กฎข้อที่2 ให้ความสนใจอย่างพอเหมาะ
1221 คำ
ไทน์เริ่มทำตามกฎข้อที่สอง หลายวันมานี้ไทน์ให้ความสนใจในตัวปลาวาฬอย่างพอดีเพื่อให้ปลาวาฬรู้สึกสบายๆไม่อึดอัด การพยายามเข้าหาก็มีแค่ช่วงกลางวันเท่านั้น
อย่างเช่นวันนี้ไทน์เตรียมหาเมนูที่เน้นไปทางผักผลไม้ซึ่งปลาวาฬก็โอเคเพราะเธอรู้สึกว่าหุ่นของเธอไม่บวมเหมือนแต่ก่อน แต่ดูเหมือนว่าการเอาใจจะไปในทิศทางที่ดีเพราะมันมีตัวละครอีกตัวจัดอาหารจากเชฟมาให้ปลาวาฬได้เลือก
อาหารคลีนนับ30เมนูเดินเรียงเข้ามาวางไว้ตรงหน้าของปลาวาฬท่ามกลางสายตาของเหล่านักศึกษาที่นั่งอยู่ บางคนก็อิจฉาแต่บางคนก็ขำจนปลาวาฬรู้สึกเขินอาย
“ปลาวาฬคะแชมป์ให้เชฟของที่ร้านจัดเมนูมากมายมาให้ปลาวาฬเลือกเลย ชอบอันไหนบอกได้เลยนะเดี๋ยวแชมป์หยิบให้” ชายหนุ่มเอ่ยปากพร้อมยืดอกขึ้นเล็กน้อยให้กับความภาคภูมิใจในครั้งนี้
“แชมป์มันเยอะเกินไปอีกอย่างเรากินกับน้องจนจะอิ่มอยู่แล้ว คราวหลังไม่ต้องเอามาเยอะขนาดนี้ก็ได้นะเราเกรงใจ พวกนี้เก็บไปขายได้ไหมถ้าไม่ได้เดี๋ยวเราโอนเงินให้ดีกว่า มันเยอะเรากินไม่ไหวฮ่า ๆ” สาวน้อยพยายามหัวเราะกลบเกลื่อนเพราะอาหารมากมายแบบนี้มันทำให้เธอเอียนไปอีกนาน
“เราแค่อยากให้ปลาวาฬได้เลือกไม่ต้องจ่ายเงินเราหรอกเพื่อปลาวาฬเราให้ได้ทุกอย่างแหละ”
“งั้นเอาแบบนี้ดีกว่า”
ปลาวาฬเดินหยิบแต่ละเมนูไปแจกเพื่อนๆกับน้อง ๆ โดยขอร้องให้ทุกคนช่วยถ่ายรูปแล้วใส่แฮชแท็กชื่อร้านของแชมป์เป็นการขอบคุณ จากนั้นปลาวาฬก็เดินกลับมาหาน้องชายต่างสายเลือดเพื่อลากตัวน้องออกมาจากแชมป์
“เป็นอะไรอะไม่ชอบผู้ชายสายเปย์หรือไง” ไทน์ดูอาการของพี่สาวต่างสายเลือดที่รนรานก็พอรู้ว่าเธอไม่ชอบอะไรแบบนี้
“กินหมดนั่นพี่ตายได้เลยนะ ไปเรียนเถอะไทน์เดี๋ยวพี่จะไปหาเพื่อนแล้ว”
“ก็ได้ๆ เย็นเจอกันนะ”
“อื้อ”
ไทน์มองดูปลาวาฬเดินไปถึงกลุ่มเพื่อนๆแล้ว ตนจึงหันหลังกลับเพื่อไปยังตึกของตัวเอง แต่พอมาถึงก็เจอเพื่อนรักอย่างเสือนั่งรออยู่ด้วยสีหน้าทุกใจ จึงรีบเข้าไปถามไถ่จนได้ความ
“มึงเป็นอะไรไอ้เสือ”
“ไอ้ไทน์ยายกูอาการไม่ดีว่ะ วันนี้กูต้องกลับมาเรียนแต่กูไม่มีสมาธิเลยกูโทรหาป้าแต่ป้ากูก็ไม่สะดวกมา น้ากูก็ขอบายเพราะอยู่กับยายแล้วโดนด่าประจำ” เสือระบายออกมาทั้งน้ำตาไทน์จึงขอข้อมูลต่างๆแล้วเดินออกไปคุยโทรศัพท์
ไม่นานทางโรงพยาบาลก็ติดต่อกลับมาหาเสือเรื่องการย้ายโรงพยาบาลไปยังโรงพยาบาลเอกชนที่ค่ารักษาสูงลิบ พอรู้ว่าหมอที่ต้องการให้ย้ายไปเป็นพ่อของเพื่อนก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย
“ไอ้ไทน์มึง...” เสืออ้ำๆอึ้งๆทั้งดีใจทั้งเกรงใจแต่ไทน์กับยิ้มให้แล้วตบไหล่ของเสือเบาๆ
“ยายมึงต้องดีขึ้น พ่อกูบอกว่าโอกาสหายมันก็มีแต่ร่างกายของยายมึงไม่พร้อมที่จะผ่าตัด แต่ก็ใช่ว่าจะรักษาไม่ได้ อยู่กับพ่อกูไม่ต้องห่วงอย่างน้อยมึงก็จะได้สบายใจ” ไทน์ให้กำลังใจเพื่อนที่กำลังเช็ดน้ำตาไม่หยุด
“เรื่องเงินกูจะจัดการให้นะ”
“ไม่ต้องพ่อกูอยากช่วยเพราะกูบอกพ่อไปว่ามึงเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของกู”
“กูไม่รู้จะขอบคุณมึงกับพ่อมึงยังไงเลย”
หลังจากนั้นข่าวของไทน์ที่ยืนมือเข้าไปช่วยเพื่อนก็ดังไปถึงหูเอิง มันเลยทำให้เอิงมั่นใจว่าเธอชอบคนไม่ผิด ความอยากใกล้ชิดมันเลยเพิ่มขึ้น เมื่อถึงเวลาจบคลาสเรียนไทน์เดินลงมาพร้อมกับเสือแต่เอิงรีบตามมาให้กำลังใจเสือและชวนไทน์คุยจนลงมาด้านล่าง
“นั่นพี่ปลาวาฬนี่หว่า” เสือโบกมือให้พี่สาวเพื่อนทำให้ไทน์ต้องหันไปตบมือเพื่อนให้หยุด
“พี่สาวน่ารักจังคนดังเลยนะเนี่ยไทน์” เอิงรีบเดินลงมายกมือไหว้ปลาวาฬทำให้ปลาวาฬรีบรับไหวน้องเหมือนกัน
“มาไงเนี่ยเจ้ ไอ้เวลอะ”
“มันไปกับพ่อพี่แล้ว อ้อนพ่อตั้งแต่เมื่อคืนอยากได้รถ ตอนแรกแม่ห้ามไม่ให้ออกแต่มันฉลาดมันเข้าทางพ่อ” ปลาวาฬทำปากขมุบขมิบเพราะหมั่นไส้น้องชาย แต่มันกับทำให้ไทน์รู้สึกดีที่หลังจากนี้ตนจะได้อยู่สองต่อสองกับลาวาฬมากขึ้น
“งั้นวันนี้เดี๋ยวผมขับให้ ไปหาอะไรกินด้วยหิวมากเลย”
“อะไรไหนบอกให้พี่ลดน้ำหนักไงไทน์!”
“อนุญาตวันนึงไปเถอะรู้สึกอารมณ์ดี ไปก่อนนะไอ้เสือ บายเอิงไว้เจอกัน”
ไทน์รีบดึงแขนพี่สาวต่างสายเลือดขึ้นมานั่งบนรถจากนั้นตัวเองก็ขับรถออกมาเพื่อตรงไปยังคาเฟ่แถวชาญเมืองที่พึ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน การมาครั้งนี้ทั้งสองมากันเพียงลำพังแถมปลาวาฬยังรู้สึกตื่นเต้นกับการที่ไทน์ถ่ายรูปให้
“รูปนี้สวยมากเลยส่งให้ด้วยนะ” ความใกล้ชิดของทั้งสองทำให้ต่างฝ่ายต่างลืมตัวจนเผลอสบตากัน ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก เสียงหัวใจของทั้งสองที่ดังกึกก้องทำให้พนักงานสาวที่ยืนอยู่ต้องเรียก
“ขนมเค้กได้แล้วค่ะ” พนักงานเอ่ยทักเพราะเธอนั้นมายืนอยู่นานแล้วแต่ว่าทั้งสองกับไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลย
“ครับ ขอบคุณครับ” ผมรีบรับเค้กจากพนักงานเพื่อส่งให้พี่สาวต่างสายเลือดแต่เมื่อกี้เธอสบตากับผมด้วย ความรู้สึกตึกตักในหัวใจทำเอาผมต้องเบนสายตาไปทางอื่น ถ้าเอาแต่จ้องมองคงจะคลั่งไคล้ไปมากกว่านี้
คอนโดทวีสุข
กลับมาถึงคอนโดพวกทั้งสองก็เห็นรุ่นพี่ที่กำลังหัวร้อนออกไปปลาวาฬเลยอดไม่ได้ที่จะถามไถ่ พักหลังเธอเห็นพี่ชายห้องตรงข้ามดูแปลกๆน่าจะมีเรื่องไม่สบายใจแต่ไม่ได้บอกใคร
“พี่ปัณณ์จะรีบไปไหนคะ ช่วงนี้ไม่เห็นหน้าเลย”
“อ้าวปลาวาฬที่บ้านพี่มีเรื่องนิดหน่อยอะ ฝากดูไอ้พายหน่อยนะพี่ขังมันไว้ในห้องเดี๋ยวพี่ไปรับแฟนก่อน”
“ค่ะๆ” ดูท่าว่าจะมีปัญหาจริงไทน์เลยดึงแขนปลาวาฬเข้าลิฟต์เพื่อกลับชั้น9
“ดูท่าจะมีเรื่องเครียดนะไม่เคยเห็นพี่ปัณณ์เป็นแบบนี้เลย”
“นั่นสิ แต่วันนี้ก็ขอบใจนะอุตส่าห์พาไปเที่ยวอะ” ปลาวาฬชนไหล่น้องชายต่างสายเลือดเบาๆเป็นจังหวะที่ประตูลิฟต์เปิดทำให้ทั้งสองต้องมองไปด้านนอก ที่กำลังมีสายตาหลายคู่มองทั้งสองคนอยู่
“เชี่ย!!!”
- ผู้เขียน
