บทที่ 43 จำใจกินข้าว

1683 คำ

เรือนพักของอาฉียังคงอยู่ในสภาพคงเดิม ภายในยังประดับตกแต่งอย่างเรียบง่ายทว่าดูอบอุ่นยิ่งนัก น้าหลานเป็นคนชอบปลูกดอกไม้หลังจากอาฉีออกจากจวนไม่มีเจ้านายให้คอยปรนนิบัติน้าหลานจึงทุ่มเทเวลากับดอกไม้ใบหญ้ากระทั่งบัดนี้เมื่ออาฉีกลับมาดอกไม้เหล่านั้นก็งดงามบานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมรัญจวนใจไปทั่วเรือน อ้ายเจิงยังลังเลในมือของเขาถือตะกร้าใบอาหารใบใหญ่ส่วนด้านหลังคือองครักษ์คนสนิทที่เดินตามมาไม่ห่าง หลายวันมานี้อาฉีเอาแต่หลบหน้าเขาไม่ยอมออกมาพบทั้งไม่ยอมรับคำขอโทษกระทั่งอ้ายเจิงจนปัญญาที่จะง้องอนแล้ว เฝ้ารออยู่นานกระทั่งสุดท้ายนางไม่เปิดประตูต้อนรับเขาจึงจำใจหันหลังกลับโดยไม่เอ่ยคำใด ร่างกายของเขาหลังจากขับพิษออกไปแล้วสามารถฟื้นคืนได้อย่างรวดเร็วสองสามวันหลังจากฟื้นเขาก็สามารถใช้กำลังได้เจ็ดแปดส่วน ทั้ง ๆ ที่เฝ้ารออาฉีอยู่ทุกวันทว่าหลังจากวันนั้นนางก็ไม่โผล่หน้ามาให้เขาเห็นอีกเลย อ้ายเจิงรู้สึกหงุด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม