ตอนที่ 10.2

4060 คำ

แค่ขนมกินเล่น... แค่ของฟรี... แค่คนโง่ๆ... ก็น่าจะชินกับคำพูดถากถางดูถูกเหล่านี้ได้แล้ว แต่ทำไมทุกครั้งที่ได้ยิน มันถึงยังไม่ชินเลยสักที ที่ตัดสินใจเข้ามาอยู่ในชีวิตอีกฝ่ายนั้นเป็นเพราะแค่อยากช่วย ไม่ได้ต้องการแลกกับสิ่งมีค่าทรัพย์สินใดใดดังคำปรามาส เพราะหัวใจของเขามีค่าเกินกว่านั้นมาก... ความคิดของกว้างขวางที่สื่อออกมา มันทำให้ได้รู้ว่าไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ รุ่นพี่คนนี้ก็ไม่เคยมองเห็นค่าในตัวเขา ยังคงเห็นเขาเป็นตัวประหลาดที่ถูกเปลี่ยนสถานะมาเป็นตัวทดลองความใคร่ สุดที่รักจดจำความเจ็บใส่หัวใจอีกครั้ง นอกจากเจ็บกับคำพูดของอีกฝ่ายแล้ว ยังเจ็บให้กับความโง่เขลาของตัวเองอีกด้วย โง่...ที่ไม่เคยสลัดคนในหัวใจออกไปจากความรู้สึกได้สักที ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าไม่เคยถูกเห็นค่า แต่ใครคนนั้นก็ยังมีผลต่อหัวใจดวงเล็กดวงนี้เสมอมา เหมือนรากแก้วที่ฝากฝังหยั่งลึกมากขึ้นไปทุกที โง่จริงๆ สุดที่รัก นายมันโง่เหลือเกิน เข้มแข็งอีกนิดได้ไหม... สุดที่รักกำมือแน่น นัยน์ตาเศร้าสะท้อนมองคนทั้งหมดด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะสูดลมหายใจเข้า ขอบตาร้อนผ่าว สุดท้ายฝืนกลืนก้อนจุกคืนลำคอ “เอ่อ...กูไปก่อนแล้วกันนะ ต้องไปส่งแฟนกลับบ้านว่ะ ไว้เจอกัน” พัทธ์หน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด สถานการณ์กระอักกระอ่วนชวนอึดอัด ชายหนุ่มรีบตัดบทก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับแฟนสาว เมื่อเหลือกันเพียงสองคน สุดที่รักเดินกลับมานั่งที่ ก้มหน้ามองถ้วยข้าวตรงหน้า ไร้ซึ่งบทสนทนาระหว่างกัน ชั่วขณะนั้นเป็นกว้างขวางที่มองร่างบางด้วยห้วงอารมณ์กวัดแกว่ง บางจังหวะอยากจะพูดอะไรออกไป แต่ก็เลือกจะเก็บมันเอาไว้ เลยได้แต่มองตามการกระทำของร่างบางไม่ละสายตา เห็นมันหยิบตะเกียบคีบข้าว คีบขึ้นมาได้ แต่มือบางกลับดูสั่นเกร็ง นั่งอยู่อย่างนั้นสักพัก ก็วางตะเกียบลงที่เดิมราวกับหมดแรงจะถือมันต่อ แต่ความพยายามก็ยังไม่ลดละ หยิบไข่หวานบนสายพานแล้วป้ายวาซาบิลงบนนั้น ก่อนจะคีบเข้าปาก คนตรงหน้าไม่ได้พูดต่อว่าเขาแม้แต่คำเดียว แต่การกระทำของมันกลับทำให้เขารู้สึกปวดหน่วงที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก “ร้องไห้ทำไม” มันหันมายิ้มพร้อมทั้งน้ำตา แก้มใสเปรอะเปื้อนได้ไม่ถึงวินาทีก็ถูกเจ้าตัวปาดทิ้งอย่างลวกๆ ปลายจมูกขึ้นสีแดงระเรื่อ ก่อนจะสูดลมหายใจทำเหมือนกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดดูถูกของเขาเลยสักนิด “ครีมสีเขียวมันเผ็ดน่ะครับ” เจ้าตัวเหลือบมองแก้วเหล้าญี่ปุ่นแล้วคว้าไปดื่ม ดื่มเสร็จก็เติมอีก ดื่มวนไปหลายแก้วจนเขาต้องออกปากห้าม “มันแรงนะ เบาๆ หน่อย” “.......” “พอแล้ว...