“นี่บ้างใครฮับ ไม่เห็งเหมืองบ้างคุงพ่อที่คุงแม่เคยไปเยย” ศีรษะเล็กเอียงไปทางซ้าย แล้วก็เอียงไปทางขวาอย่างสงสัย คลื่นมองบ้านพักตากอากาศริมทะเล แต่ไม่เหมือนบ้านพักตากอากาศในรูปที่เคยเห็นในโทรศัพท์ของผู้เป็นพ่อหรือสองลุง
“ที่นี่ก็บ้านคุณพ่อของคลื่นครับ เพิ่งซื้อไว้ไม่นาน ส่วนบ้านที่คลื่นเคยเห็นในรูปอยู่ที่ปราณบุรีครับ คนละที่กัน” เชนคลายความสงสัยของเด็กน้อย
“คุงพ่อบ้างเยอะแยะเยย บ้างใกล้ ๆ บ้างคุงยายก็มี แต่คลื่นยังไม่เคยไป คุงพ่ออยู่กับใครฮับ”
“คุณปู่คุณย่าของคลื่นไงครับ”
“คลื่นมีคุงปู่คุงย่าด้วยหยอฮับ”
“มีสิครับ ถ้าคุณแม่ยอมเป็นแฟนคุณพ่อเมื่อไร คลื่นก็จะได้ไปให้คุณปู่คุณย่ากอด”
“คลื่นอยากให้คุงปู่กับคุงย่ากอดฮับ ให้กอดเยอะ ๆ เยย” ได้ยินแบบนี้เชนกับกริชก็ยิ่งอยากให้ครามกับระรินเคลียร์ปัญหา และเข้าใจกันโดยเร็ว
“คลื่น ยังไม่เลิกอีกเหรอลูก กลับไปได้ดำเป็นเหนี่ยงพอดี” ตั้งแต่มาคลื่นก็ยัง
