“บอกไปก็เป็นแค่เศษเงินในสายตาของคุณ แต่สำหรับฉัน มันมากพอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้”
เป็นชีวิตไร้หนี้ ไร้บุญคุณ ได้รับอิสรภาพ
“งั้นเหรอ พยายามเข้าก็แล้วกันนะ สู้ๆ ฉันเอาใจช่วย” ท่านรองประธานปั้นหน้ายิ้มอย่างสุดจะกวนอวัยวะเบื้องต่ำ หล่อนอยากแปลงร่างเป็นนางมารร้ายข่วนหน้าเขาสักสองที แต่ก็ไม่กล้า ทำได้เพียงหยิบงานทั้งหมดมากอดไว้ และเอ่ยทิ้งท้าย
เขาตั้งใจทำงานไม่ได้สนใจตนเองเลยแม้แต่น้อย วูบหนึ่งเท่านั้นดรุณีเกิดความรู้สึกแปลกๆ ในใจ จึงลองเปิดใจพูดกับเขา
“คุณหมอกคะ ก่อนเรา… จะหย่าขาดจากกัน”
ปากกาในมือเขาสะดุดกึก ยอมเงยหน้าขึ้นมามอง ดรุณีส่งยิ้มให้ “ฉัน… อยากให้เราทำหน้าที่พ่อแม่ร่วมกันสักครั้งนะคะ ลูกไม่เคยอยู่กับเราพร้อมหน้าพร้อมตาเลย อย่างน้อยก็ให้ลูกได้มีความทรงจำพวกนี้บ้าง” ก่อนเราจะไม่มีโอกาสได้อยู่ใกล้กันอีก
“แต่ฉันคิดต่างนะ ไม่ต้องสร้างความทรงจำอะไรน่ะดีที่สุดแล้ว ลูกจะได้ไม่ต้องเจ
