Chapter 12
สลักไว้...ในห้วงคำนึง (1)
"ส่งเสื้อกับกระเป๋ามาสิคะ ไหมจะเอาไปวางไว้ให้"
เสียงนั้นปลุกเตชินทร์ให้ตื่นจากห้วงความคิด เหลือบมองก็เห็นแววตาคู่นั้นจับจ้องมายังเบลเซอร์และสัมภาระของเขา...ด้วยความงุนงงไม่ทันตั้งตัวรับมือกับความเปลี่ยนแปลง มือก็ยื่นส่งต่อให้ตามคำขอ หล่อนนำกระเป๋าไปวางไว้บนโต๊ะ ตาม ด้วยเบลเซอร์ที่พับจนเรียบร้อยแล้ววางทับซ้อนไปบนนั้น เดินกลับมายังโต๊ะอาหารเพื่อทำหน้าที่เดียวกับที่ลออเคยทำ ที่แปลกไปคือไวน์แดง เขาไม่ได้ร้องขอแต่หล่อนกลับเตรียมไว้รอราวกับรู้ใจ รู้ว่าในวันนี้เขาเหนื่อยใจมากเพียงใด อยากดื่มอะไรเย็นๆ แล้วก็นอนแช่น้ำอุ่นสักครึ่งชั่วโมงเพื่อผ่อนคลาย นั่นคือสิ่งที่คิดเอาไว้ตั้งแต่ขับรถเข้ามาในซอย
สองขาพาคนที่ยังจมอยู่กับความแปลกใจให้เข้ามานั่งยังเก้าอี้ตัวเดิม โต๊ะอาหารที่ทานข้าวคนเดียวอย่างเดียวดายนับตั้งแต่มุกประดับจากไป...ข้าวสวยร้อนๆ ถูกตักใส่จานไว้รอจากม