กินน้ำดีกว่าไหม?” ชายหนุ่มขมวดคิ้วพลางยื่นแก้วน้ำเปล่าให้แทน คนถูกห้ามเซื่องซึม ยอมปล่อยแก้วในมือลง ริ้วแดงจางๆ พาดผ่านสองข้างแก้มเมื่อแอลกอฮอล์รสหนักแผ่ซ่านไปทั่วกาย จู่ๆ รอยยิ้มเนือยก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าพร้อมกับการกระทำอันเหลือเชื่อที่ทำเอากว้างขวางถึงกับตกใจ มือบางเลื่อนต่ำวางลงบนตักของเขา จังหวะต่อมาจงใจลากไล้วนไปทั่ว สุดท้ายหยุดสัมผัสไว้ตรงกลางระหว่างขา...ใกล้กับจุดศูนย์รวมของความรู้สึกเพียงนิดเดียว ยอมรับว่าอารมณ์เริ่มเตลิดอีกครั้งเพราะการยั่วเล็กๆ น้อยๆ นี่ “ผมกินน้ำที่นี่อิ่มแล้ว อยากลองกินน้ำอย่างอื่นดูบ้าง คุณให้ผมได้ไหมครับ?” กว้างขวางนิ่งฟังคำพูดพลางจดจ้องใบหน้าหวานอย่างไม่แน่ใจนัก หรือว่ามันกำลังเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง? ที่ดูไม่ประสีประสาที่ผ่านมาเป็นแค่การแสดงหลอกล่อให้เขาเพิ่มมูลค่า? หรือต้องการจะผูกมัดเขาเพราะคำพูดที่เขาบอกกับไอ้พัทธ์ว่าถ้าได้ลองแล้วจะทิ้ง? ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลใด เขายอมรับว่าสุดที่รักเร้าใจเขาไม่น้อย “ไม่ต้องขึ้นห้องก็ได้ครับ ตรงนี้ก็ดี สถานที่มันไม่ได้สำคัญอะไร” สุดที่รักพูดขึ้นหลังรถยนต์คันโตจอดสนิทในลานจอดรถชั้นใต้ดินของคอนโดหรูแห่งหนึ่ง ด้านนอกไม่มีใครอื่น มีเพียงรถหรูหลากหลายยี่ห้อจอดทิ้งเอาไว้ บรรยากาศเงียบสงัด แม้แต่ยามประจำจุดก็ไม่อยู่ แถมช่องที่กว้างขวางใช้จอดก็ยังอยู่ห่างไกลจากรถคันอื่นอีกด้วย บริเวณนี้จึงปลอดผู้คนโดยสมบูรณ์ กว้างขวางปลดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองออก ก่อนจะหันมาจ้องหน้าเด็กหนุ่มข้างกาย ใบหน้าสุดที่รักตอนนี้แดงก่ำลามไปถึงใบหู จะว่าไป ทุกส่วนบนใบหน้านั้นแดงจนเกือบหมด ทั้งปลายจมูก ทั้งริมฝีปากบาง “พร้อมแล้วใช่ไหม?” ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องถามความสมัครใจ แล้วก็ไม่รู้ความคิดของตัวเองด้วยที่คราวนี้ทำไมถึงเลือกที่จะพาคู่นอนมาในที่ส่วนตัวเป็นครั้งแรก อาจเป็นเพราะคำตอบตกลงของอีกฝ่ายและฤทธิ์เหล้าญี่ปุ่นที่ทำให้อารมณ์มันพลุ่งพล่านมากกว่าเดิมจนไม่อาจอดทนขับรถไปไหนได้ไกลกว่านี้อีกแล้ว เขาเข้าใจแบบนั้น หลังคนตรงหน้าพยักหน้า อารมณ์กระสันก็ปะทุขึ้นราวกับลาวาร้อน มันสั่งสมมานานนับสัปดาห์ และเขาก็ไม่คิดจะทนมันอีกแล้วเหมือนกัน กว้างขวางลงจากรถก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูให้สุดที่รัก “คุณจะพาผมไปไหน ผมบอกว่าตรงนี้ก็ได้ไงครับ ผมต้องรีบไปทำงานต่อ อีกอย่างของได้แบบฟรีๆ ก็ต้องเอาในที่ที่ไม่ต้องเสียเงินไงครับ รีบทำให้เสร็จเถอะ มันจะได้จบๆ ไปสักที” “ฟังนะ...” