Chapter 6
ตกลงเราเป็นอะไรกัน (ุ2)
"ถ้าจะทำอะไรก็ทำไป อาเตจะพาใครมามั่วในบ้านหลังนี้ไหมจะไม่ห้าม แต่ขอร้องว่าอย่าลามปามด้วยการทำร้ายม่านมุก...เห็นมั้ยคะ เห็นรอยอะไรนี่มั้ย รอยเขียวช้ำมองดูก็รู้ว่าถูกหยิก ถ้าให้ไหมเดาเธอก็คงจะปั้นหน้าฟ้องอาเตว่าไหมหาเรื่อง...ใช่มั้ยคะ"
ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาเดินเข้าไปหย่อนกายนั่งลงใกล้ๆ คนที่กำลังให้นม รอยเขียวช้ำนั่นเขาเห็นแล้ว มันทำให้เขาถึงกับพูดอะไรไม่ออกไปพักใหญ่...ยังจำได้ดี นับตั้งแต่ที่ม่านไหมคลอดลูกสาวของเขาออกมา หล่อนเฝ้าประคบประหงมทะนุถนอมชนิดริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ไม่เคยมีสักครั้งที่จะเห็นรอยแผลบนเนื้อขาวๆ ให้เขาต้องตำหนิ ทว่า...กวินตรามาที่นี่แค่วันเดียว เขากลับได้เห็นรอยเขียวช้ำที่มองแล้วก็ปวดแปลบอยู่ในหัวใจขึ้นมาโดยพลัน
"ถ้าอาเตจะเห็นใจ...ไหมขออะไรอย่างนึงได้มั้ยคะ หากยืนยันว่าจะให้ไหมไปจากที่นี่ ไหมก็จะไปตามที่อาเตต้องการ แต่...ไหมขอเว
