“อื้มหือ…ดูมึงเสี้ยมกูเข้า กูไม่คิดอย่างนั้นหรอก ยอมรับว่าเขารวย เขาหล่อ แต่ ความรักมันก็ต้องมีปะ”
ประโยคของภัทรา ทำเอาอิ้งชักสีหน้าใส่ อยากจะตอบเพื่อนเต็มทนว่า
จ้าแม่ผู้บูชาในรักแท้
หลังจากที่สองสาวนั่งทานกันไปได้สักพัก ก็ถึงเวลาต้องกลับ วันนี้สถานที่ทานไม่ใช่ร้านในปากซอย เพราะ อิ้ง เป็นคนขับรถไปรับ ภัทราที่ห้อง ต้องบอกก่อนว่า อิ้งมีรถใช้เพราะทางบ้านพอมีเงิน อีกอย่างไม่ได้เช่าห้องอยู่ ต่างจากภัทรที่บ้านอยู่ต่างจังหวัดเลยจำเป็นต้องเช่าห้อง
สองสาวที่เดินออกจากร้านบะหมี่ ก็เดินมาที่รถที่จอดอยู่ ร้านมะหมี่ริมทางเจ้าดังไม่ได้มีที่จอดรถให้จอด หากมีไหล่ถนนตรงไหนว่างก็พอจอดได้ อีกทั้งซอยนั้นทั้งซอย ร้านอาหาร ของกิน รวมไปทั้งร้านดื่มนั่งชิว ก็เยอะเหมือนกัน
“ไอ้วิน ร้านนี้ไม่ค่อยมีสาวๆ แจ่มเลยวะ กูมองตั้งนานยังไม่ถูกใจใครสักคน”
เป็นเสียงของเดย์ที่พูดขึ้น พูดจบก็ยกแก้วขึ้นดื่ม ส่วนท่านรองอัศวิ
