"ท่านมันคนสารเลว!"
ซูฉิงถึงกับลืมกายลืมใจลุกขึ้นชี้หน้าของเยี่ยเฉิงโหวอย่างสิ้นแล้วถึงความรักตัวกลัวตายทั้งหลาย ทว่าแทนที่บุรุษสารเลวบนเก้าอี้จะบังเกิดโทสะ ตรงกันข้ามเขากลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาจนน่าหวาดหวั่นชวนให้ขนในกายทุกเส้นลุกเกรียวกราวไปหมด
"หึ! เจ้าเพิ่งกระจ่างแก่ใจหรือว่าข้าเป็นบุรุษสารเลว ซูฉิง ข้าจะบอกให้นะ ตัวของข้านั้นยังคงสารเลวได้มากกว่านี้อีก เผื่อเจ้าจะดูเบาความสารเลวของข้าอยู่ ก็จงรับรู้เอาไว้ หากมีผู้ใดมาวุ่นวายกับคนของข้า"
"แต่ท่านชิงชังนางเกินผู้ใด"
เป็นเหรินเจียวบ้างที่หลุดความในใจออกมาเสียงเบา อู๋หลิงเซียวหันไปกดยิ้มร้ายให้กับสตรีโง่งมหนึ่งสายก่อนเฉลยความจริงให้ทั้งสามได้ตาสว่างก่อนจะถูกส่งไปอยู่ไกลจากสี่เฉิงอีกหลายพันลี้
"จะชิงจะชังเพียงใด นางก็คือคนของข้า เป็นภรรยาที่ถูกต้อง เป็นมารดาของบุตรข้า ที่สำคัญฐานะของนางเป็นถึงจิ้งหรานเสียนจู่ เช่นนั้นจะผิดหรือถ
