Chapter 12
สลักไว้...ในห้วงคำนึง (2)
เสียงห้ามนั้นได้แต่ร้องอยู่ในใจ น่าแปลกที่เขาไม่โวยวายด่าทอไล่ม่านไหมเหมือนเช่นไล่ลดาภา วินาทีนี้คนเจนสังเวียนถึงกับไปไม่เป็น เขากลายเป็นไอ้ไก่อ่อนที่ได้แต่นั่งมองด้วยความตกตะลึงกับความมุทะลุของเจ้าหล่อน...มองท่อนขาเรียวที่ค่อยๆ จุ่มเท้าเข้ามาในอ่างทีละข้าง ร่างเปลือยเปล่าย่อตัวลงนั่งให้ฟองครีมนุ่มละมุนห่มคลุมผิวกาย แววตากรุ่นกระแสปรารถนามาพร้อมยิ้มยั่วฆ่าคนมอง ภายใต้แววตาร้อนเร่าที่สบตากับเขานั้น ร่างกลมกลึงก็ขยับแนบชิดขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนกายแกร่งที่กำลังเกร็งสั่น...หล่อนทำให้เขาคลั่งและตื่นเต้นจนอะดรีนาลีนแล่นพล่าน และ...วินาทีนั้นเอง
"ไหม! อย่า...อย่าทำแบบนี้"
เสียงร้องห้ามสั่นพร่าลอดผ่านริมฝีปากร้ายกาจ เมื่อมือซุกซนที่ควานอยู่ใต้กระแสน้ำอุ่นคว้าหมับเข้ากับความเป็นชายที่กลายสภาพไม่ต่างไปจากแท่งหินร้อนผ่าว...ชายหนุ่มบดกรามจนเป็นสันนูนเมื่อมือนุ่
