บทที่ 6
ฝ่ายของอู๋หลิงเซียวนั้นมิคาดว่าสตรีร้ายกาจเช่นเซี่ยผิงหลัวจะเป็นผู้ ‘ยอม’ ลงให้ผู้ใดก่อน ต่อให้เป็นบิดาของนาง ตลอดมาเซี่ยผิงหลัวหนึ่งก้าวก็ไม่มีวันถอยหลีกทางให้โดยเด็ดขาด ยิ่งคราวนี้นางเป็นฝ่ายถูกใส่ความด้วยแล้วย่อมต้องสู้ยิบตา ถึงไม่โต้ตอบเขาโดยตรง แต่สตรีทั้งสามเช่นไรย่อมต้องเจอฝ่ามือพิฆาตของนางกันบ้าง แต่นี่กลับไม่มีเลย นางเป็นอันใดไปกันแน่?
"หยุดโบยได้แล้วจิ้งถี ให้คนไปรับท่านหมอมารักษาพวกนางด้วย"
พอนางเดินหนีไม่คิดต่อปากต่อคำคิดเอาชนะอีก เขาก็หมดอารมณ์จะหาเรื่องนางอีกต่อไป ซึ่งแน่นอนเขามีหรือจะไม่ทราบว่าสตรีบำเรอทั้งสามนางนั้นแสดงงิ้วใส่ความฮูหยินของตน แต่เพราะช่วงนี้เขารู้สึกหัวใจไม่มั่นคง หวั่นไหวกับนางและเจ้าเด็กแฝดทั้งสอง จึงอยากหาเรื่องเซี่ยผิงหลัว เพราะรู้สึกผิดและละอายใจต่อเซี่ยหมิงหลันเพียงเท่านั้น
"เกาเฟยเรียกพ่อบ้านถงมาพบข้า"
สตรีบำเรอเหล่านี้เริ่มจะกำเริบเกินไป
