ผมหลงรักพี่สาวข้างห้อง [ผัวเด็กของปลาวาฬ]

อาหารเช้าสำคัญนะ

อย่างที่รู้ว่าตอนนี้วาฬมีกิจกรรมเยอะแยะบางวันก็ไม่ได้ทานข้าวเช้าจนต้องมาฝากท้องที่โรงอาหาร ไทน์เลยต้องตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำแซนวิชใส่กล่องไปให้ แซนวิชวันนี้เป็นปูอัดพร้อมกับผักแถมยังมีผลไม้อย่างกล้วยหอมและนมจืดหนึ่งกล่อง แต่ไทน์ก็ไม่ลืมทำให้มาเวลด้วยเพื่อความแนบเนียน

“อะเจ้ ไอ้เวลอย่าลืมกินนะ”

“ง้อววว พอดีเลยกำลังหิวอีเจ้แม่งมีงานเช้าเลยต้องรีบมาแต่เช้าเนี่ย” มาเวลรีบเปิดเพื่อดูของด้านในพอเห็นว่าเป็นแซนวิชกับผลไม้และนมก็หันไปยกนิ้วให้เพื่อนที่นั่งอยู่ด้านหลัง

“เจ้อย่าลืมกินนะ อาหารเช้าสำคัญมากจะได้มีแรง” ไทน์ยื่นหน้ามาหาปลาวาฬเพื่อเตือนให้เธอทานแซนวิชที่เตรียมมา ดูท่าปลาวาฬก็ชอบเหมือนกันแต่ก็ไม่อยากทานในรถเท่าไหร่

มาถึงมหาลัยทั้งสามคนก็เดินลงมากรถเพื่อเตรียมแยกย้ายกันไปเรียนแต่ไม่ทันที่ไทน์จะเดินไปไอ้พี่แชมป์ก็วิ่งมาพร้อมกล่องสีชมพูด้านในมีข้าวผัดกุ้งตัวใหญ่ทำให้ปลาวาฬตาโตเป็นไข่ห่านเลย

“น่ากินมากกกกกเลยแชมป์” มันกุ้งที่หัวมันเยิ้มจนปลาวาฬต้องกลืนน้ำลายแม้แต่มาเวลก็รีบกอดแขนพี่สาวด้วยความหวัง

“เจ้ผมไปก่อนนะ” ไม่มีเสียงตอบกลับไทน์จึงเดินคอตกมาที่ตึกคณะจากนั้นก็เดินขึ้นเรียนกับเพื่อนเพียงคนเดียวอย่างเสือ

ถึงเวลาพักกลางวันไทน์รีบทิ้งทุกอย่างเพื่อวิ่งมาที่โรงอาหารพอเห็นปลาวาฬเดินคุยกับเพื่อนๆมาก็รีบเดินเข้าไปหาและสวัสดีพี่ๆทุกคนอย่างนอบน้อม

“น้องไทน์สุดหล่อของพี่มาทานข้าวหรือคะ” นิดหน่อยเพื่อนสาวของปลาวาฬรีบเอ่ยทักเหมือนทุกครั้งที่เห็นน้องไทน์สุดหล่อ ใครๆก็รู้ว่าไทน์นั้นเป็นลูกของหมอแทนคุณที่หล่อและรวยมาก แถมพ่อกับแม่ยังเป็นเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนอีกทั้งยังเป็นหุ้นส่วนอยู่หลายโรงพยาบาล

“ครับ ไปเจ้กินข้าวกัน” ไทน์เดินมาดึงแขนปลาวาฬเพื่อเดินดูร้านอาหารที่ทำเมนูใหม่ๆมาสับเปลี่ยน

“อยากกินอะไรไทน์เดี๋ยวพี่เลี้ยง เมื่อเช้าอุตส่าห์ทำแซนวิชมาให้ขอบใจนะที่เป็นห่วง” ปลาวาฬพูดไปพร้อมเดินดูอาหารจนมาหยุดอยู่หหน้าร้านต้มเลือดหมู

“ต้มเลือดหมูไหมมันแค่120Kcal มื้อเที่ยงกินได้ไม่อ้วนหรอก” ไทน์เสนอเมนูที่เหมาะกับปลาวาฬให้ซึ่งปลาวาฬก็พยักหน้ารับไทน์เลยสั่งจากนั้นก็เดินมาร้านผลไม้เพื่อซื้อแตงโมเย็นๆให้ปลาวาฬ

มาถึงที่โต๊ะไทน์ก็ไม่ลืมที่จะตักตับในต้มเลือดหมูให้พี่สาวต่างสายเลือด ไทน์พยายามชวนคุยเรื่องการเรียนทำให้ปลาวาฬต้องสอนการใช้ชีวิตในมหาลัยให้ เผื่อวันข้างหน้าเธอเรียนจบไทน์จะได้ไม่รู้สึกเหงา

ไทน์หยิบแตงโมมาแกะเมล็ดออกก่อนจะส่งให้ปลาวาฬทำเอาเพื่อนๆปลาวาฬที่นั่งอยู่หันมามอง จากนั้นก็มีเสียงแซวจากนิดหน่อยที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆดังลอยมาหาทั้งสองคน

“ดีนะซื้อแตงโมถ้าซื้อแก้วมังกรมานี่ไม่รู้ว่าน้องไทน์ของพี่จะต้องแกะเมล็ดให้ปลาวาฬไหมคิกๆ” คำพูดของนิดหน่อยทำให้ปลาวาฬที่เคี้ยวแตงโมอยู่ถึงกับตาโต แต่ไทน์กับหัวเราะเบาๆในลำคอ

