“คลื่นอยากเห็งเยือยักฉะหมุด เยือคลื่น ทำไมคลื่นอดเห็ง” คลื่นเข้าสู่บทดราม่าเมื่อรู้ว่าแม่กับพ่อจะไปงานเปิดตัวเรือลำใหม่ เรือรักสมุทรที่พ่อบอกว่าเป็นเรือของตน เด็กน้อยตัดพ้อด้วยความน้อยใจที่ไม่มีโอกาสเห็นเรือของตัวเอง
“แล้วแม่จะถ่ายรูปมาให้ดูนะคะ คลื่นกินข้าวก่อนนะ”
“คลื่นอยากไปทะเยเหมือนคุงแม่ คลื่นอยากไปทะเยเหมืองคุงพ่อ คลื่นอยากไปทะเยเหมืองยุงเชง คลื่นอยากไปทะเยเหมืองยุงกริช คลื่นยังไม่เคยไปทะเยเยย คลื่นยังไม่เคยเห็งทะเยจริง ๆ คลื่นไม่เคยเย่งน้ำทะเย แต่ก็ไม่เป็งไย คลื่นเข้าใจ คุงพ่อไปทำงาง คุงแม่ไปทำงาง คลื่นอยู่บ้างกับคุงยายได้ คลื่นไม่เหงาหยอก คลื่นไม่เฉียใจหยอก คลื่นก็แค่ไม่ได้ไปทะเย คลื่นก็แค่ไม่เห็งทะเย คลื่นเข้าใจ” คลื่นตัดพ้อด้วยความน้อยใจที่ไม่มีโอกาสไปสัมผัสทะเลเหมือนอย่างที่พ่อ แม่ ลุงเชน และลุงกริช เคยไปเที่ยวทะเลด้วยกัน เหมือนในรูปถ่ายที่ตนเคยดู
“เข้าโหมดดราม่าซะงั้น พระเอ