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงต่ำ พลางยื้อข้อมือบาง “หนึ่ง...ฉันไม่ชอบให้ใครมาสั่ง เพราะฉันจะเป็นฝ่ายสั่งเอง นายมีหน้าที่ทำตาม หุบปากซะ สอง...เอาในรถจะทำก็ทำได้ แต่ในเมื่อมาถึงห้องฉันแล้ว ที่เตียงคงจะดีกว่า สาม...ไม่ต้องห่วงนะ ฉันก็อยากลองกับนายให้มันจบๆ ไป จะได้รู้แล้วรู้รอดสักทีเหมือนกัน ว่าความต้องการของฉันมันเปลี่ยนแปลงไปหรือเปล่า ถ้าไม่เราจะจบแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว” พูดจบก็พาเด็กหนุ่มร่างโปร่งเดินถูลู่ถูกังขึ้นลิฟท์ส่วนตัวซึ่งคนที่จะขึ้น ไปได้จะต้องมีคีย์การ์ดของเจ้าของห้องเท่านั้น เมื่อขึ้นมาถึงชั้นๆ หนึ่ง ประตูลิฟท์เปิดออกก็ปรากฏห้องรับแขกอยู่เบื้องหน้า ไม่ต้องเสียเวลาเปิดประตูห้องเข้ามาเสียด้วยซ้ำ เจ้าของห้องไม่รีรอ พาคนตัวเล็กกว่าไปที่ห้องนอนแล้วเหวี่ยงร่างในกำมือลงบนเตียง สุดที่รักหงายหลังจมผืนเตียง ภาพที่เห็นพร่าเบลอไปชั่วขณะ คงเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าที่ดันดื่มไปเยอะไม่ดูลิมิตตัวเอง เลยไม่ทันคนที่ไวกว่า รุ่นพี่หนุ่มโถมกายตามมาติดๆ ใช้สองแขนกักกันร่างของเขาไว้ โน้มใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ฉับพลัน สร้างความตื่นตระหนกให้แก่เขาจนต้องรีบหลับตาแน่น เบี่ยงหน้าแนบเสี้ยวหนึ่งเข้ากับเตียงนุ่ม “เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย เจอของจริงแล้วจะหลบทำไม” ชายหนุ่มแค่นยิ้มพลางใช้นิ้วเชยปลายคางคนใต้ร่างให้หันกลับมา “เลิกทำตัวบริสุทธิ์ผุดผ่องได้แล้ว ยั่วยวนสิถึงจะได้ราคา ไม่ใช่ทำตัวแข็งทื่อไร้ราคาเหมือนของฟรีไม่มีเกรดแบบนี้” “.......” สุดที่รักกัดฟันแน่น ก่อนจะตวัดสายตาขุ่นเคืองใส่ หากชายหนุ่มสังเกต ให้ดีมันมีความสั่นกลัวซ่อนอยู่ในนั้นด้วย “ของฟรีก็แบบนี้แหละครับ จะเอาอะไรกับมันมาก มันไม่ได้มีค่า มีราคาอะไร อยากทำอะไรก็เชิญเลยครับ ผมยอมคุณแล้ว” “ดี หลังจากนี้ฉันสั่งอะไรต้องทำตาม ห้ามลงจากเตียงถ้าฉันไม่อนุญาต” “!!!” สิ้นเสียงคำพูด สุดที่รักเบิกตากว้าง จู่ๆ ก็นึกกลัวขึ้นมาเสียอย่างนั้น เขาลืมไป...ลืมว่ากว้างขวางเป็นโรคเสพติดเซ็กซ์ เซ็กซ์ของชายหนุ่มคงไม่ได้อยู่ในระดับธรรมดาเป็นแน่ และตอนนี้...