Chapter 6
ตกลงเราเป็นอะไรกัน (3)
"ผมจะออกไปข้างนอก...มีอะไรก็โทร.ไปหาป้าแมวก็แล้วกัน แล้ว...ก็ไม่ต้องรอนะ เพราะผมคงกลับดึก"
กวินตราละสายตาจากหน้าจอทีวี เมื่อจู่ๆ คนที่หล่อนกำลังนอนรอก็ทำให้ต้องหน้าชา แววตาคู่คมไล่มองคนตรงหน้า เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมจะออกไปข้างนอก...นั่นแสดงว่าเขาพูดจริงไม่ได้อำกันเล่นแต่อย่างใด
"ไปไหนคะ ทำไมถึงเพิ่งมาบอกตอนนี้"
"เพื่อนโทร.มาชวนไปกินเหล้า แล้ว...ก็มีแต่ผู้ชายทั้งนั้น คุณไปด้วยก็คงไม่เหมาะสักเท่าไหร่"
ชายหนุ่มรีบดักคอ เพราะกลัวว่าหล่อนจะเอ่ยปากขอตามไปด้วย...นั่นคือสิ่งที่เขาไม่ต้องการ
"อ้าว! แล้วใจคอคุณจะทิ้งปรางไว้แบบนี้เหรอคะ"
"ทำไมเหรอปราง ผมไม่อยู่...คุณถึงกับนอนไม่หลับเลยเหรอ"
"ทำไมคะเต...ทำไมคุณถึงไม่..."
หล่อนสบตากับเขาอย่างตัดพ้อ แววตาสองคู่สบประสานอย่างรู้เท่าทันในความคิดของกันและกัน...การที่เขาพาผู้หญิงเข้าบ้านมานอนค้างอ้างแรม นั่นคงจะไม่
