ฉันมีคำถาม”
“ว่ามา” ริมฝีปากหยักได้รูปขยับบอก วิคเตอร์โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้มีนามากขึ้นจนไออุ่นสัมผัสลงต้นคอระหง ทำให้คนตัวเล็หเผลอบีบแก้วแอลกอฮอล์ในมือแน่น
ปลายจมูกโด่งสันลากไล้ไปมาบริเวณลาดลำคอ พลางเปิดปากเล็กน้อยจนไออุ่นแผดใส่ผิวเนื้อขาวเนียน การกระทำของมาเฟียหนุ่มทำให้สติสตังมีนาเริ่มกระเจิดกระเจิง
“ระ…เราสองคนจะทำเรื่องแบบนั้นแค่ครั้งนี้ คะ…ครั้งเดียวใช่ไหม…” เธอเบี่ยงคอหลบจากสัมผัสวิคเตอร์อย่างทนไม่ไหวอีกต่อไป ทว่ากลับถูกเขาจับล็อกท้ายทายเอาไว้เพื่อไม่ให้ขยับหนีไปไหน ตอนนี้ปลายจมูกโด่งสันกำลังแนบชิดอยู่แก้มของเธอ
“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะ”
“งะ…งั้นเราก็ต้องทำข้อตกลงกัน”
“หึ เธอไม่ใช่คนคุมเกม ฉันต่างหากที่เป็นคนคุมเกม”
“ฉันขอแค่นี้…” ไม่ขออะไรมาก แค่เขายอมรับข้อตกลงของเธอได้ก็พอ
“ลองพูดข้อตกลงของเธอมา”
เธอเตรียมข้อตกลงเอาไว้แล้ว ไหนๆ เธอกับเขาก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว ถ้าจะทำเรื่องแบบนั้นก็คงไม่เป็นอะไร ไม่ทำตอนนี้ ยังไงแต่งงานกันไปก็ต้องทำอยู่ดี
“ถ้าเราจะไม่ทำเรื่องแบบนี้กันแค่ครั้งเดียว ระหว่างที่มีอะไรกัน คุณห้ามไปมีอะไรกับคนอื่น ฉันขอแค่นี้คุณทำได้หรือเปล่า”
“ถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ”
“ถ้าคุณไม่ตกลง ก็จบแค่คืนนี้คืนเดียว”
เขากระตุกยิ้มมุมปาก ทั้งที่ชีวิตคนรอบตัวอยู่ในกำมือของเขา เธอกลับยังชอบท้าทายไม่เลิก
เก่งดี…
“ไหนๆ พวกเราก็จะแต่งงานกันแล้ว ถึงจะไม่ได้รักกัน แต่ฉันก็ไม่อยากเห็นว่าที่สามีของตัวเองไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น”
“…”
“ขึ้นอยู่กับคุณว่าจะตกลงไหม” เธอรู้ว่าที่ทำอยู่มันคือการท้าท้ายวิคเตอร์ เธอไม่ยอมให้เขาคุมเกมอยู่แค่ฝ่ายเดียวหรอก ถ้าแบบนั้นเธอคงเสียเปรียบ
มาเฟียหนุ่มเลื่อนมือมาเชยเรียวคางมีนาให้มองหน้าตัวเอง สายตาคมเข้มหลุบมองริมฝีปากสีระเรื่อ ก่อนจะช้อนขึ้นมองใบหน้าสวยหวาน
“ในเมื่อเธอกล้าขอ ทำไมฉันจะไม่กล้าให้”
- ผู้เขียน