บทร่วมรักเร่าร้อนรุนแรงก็ถือเริ่มต้นขึ้น สุดที่รักสัมผัสความรุนแรงหยาบโลนได้จากการกระทำของรุ่นพี่หนุ่ม ร่างสูง ใบหน้าหล่อเหลายามนี้แดงก่ำ ลมหายใจหอบถี่ ดวงตาคมฉาดฉายเต็มไปด้วยความทรมานที่อัดอั้น สันกรามปูดนูนขยับไหวไปมา มองหน้าเขาไม่นานก็ซุกจมูกโด่งเข้าที่ซอกคอของเขา สูดดมบริเวณนั้นเนิ่นนาน ในขณะที่มือกระชากชายเสื้อเชิ้ตนักศึกษาของเขาให้หลุดออกจากกางเกง ก่อนจะซุกเข้าไปสัมผัสบีบเค้นหน้าท้อง เกิดความรู้สึกหวามไหวอย่างห้ามไม่ได้ เขาถดกายหนีโดยสัญชาตญาณ แต่ชายหนุ่มก็ยังตามมาทาบทับกายไม่ให้ห่างจากกัน จังหวะหนึ่งมือแกร่งจับเสื้อกระชากออกอย่างป่าเถื่อนจน รังดุมหลุดออกจากกัน เขาตกใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นิ่งงันเบิกตาโพลงมองอีกฝ่ายอยู่อย่างนั้น ส่วนคนบนร่างเองก็มองกลับเช่นเดียวกัน กว้างขวางเคยเห็นท่อนบนที่เปลือยเปล่าของ สุดที่รักมาแล้ว ทว่ายังไม่เคยเห็นมันขึ้นสีแดงลามไปทั่วตัวอย่างนี้มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ หรือเป็นเพราะว่าอีกคนกำลังเขินอาย มันกลับสร้างความชอบใจให้เขาเป็นอย่างมาก พลันความคิดหนึ่งผุดขึ้น “ถอดเสื้อผ้าออก” เขาสั่งน้ำเสียงราบเรียบ หากเป็นคนอื่นเขาไม่เคยรีรออย่างนี้ มีแต่จะกระชากเสื้อผ้าอีกฝ่ายจนขาดวิ่นเพราะความกระสันอยากที่พลุ่งพล่าน แต่พอมาเป็นเด็กคนนี้เขากลับข่มใจรออีกหน่อย เพียงเพราะต้องการเห็นการกระทำคล้ายยินยอม สุดที่รักมือสั่นแต่ก็ยังทำตามที่รุ่นพี่หนุ่มบอก มาถึงตรงจุดนี้ได้ ก็ไม่มีอะไรให้ต้องกระดากอายอีกแล้ว มือบางถอดเสื้อเชิ้ตที่ไม่มีกระดุมเหลืออยู่สักเม็ดออก ก่อนจะตามมาด้วยเข็มขัดและกางเกงนักศึกษา ทุกชั่วขณะใจสั่น หน้าเห่อร้อน กว้างขวางไล่มองตามมือบางที่ปลดเปลื้องอาภรณ์ จนกระทั่งเหลือปราการชิ้นสุดท้ายที่เจ้าตัวยังคงลังเลที่จะถอดมัน “ถอดออก” ชายหนุ่มสั่งอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแหบพร่ามากขึ้น มองสิ่งปกปิดกลางกายของอีกฝ่ายด้วยใจที่เต้นระทึกไม่ต่างกัน เขาไม่เคยกับผู้ชาย และตอนนี้เขากำลังอยากรู้...ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรกับเพศสภาพที่มีคล้ายๆ กันของคนตรงหน้าหลังจากได้เห็นมัน สุดที่รักกัดริมฝีปากแน่น พลางใช้นิ้วโป้งเกี่ยวขอบชั้นในสีขาว ก่อนรั้งให้มันหลุดออกจากเรียวขา ทุกการกระทำถูกชายหนุ่มจ้องมองอย่างเปิดเผย ไม่น่ารังเกียจ ไม่ได้ชวนขยะแขยงอย่างที่เคยคิดเลยสักนิด ไม่ได้รู้สึกไปในทางลบ ในทางกลับกัน ร่างเปลือยเปล่าที่ประจักษ์ตรงหน้ากลับตรึงให้มอง ไม่อยากละสายตาเลยแม้สักวินาที ลำคอคนมองแห้งผาก ส่วนกลางกายปวดตุบคับแน่นผ่านชั้นในดุนดันจนกางเกงตัวนอกโป่งพอง กว้างขวางหอบหายใจหนักมากขึ้นหลังก้อนเนื้อใต้อกกระตุกไหว สายตาคมจดจำภาพเรือนร่างสุดที่รัก พลันความรู้สึกหนึ่งแผ่ซ่านในสมองจนเผลอกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูด “ถือว่าดูแลตัวเองดี