“อยากทำอะไรก็ทำ ตามใจ!” ภูดิศงัดแขนเพื่อนออกจากดรุณีให้มันตามมาห้องโถงรอลิฟต์ ไม่สนใจแม้มันจะขัดขืน
“ไอ้ปากหมา น้องเขามาทำงานวันแรกนะเว้ยไอ้หมอก กูอยากอยู่ช่วย”
“หุบปากเถอะ” ด่าสวนกลับไปคำเดียวมันก็หยุดต่อต้าน “ไม่ต้องสนใจ เขารู้ทุกซอกมุมตึกยิ่งกว่ามึงอีก”
“จริงเหรอ” ปฐวียังคงหนักใจ แตะบัตรพนักงานเข้ามาแล้ว แต่ยังไม่วายหันกลับไปมองข้างหลังและพบว่าโซฟาตัวเดิมร้างซะแล้ว ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเดินหายไปทางไหน “แต่ถึงยังไงเขาก็เป็นผู้หญิงนะเว้ย ปกติมึงก็ไม่ได้ปากหมาพาลไม่เลือกขนาดนี้นี่หว่า น่าสงสารออก”
“พอเลยไอ้วี อย่ายุ่งกับดรุณี!” สั่งเสียงกร้าวลากคอเสื้อมันตามเข้ามา เขาไม่สนใจว่าดรุณีจะคิด จะอาย หรือจะรู้สึกยังไง
ภายในห้องทำงานสุดหรู เจ้าของห้องกำลังพักสายตาจากการเขียนแปลนบ้านด้วยการเล่นเกมพับจี เขาตั้งใจอยากสร้างบ้านแยกออกจากบ้านพ่อแม่โดยทำเองทั้งหมด ตั้งแต่เขียนแปลน ออกแบบ และโขกสั