“ถ้าเจ้ให้แกะก็แกะให้ได้นะ” พูดจบก็ขยิบตาให้พี่สาวต่างสายเลือด ปลาวาฬเลยรีบหยิบหนังสือตีหัวน้องชายต่างสายเลือดไปหนึ่งทีโทษฐานกวนประสาท คนบ้าที่ไหนจะมานั่งแกะเมล็ดแก้วมังกร

ตอนนี้ปลาวาฬเริ่มอิ่มจนไม่สามารถทานขนมหวานต่อได้เธอจึงชวนไทน์ที่ช่วงบ่ายว่างนั่งคุยเพื่อรอเพื่อนๆของเธอทานข้าวและขนมหวานต่อ เสียงฝีเท้าก็ดังเข้ามาใกล้ๆทุกคนเลยหันไปมองแชมป์ที่มาพร้อมกล่องเค้กในมือ

“ปลาวาฬกินข้าวแล้วมากินขนมกัน” แชมป์เปิดกล่องเค้กทำให้ทุกคนเห็นความอลังการของเค้กในกล่องที่ทำจากเนยมีเลเยอร์หลายชั้น สีสันดึงดูปลาวาฬจนต้องขยับเข้าไปหา

“ว้าวววว” ปลาวาฬเม้มปากตัวเองสายตาก็มองไปที่แชมป์สลับกับเค้กในกล่อง

“พี่แชมป์ครับเค้กพวกนี้มันให้พลังงานสูงมากเลยอย่างต่ำก็400Kcal. และการที่พี่ให้เจ้กินทุกวันมันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ” ไทน์ยกเหตุผลขึ้นมาทำให้ปลาวาฬก้มต่ำลงเพราะเธออยากกินมันมากแต่ก็กลัวอ้วน สาเหตุคงเป็นเพราะชุดสวยๆที่อาขนมคุณแม่ของไทน์ซื้อมาให้มันใส่แล้วรู้สึกอึดอัดนั่นเอง

“คุณหมอครับแค่400Kcal. แค่ออกกำลังกายเบิร์นไขมันเอาก็ได้จริงไหมคะปลาวาฬ” แชมป์หันมาถามปลาวาฬที่มองเค้กสลับกับหน้าน้องชายต่างสายเลือด

“เจ้ไม่เคยออกกำลังกาย ไม่เป็นไรเจ้กินไปเลยเดี๋ยวเย็นนี้เราไปวิ่งกันนะ ผมจะได้ชวนไอ้เวลด้วยเลยมันบ่นว่าช่วงนี้ร่างกายไม่ค่อยฟิตเลย” ไทน์รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่ปลาวาฬกับจับมือไทน์เอาไว้พร้อมส่งสายตาอ้อนวอน

“แชมป์เราอยากกินนะแต่เดือนหน้าเราต้องไปงานเลี้ยงครบรอบโรงพยาบาลของลุงแทนกับอาขนมอะ เราอยากกินจริงๆงั้นเราขอเอากลับบ้านได้ไหมเดี๋ยวไว้ค่อย ๆ กินทีละนิดนะๆ” ปลาวาฬกลัวว่าเธอจะต้องออกไปวิ่งกับน้อง ๆ ที่บ้าพลังแถมมือก็ยังกุมมือของไทน์ไว้ทำให้ไทน์ยักคิ้วให้แชมป์ไปหนึ่งที

“ก็ได้ค่ะ ไว้วันหลังเราจะดูเมนูเพื่อสุขภาพมาให้นะ” แชมป์จำใจต้องเก็บเค้กใส่กล่องแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเมนูลดน้ำหนักเพื่อที่ตนจะได้สั่งเชฟที่ร้านอาหารของที่บ้านให้ทำในวันพรุ่งนี้

เย็นวันนั้น

หลังจากที่ทั้งสามกลับคอนโดแล้วมาเวลก็ตรงดิ่งมาหาไทน์ที่ห้องเพื่อสอบถามเรื่องราวเมื่อตอนกลางวัน ตนได้ยินเรื่องมาจากรุ่นพี่ว่าไทน์ไปฉีกหน้าไอ้พี่แชมป์กลางโรงอาหาร ไทน์จึงเล่าให้ฟังทำเอามาเวลแอบสะใจไม่น้อย

“กูว่านะไอ้พี่แชมป์อะแม่งหวังฟันอีเจ้ อีเจ้แม่งก็เก่งทุกอย่างแต่มาโง่ตรงไม่ทันผู้ชายนี่แหละ” มาเวลบ่นความเฉิ่มเรื่องผู้ชายของพี่สาวร่วมสายเลือดที่เก่งไปเสียทุกเรื่องแต่กับเรื่องเพศตรงข้ามดันมาอ่อนหัดไม่สมกับเป็นลูกพ่อเวย์เลย

“คนไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีความรักก็แบบนี้แหละมึงอย่าไปว่าอีเจ้เลย”

“กูไม่ได้บ่นแต่แค่เป็นห่วง ถ้าไม่มีมึงกับกูคอยกันไว้จะเป็นยังไง ช่วงนี้กูพักไม่ตรงกับมึงกับอีเจ้ฝากมึงช่วยดูๆหน่อยก็แล้วกัน”

“อือ เดี๋ยวช่วยดูให้” ไทน์รับปากกับเพื่อนรักจากนั้นทั้งสองก็นั่งเล่นเกมส์ด้วยกันเพื่อรอบรรดาพ่อแม่เลิกงานจะได้ไปทานข้าวด้วยกัน