ข้างนอกถึงได้ดูหมดจดน่าเอาได้ขนาดนี้” “......” “คนแรกของนายเคยชมแบบนี้บ้างไหม?” “......” คนแรก... ก็อยู่ตรงหน้าผมนี่แล้วไง “ข้างนอกยั่วสายตา แต่ไม่รู้ข้างในจะเป็นยังไง แต่อีกเดี๋ยวฉันคงได้รู้” ไม่วายยังฝากฝังคำพูดทำร้ายใจให้ได้ยิน กว้างขวางไม่อยากชมผู้ชายด้วยกันให้มาก เพราะเชื่อว่าไม่ใช่เพศที่ควรทะนุถนอม สุดที่รักมีสีหน้ากล้ำกลืน แต่ก็ไม่คิดเถียงอะไรออกไป ปล่อยให้วินาทีต่อจากนี้เป็นหน้าที่ของคนคลั่งในรสชาติเซ็กซ์ กว้างขวางไม่รอช้าอีกแล้ว ถอดเสื้อผ้าออกจากกาย ร่างสูงกำยำด้วยมัดกล้าม ไม่ได้ใหญ่มาก หากแต่มีให้เห็นทั้งกล้ามแขนและหน้าท้อง สุดที่รักหลบสายตาทันทีที่ร่างของรุ่นพี่หนุ่มเปลือยเปล่า มันอายเกินจะมอง แต่หลบหน้าได้ไม่นานก็ถูกกว้างขวางจับให้หันกลับมาอีกครั้ง คราวนี้ชายหนุ่มสอดนิ้วกลางเข้ามาในโพรงปากของเขา เรียวนิ้วแหย่เข้าไปจนสุดโคน สุดที่รักรับมันไว้ทั้งหมด ดูดดุนโต้ตอบกลับบ้างเป็นบางครั้ง ไม่นานนิ้วชี้ก็เพิ่มเข้ามา แววตาคมจดจ้องมองสิ่งยั่วเย้าตรงหน้าราวกับจะกลืนกินเสียให้ได้ ริมฝีปากบางแดงฉ่ำวาวจนคนมองลอบกลืนน้ำลาย กว้างขวางตัดสินใจถอนเรียวนิ้วออกหลังถูกชโลมด้วยน้ำลายจนเปียกชุ่ม ทุกขณะเต็มไปด้วยความกระสันซ่าน สุดท้ายก้มหน้าลงไปประกบจูบอีกฝ่ายแทนที่นิ้วตัวเองทันที เขาจูบสุดที่รักอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนเกี่ยวกวัด แหย่แยงหยอกล้อกับลิ้นเล็ก เกิดเสียงหยาบโลนระงมไปทั่วห้อง เนิ่นนานทีเดียวกว่าที่เขาจะรู้ตัวว่าหลงใหลตราตรึงกับริมฝีปากของสุดที่รัก รสจูบของเด็กนี่ช่างดียากเกินบรรยาย “อื๊อ! ...” สุดที่รักสบถร้องเมื่อจู่ๆ ช่องทางด้านหลังถูกล่วงล้ำด้วยเรียวนิ้วที่เปียกชุ่ม “ไม่ๆ ...ผมเจ็บ” เด็กหนุ่มถอนจูบ ลนลานส่ายหน้า เพียงแค่ปลายนิ้วชำแรกแทรกเข้าไปนิดเดียว ช่องทางนั้นกลับตันตื้นหาทางไปต่อไม่ได้แล้ว กว้างขวางขบฟันกรามแน่นเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์ดิบที่แทบปะทุเป็นปรอทแตก ทำไมมันถึงได้คับแน่นขนาดนี้ ช่องทางของผู้ชายที่รองรับ...เป็นแบบนี้หมดเลยหรือเปล่า แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาจะมาสงสัยหรือหาคำตอบอะไรทั้งนั้น ความหิวกระหายกระสันซ่านท่วมท้นทั้งร่างกายและความรู้สึก มันเหมือนเป็นพายุร้ายที่คอยปั่นป่วนจิตใจ เหมือนของหนักคล้ายเหล็กปอนด์ทับก้านสมองจนแทบแตก เขาต้องรีบปลดปล่อยมันเดี๋ยวนี้ “ฉันชักอิจฉาคนแรกของนายซะแล้วสิ” กว้างขวางกระซิบเสียงพร่า ก่อนจับร่างบางให้นอนคว่ำ ชันเข่า ชันมือกับผืนเตียง เขาจ้องมองช่องทางคับแน่น นี่ถือเป็นงานที่ยากลำบาก ช่องทางของผู้ชายไม่ได้มีสิ่งหล่อลื่นเหมือนของผู้หญิง เห็นเป็นอย่างนั้นจึงกวาดดุนน้ำลายของตัวเอง จ่อปากให้ตรงกับช่องทางซ่อนเร้นแล้วปล่อยของเหลวเหนียวหนืดลงมาได้อย่างพอดิบพอดี ก่อนจะส่งนิ้วกลางเข้าไปอีกครั้ง “อึก...