7 ตอบแทนบุญคุณ

1544 คำ

“คนที่สมควรตาย… คือมึง” “คะ…คุณวิคเตอร์” เธอตกใจกับภาพตรงหน้า ต่อให้ไม่ชอบมาร์ทมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อยากให้มีการฆ่ากันเกิดขึ้น มาร์ทคิดผิดที่ท้าทายคนอย่างวิคเตอร์ มัจจุราชตนนี้ไม่แค่ขู่แต่ทำจริง ถ้าไม่อยากชะตาขาดห้ามเผลอไปมีเรื่องด้วยเชียว “ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ” “ทั้งที่มันคิดจะทำร้ายเธอ?” “แต่เขาก็ยังไม่ทำนิคะ อีกอย่าง ฉันไม่อยากให้มีการฆ่าแกงกันเกิดขึ้น” “ช่วยไม่ได้… มันอยากรนหาที่ตายเอง” ดูเหมือนวันนี้มาร์ทคงไม่รอดจากเงื้อมมือของวิคเตอร์ ถึงไม่อยากให้มีการตายเกิดขึ้น แต่เธอไม่สามารถเปลี่ยนความคิดเขาได้ วิคเตอร์ฟังใครที่ไหนนอกจากตัวเอง มาร์ทพลาดแล้วที่ท้าทายมัจจุราชตนนี้… พรึ่บ! ลูกน้องของวิคเตอร์ใช้ถุงดำคลุมหัวมาร์ทจากข้างหลัง “เฮ้ย!! พวกมึงคิดจะทำอะไร ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ…อั๊ก!” เสียงของมาร์ทขาดหายหลังจากโดนมือใครบางคนกระแทกใส่จุดที่สามารถทำให้สลบได้เต็มแรง ก่อนจะถูกพาตัวออกไปในสภาพไม่ได้สติ โดยมีถุงดำคลุมหัวเอาไว้ มีนามองตามมาร์ทที่ถูกลูกน้องของวิคเตอร์พาตัวไป ก่อนจะดึงสายตากลับมามองมาเฟียหนุ่ม “คะ…คุณจะฆ่าเขาเหรอ” “ฉันไม่ได้ฆ่ามันเพื่อเธอ” “…” “จุดจบของพวกที่ชอบท้าทาย คือตายเท่านั้น” เขาเน้นย้ำคำว่า ‘ตาย’ ชัดถ้อยชัดคำ จุดจบพวกที่ชอบท้าทายไม่ตายดีทุกคน “มาร์ทเป็นลูกชายของคนใหญ่คนโต ถึงคุณจะใหญ่กว่าครอบครัวเขา คิดเหรอว่ามันจะไม่เป็นข่าวถ้าเกิดลูกชายเขาตายขึ้นมา” “…” วิคเตอร์มองหน้ามีนาด้วยสายตานิ่งเรียบยากคาดเดา “ในอนาคตคุณกับฉันก็ต้องแต่งงานกัน ฉันไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นอุปสรรคกับเรื่องแต่งงานของเรา คุณไว้ชีวิตเขาสักครั้งไม่ได้เหรอคะ” “หึ ขนาดเธอฉันยังเกือบฆ่าให้ตาย แล้วนับประสาอะไรกับเศษสวะอย่างมัน” ดูทรงแล้วมาร์ทคงไม่รอดจากเงื้อมมือวิคเตอร์ ถ้าหากเธอยังร้องขอชีวิตมาร์ทจากมัจจุราชตนนี้ บางทีคนที่จะถูกเล่นงานอาจจะ…เป็นเธอแทน ถูกของวิคเตอร์ ขนาดเธอยังเกือบตาย การร้องขอชีวิตคนอื่นจากเขาก็คงเป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์ “คนเก่าของเธอมันอยากท้าทายฉันก่อน แค่จะทำให้มันรู้ว่า มันไม่ควรมาท้าทายคนอย่างฉัน” “คุณจะฆ่าเขาจริงๆ ใช่ไหม” วิคเตอร์กระตุกยิ้มมุมปากโดยไม่ตอบกลับมีนา ก่อนจะหมุนตัวแล้วเดินไปขึ้นรถที่ก้าวลงมาก่อนหน้านี้ โดยมีสายตาของหญิงสาวมองตามกระทั่งประตูรถปิดลง ถ้ามาร์ทหายไปจากโลกนี้จริงๆ ครอบครัวของเขาคงทำอะไรวิคเตอร์ไม่ได้… ••• ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! มาร์ทโดนลูกน้องวิคเตอร์รุมกระทืบจนอยู่ในสภาพสะบักสะบอม ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาตอนนี้อาบไปด้วยคราบเลือดจากบาดแผลการโดนทำร้ายอย่างหนัก วิคเตอร์ยืนมองมาร์ทด้วยสายตาเย็นชา ในขณะที่นิ้วเรียวยางคีบบุหรี่อัดเข้าปาก ริมฝีปากหยักคล้ำเล็กน้อยพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างใจเย็น พลางแสยะยิ้มสะใจกับสภาพของคนปากดีก่อนหน้านี้ ไม่เอามันถึงตายหรอก เอาแค่นอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาลได้ก็พอ… เขาเดินเข้าไปดูสภาพมันใกล้ๆ แล้วใช้เท้าสะกิดให้มันมองหน้า “ไง ยังอยากท้าทายกูอยู่อีกไหม” “วะ…ไว้ชีวิตกูด้วย…” มาร์ทที่ไม่เคยก้มหัวให้ใครต้องมาแพ้พ่ายให้กับมัจจุราชอย่างวิคเตอร์ มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มน่ากลัว ก่อนจะใช้รองเท้าหนังราคาแพงเหยียบลงกลางอกมาร์ท แรงกดจากเท้าใหญ่พานทำให้คนข้างล่างแสดงสีหน้าเจ็บปวด “ยกมือไหว้ขอร้องกูสิ” มาร์ททำตามอย่างง่ายดาย นาทีนี้ไม่สนใจศักดิ์ศรีตัวเองอีกต่อไปแล้ว ขอเพียงแค่รอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชตนนี้ก็พอแล้ว… “กูขอร้อง วะ…ไว้ชีวิตกูด้วย” “หึ!” เขากระตุกยิ้มอย่างนึกสมเพช ก่อนจะชักเท้ากลับแล้วหันไปออกคำสั่งกับลูกน้อง “ลากคอมันออกไป” ดึงสายตากลับไปมองมาร์ทอีกครั้ง “คราวหน้าถ้ามึงเสร่อไปยุ่งกับมีนาหรือมาท้าทายกูอีก มึงได้ตายจริงแน่” เขาทิ้งท้ายกับมันก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้ลูกน้องเป็นคนทำหน้าที่จัดการทุกอย่างแทนต่อ “มันเป็นลูกชายของคุณวิชิตร ถ้าทางนั้นเอาเรื่องขึ้นมา นายจะทำยังไงครับ” “ทำยังไงก็ได้ อย่าให้เรื่องสาวมาถึงกู” “ครับนาย” ธาราตอบรับคำสั่ง วิชิตร มีอิทธิพลมากก็จริง แต่เจ้านายของตนนั้นมีอิทธิพลมากยิ่งกว่า… เหนือฟ้ายังมีฟ้า สองวันต่อมา [ LINE ] สวยแต่แปกกก (4) พะแพง : ก๊อกๆ อยู่กันมั๊ย มีเรื่องมาเม้าท์! น้ำขิง : เม้าท์มา รอฟัง! มิลล์ : หูตั้งแล้ว มีนา : ว่าไง พะแพง : ฉันได้ยินคนเม้าท์กัน ว่าอิมาร์ทคนคุยเก่ามีนโดนกระทืบ ตอนนี้นอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงบาล น้ำขิง : จริงจัง? พะแพง : ไม่ชัวร์อะ ได้ยินมาอีกที มิลล์ : ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ขอสมน้ำหน้า ปากหมาๆ แบบนั้นโดนซะบ้างก็ดี “…” เธอนั่งอ่านข้อความในกลุ่มที่เพื่อนกำลังพูดคุยเรื่องมาร์ท ยอมรับแอบกลัวว่าวิคเตอร์จะฆ่ามาร์ทจริงๆ ไม่ใช่ยังมีเยื่อใยกับเขา เธอแค่ไม่อยากให้ใครต้องมาตายโดยที่ตัวเองมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ถ้ามาร์ทตาย เรื่องนี้คงฝังใจเธอไปตลอดชีวิต… มิลล์ : @มีนา อยู่ไหม ทำไมเงียบจัง มีนา : โทษที กำลังยุ่งๆ เดี๋ยวมาเม้าท์ด้วยนะ เธอตอบกลับเพื่อนในกลุ่มแล้วกดออก จากนั้นเข้าไปที่รายชื่อโทรศัพท์ หยุดมองเบอร์วิคเตอร์นานสองนาน