เจ็บ” “อย่าเกร็ง” ความลื่นของน้ำลายยังผลให้คราวนี้นิ้วกลางเข้าไปได้สำเร็จ แต่มันก็นานทีเดียวกว่าที่ร่างกายของสุดที่รักจะปรับตัวได้ แค่นิ้วเรียวเพียงนิ้วเดียวก็สร้างความเจ็บปวดรวดร้าวจนแทบทนไม่ไหว สุดที่รักฝืนเจ็บด้วยการกัดริมฝีปากตัวแน่น เหงื่อกาฬผุดซึมเต็มดวงหน้า คราวนี้กว้างขวางลองถอนนิ้วออกก่อนจะดุนดันมันเข้าไปใหม่ กลางกายของชายหนุ่มปวดหนึบแทบแตกสลายเมื่อเห็นภาพร่างผอมเปราะบางบิดเร่า ส่ายสะโพกด้วย ความทรมาน เอื้อมมืออีกข้างไปนวดคลึงบีบเค้นหน้าอกบางไร้ความนิ่มเหมือนผู้หญิง ทว่าให้การสัมผัสที่ดีไม่ต่าง บีบขยำจนเกิดรอยแดงเป็นปื้นนิ้วมือ นิ้วอีกข้างทำงานได้ดีไม่มีขาดตกบกพร่อง เมื่อสอดเข้าถอนออกจนเริ่มชิน เขาเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกหนึ่ง ความเจ็บยังคงแล่นริ้วให้สุดที่รักน้ำตาเล็ด สองแขนพลันหมดแรง ล้มหน้าแนบเตียง เมื่ออีกฝ่ายไม่ให้ความร่วมมือที่ดีเท่าไหร่นัก ชายหนุ่มยอมผ่อนปรน จับร่างบางนอนหงาย แล้วลองใช้นิ้วขยับขยายช่องทางตีบตันนั้นอีกครั้ง จังหวะหนึ่งเหลือบเห็นปรายหางตามีน้ำใสไหลริน ริมฝีปากบางพร่ำบอกว่าเจ็บ ห้วงอารมณ์กระสันถูกความเห็นใจรบกวน ก่อนตัดสินใจโถมกายเข้าไปหา มอบจูบซับเปลือกตาที่หลับแน่น “อย่าเกร็ง มีอารมณ์ร่วมไปกับฉัน ลืมตามองฉัน” “......” “มองฉัน” สุดที่รักยอมลืมตา แพขนตาชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำ มองเห็นใบหน้าหล่อเหลาห่างเพียงแค่ฝ่ามือกั้น “รักฉันใช่ไหม?” “......” “คนที่นายรักอยู่ตรงนี้แล้วไง เรากำลังทำรักกัน อย่ากลัว อย่าเกร็ง เชื่อใจฉัน” “ผมเจ็บ...” “ฉันจะทำให้ดีที่สุด” น้ำเสียงน่าเอ็นดูในความคิดปลุกห้วงอารมณ์บางอย่างจากก้นบึ้งของหัวใจ กว้างขวางย่นคิ้วหงุดหงิดใส่ตัวเองเมื่อคำพูดบ้าๆ หลุดปากออกไปซึ่งมันรบกวนจิตใจเขาเป็นอย่างมาก เพราะเขาไม่รู้ว่าเขาพูดมันด้วยความรู้สึกแบบไหน คนใต้ร่างดูเหมือนจะผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อเขายิ้มให้ นั่นทำให้เขารู้สึกดีตามไปด้วย “เชื่อฉันได้ไหม?” คนฟังคำเว้าวอนยอมพยักหน้า คำพูดของรุ่นพี่หนุ่มที่แอบรักสร้างประกายสุกสกาวในแววตาเศร้า สุดที่รักพินิจมองดวงหน้าหล่อเหลา ไม่ว่าจะถูกทำให้เสียใจมากเท่าไหร่ นานแค่ไหน เขาก็ยังไม่รักดี พ่ายแพ้ให้คนตรงหน้าอย่างหมดหัวใจ ยิ่งในตอนนี้...