ก่อนจะตัดสินใจต่อสายหาเขาเพื่อถามในสิ่งที่ต้องการรู้ รอสักพักเจ้าของเบอร์ก็รับแต่ไม่ยอมพูดอะไร (…) “ยุ่งอยู่รึเปล่า ขะ…ขอคุยด้วยแป๊บนึงได้ไหม” (ว่ามา) แค่คุยกันผ่านโทรศัพท์เธอยังแอบรู้สึกขนลุกซู่กับน้ำเสียงเข้มนั้น “มีข่าวลือออกมา ว่ามาร์ทโดนทำร้ายร่างกาย ตอนนี้กำลังพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล มันคือเรื่องจริงใช่ไหม” (ข่าวลือมักเป็นจริง) เธอรู้สึกโล่งใจที่วิคเตอร์ไม่ได้ฆ่ามาร์ทจริงๆ สองวันที่ผ่านมาเธอจมอยู่กับความเครียด แม้ไม่ใช่คนลงมือทำ แต่การที่วิคเตอร์เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็มาจากเธอ (ดีใจเหรอที่ฉันไม่ฆ่ามัน) “ปะ…เปล่า ฉันแค่ไม่อยากส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของใคร” (หึ โทรมาเพราะเรื่องนี้?) “ใช่” (รอบนี้แค่สั่งสอน แต่รอบหน้า… ตายจริง) เธอเชื่อว่าเขาทำจริงอย่างที่พูด วิคเตอร์ไม่ใช่คนที่เก่งแต่ปากแล้วไม่ลงมือ มาร์ทยังเข็ดไปอีกนาน คงไม่กล้าหือกับคนอย่างวิคเตอร์อีกแน่ “งั้นฉันไม่กวนคุณแล้ว แค่นี้นะคะ” (เดี๋ยว) “คะ?” (คืนนี้มาหาฉัน) หัวใจเธอกระตุกวูบทันทีที่ได้ยินวิคเตอร์พูดแบบนั้น จู่ๆ ก็รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทำไมประโยคนั้นของเขามันช่าง…ฟังดูไม่น่าไว้วางใจขนาดนี้นะ “ทำไมฉันต้องไปหาคุณ” (ลืมเหรอ?) “ละ…ลืมอะไรคะ” เธอไม่ได้แกล้งตีมึนหรือโง่ แต่ไม่รู้จริงๆ ว่าวิคเตอร์กำลังหมายถึงอะไรอยู่ (ลืมว่าตัวเองติดหนี้บุญคุณฉันอยู่ยังไงล่ะ) “…” เธอนิ่งเงียบ พยายามทบทวนความทรงจำของตัวเองดีๆ ว่าไปติดหนี้บุญคุณวิคเตอร์เมื่อไหร่ หรือว่าจะเป็นตอนนั้น ‘ให้เธอตายตอนนี้มันยังเร็วเกินไป’ ‘หมายความว่ายังไง’ ‘ฉันไม่ฆ่าเธอตอนนี้หรอก ให้เธอติดหนี้บุญคุณเล่นๆ น่าสนุกกว่าเยอะ’ นี่คงเป็นสิ่งที่วิคเตอร์หมายถึงสิ… (ถึงเวลาที่เธอต้องตอบแทนบุญคุณฉันแล้ว…มีนา) ตึกตัก ตึกตัก หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งโดยอัตโนมัติ วิคเตอร์เป็นคนเดาใจยากก็จริง แต่มีสิ่งหนึ่งที่พอเดาออกก็คือ เรื่องหนี้บุญคุณที่เขาต้องการให้เธอตอบแทน เธอรู้ว่าเขาอยากให้ตอบแทนแบบไหน ถึงไม่เคยผ่านเรื่องบนเตียงมาก่อน ทว่าเธอก็พอเดาใจวิคเตอร์ได้มาต้องการอะไร “แล้วถ้าฉันไม่ไปตามที่คุณต้องการล่ะ” (อย่าลืมว่าคนที่จะซวยมันไม่ใช่เธอ) “…” เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันหลังจากวิคเตอร์ตอบกลับมา (เธอจะไม่มาก็ได้ แต่ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของคนรอบตัวเธอ) “ยะ…อย่าแตะต้องพวกเขา” (งั้นก็คงรู้ว่าต้องทำยังไง) “…ที่ไหน” เธอเงียบไปสักพัก ก่อนจะหลับหูหลับตาถามสถานที่นัดเจอกับวิคเตอร์ (ที่เดิม ที่เราเจอกัน)

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more