ตอนที่กว้างขวางโอนอ่อนผ่อนปรน ยอมเกลี้ยกล่อมให้เขาคลายความกังวล สุดที่รักจดจำคำพูดและสีหน้าแบบนี้ไว้ในสมอง ชายหนุ่มคลายรอยยิ้ม ก่อนเริ่มสอดนิ้วเข้าช่องทางคับแคบอีกครั้ง คราวนี้หมุนคว้านขยับเข้าออกได้คล่องขึ้นกว่าเดิม สุดที่รักสะดุ้งเล็กน้อย แปลกใจอยู่นิดหน่อยที่คราวนี้มันไม่ได้เจ็บเหมือนตอนแรก แถมยังรู้สึกวาบไหวในอก ทรมานตรงนั้น...แต่กลับรู้สึกดีแบบแปลกๆ เมื่อเห็นคนตัวเล็กเริ่มมีอารมณ์ร่วม กว้างขวางจึงเริ่มบรรเลงเพลงรักอีกครั้ง โดยการก้มลงไปจัดการกับยอดอกสีชมพูที่เย้าสายตาตั้งแต่แรกเห็น เขาลากไล้ลิ้นร้อนเลียวนไปรอบๆ ก่อนดูดดึงจนแข็งเป็นไต สุดที่รักแหงนหน้ามองเพดาน นัยน์ตาเศร้าปรือปรอย รับรู้สัมผัสแปลกประหลาดทุกวินาที แขนทั้งสองวางข้างลำตัว มือบางเกร็งจิกผ้าปูที่นอนแน่น “อื้อ...” การโลมเลียยอดอกสร้างความเสียวซ่านจนต้องเผลอร้องเสียงหลง กลิ่นกายสุดที่รักฉุดรั้งให้ชายหนุ่มเลื่อนตัวขึ้นไปอยู่ในระดับเดียวกัน อีกครั้ง ก่อนจะแหย่ลิ้นสะกิดหยอกล้อกับใบหูแดงก่ำ ความเปียกชื้นบวกกับความอุ่นร้อนของลมหายใจยิ่งทำให้สุดที่รักรู้สึกดีสุดบรรยาย จังหวะหนึ่งเผลอไผลยกแขนขึ้นไปคล้องคอชายหนุ่ม กว้างขวางชะงักเหมือนต้องของร้อน รีบตะครุบจับต้นแขนอีกฝ่ายแล้ว ดึงออก “ไม่ชอบกอด ห้ามกอด” สุดที่รักเบือนหน้าม้านไปทางอื่น พร้อมกับค่อยๆ ลดแขนลงวางไว้ที่เดิม ท้ายที่สุดของชั่วโมงนี้มาถึง เมื่อกว้างขวางคิดว่าร่างกายของสุดที่รักพร้อมแล้วสำหรับเขา เขาสอดแขนเข้าไปใต้ข้อพับขาของอีกฝ่ายก่อนจะยกมันขึ้นระดับเอว ครึ่งล่างสุดที่รักลอยหวือ ขาทั้งสองข้างถูกรุ่นพี่หนุ่มเกี่ยวรั้งเอาไว้ ก่อนชายหนุ่มจะเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักตรงหัวเตียง หยิบซองบรรจุถุงยางอนามัยออกมา แกะมันด้วยปากและสวมใส่เป็นเครื่องป้องกัน เมื่อใส่เสร็จ มือข้างหนึ่งหันมาจับส่วนสำคัญกลางกายดุนดันแทรกใส่รอยจีบคับแน่น “!!!” ส่วนนั้นของชายหนุ่มที่พยายามแทรกเข้ามามีขนาดใหญ่เกินกว่าที่สุดที่รักจะรับไหว เขาส่ายหน้าไปมาด้วยความเจ็บแสบ พยายามถดกายหนี หากแต่กว้างขวางก็ยังคงดุนดันกายตามไม่ยอมห่าง เหงื่อเย็นผุดซึม กัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด ความเจ็บมีมากเกินทานทน เผลอยกมือขึ้นไปจิกเล็บห้ามบริเวณไหปลาร้าอีกฝ่ายจนได้เลือด แต่ถึงอย่างนั้นคนกระสันซ่านก็ไม่ยอมละความพยายาม หยัดสะโพกเข้าหา ส่วนกลางกายค่อยๆ หลุบหายเข้าไปในช่องทางคับแคบทีละนิดกระทั่งสุดความยาว “ฮืม...” ความคับแน่นทำให้ชายหนุ่มถึงกับครางเสียงต่ำในลำคอ กว้างขวางนิ่งค้างอยู่อย่างนั้นได้สักพักก็เริ่มโยกสะโพกเพื่อปลดปล่อยความแข็งขึงของตัวเองให้ได้เสียดสีกับผนังรัดแน่นของคนใต้ร่าง จากจังหวะเนิบนาบแปรเปลี่ยนเป็นรวดเร็วในเวลาต่อมา การกระแทกกระทั้นทำให้ร่างกายของอีกฝ่ายโยกไหวตามด้วย ความรุนแรง เขาจดจ้องมองเด็กหนุ่มรุ่นน้องด้วยแววตายากต่อการคาดเดา และเจ้าตัวรู้ดีว่ามันเป็นไปในทางที่ไม่ได้เรียกว่าแย่ รสสัมผัสของสุดที่รักทำให้เขาพึงพอใจอยู่ลึกๆ ชายหนุ่มสูดปากยามได้เห็นร่างบางสั่น นิ่วหน้าทรมานด้วยฝีมือเขา “รู้สึกดีเป็นบ้า รู้ไหมว่าของนายแม่งแน่นจนฉันแทบเสร็จตั้งแต่ใส่เข้าไป” เสียงของเขาหอบกระเส่าที่ข้างหู จังหวะกระแทกกระทั้นยังคงดำเนินต่อไปอย่างหนักหน่วงเหมือนเจ้าของร่างไม่มีวันหมดแรง กว้างขวางเริ่มคุ้นชินกับริมฝีปากบาง ชั่วขณะหนึ่งความเสียวซ่านนำพาให้ฉกฉวยกัดกินริมฝีปากอีกฝ่าย ดูดดึงโลมเลียอย่างตะกละตะกลามจนเกิดเสียงหนึบหนับระงมไปทั่วห้อง แถมยังเผื่อแผ่เรียวลิ้นไปถึงแอ่งหูและลำคอขาว ดูดดุนจนเป็นรอยแดงช้ำไปทั่ว “อา...” ความเจ็บปวดแสบร้อนที่ด้านล่างแล่นริ้ว สุดที่รักกำมือบีบผ้าปูที่นอนแน่นจนเล็บจิกลงอุ้งมือ หอบหายใจถี่จนอกกระเพื่อมไหว กายบางบิดเร่าด้วยความทรมาน วินาทีนั้นคนมองมองเต็มสองตาเหมือนถูกตรึง เสี้ยวหนึ่งเกิดความเวทนาเลยสอดแขนรองแผ่นหลัง ก่อนจะรั้งร่างบางขึ้นแนบอก แขนข้างหนึ่งประคองบั้นเอวเพื่อจับยึด กลายเป็นการโอบรัดไม่ต่างจากท่ากอด กว้างขวางกอดสุดที่รักไว้แน่น “ใกล้แล้ว” จังหวะร้อนได้ดำเนินมาใกล้ถึงจุดสูงสุด กว้างขวางไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมครั้งนี้มันถึงได้รวดเร็วกว่าทุกครั้ง แต่เมื่อมันมาถึงเขาก็ไม่คิดจะผ่อนปรนจับสะโพกบางพร้อมกับอัดสะโพกสวนใส่ไปมาอยู่หลายครั้ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นสร้างความเสียวซ่านจนทนไม่ไหวอีกต่อไป ที่สุดของความต้องการ ชายหนุ่มโน้มหน้ามอบจูบแสนลึกล้ำให้อีกฝ่าย ขณะกระแทกกลางกายสุดความยาวใส่ช่องทางร้อน ปลดปล่อยของเหลวสีขุ่นเข้าไปด้านในโดยมีเครื่องป้องกันอย่างถุงยางอนามัยรองรับอีกชั้นหนึ่ง จู่ๆ ก็นึกเสียดายอยู่ครามครัน เมื่อบทเซ็กซ์หนักหน่วงเสร็จสิ้น สุดที่รักนึกว่าทุกอย่างจบลงแล้ว ทว่าเขาคิดผิด หลังผ่านไปไม่กี่นาที ความคับแน่นแสบร้อนก็ถูกกลางกายของใครอีกคนขยับไหวเริ่มในจังหวะเนิบนาบ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระแทกกระทั้นอย่างไม่ยอมหยุดหย่อนอีกครั้ง และอีกครั้ง สุดที่รักจำไม่ได้ว่าถูกร่วมรักไปอีกกี่ครั้ง รู้แต่ว่าหมดแรงจนสลบคาเตียงตอนแสงใหม่ของเช้าอีกวันมาถึง ภาพสุดท้ายที่เห็นช่างแสนพร่าเบลอ เป็นดวงหน้าหล่อเหลากับนัยน์ตาคมที่ยังคงจดจ้องมองเขาไม่ละไปไหน จังหวะรุนแรงมาพร้อมหยาดเหงื่อร่วงหล่นกระทบแก้ม กว้างขวางยามต้องแสงอาทิตย์ช่างสวยงาม แต่ก็ร้อนแรงเกินกว่าจะจับต้องได้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more