หลังกลับจากห้างสรรพสินค้า คลื่นได้ลูกฟุตบอลใหม่ รวมทั้งของเล่นอีกหลายชิ้น ครามกับระรินมาส่งที่บ้าน และกลับไปทำงานกันต่อ
“วันหยุดนี้เราคงพาคลื่นไปว่ายน้ำไม่ได้แล้ว” ครามเอ่ยขึ้นหลังจากอ่านเอกสารที่ระรินนำมาให้
“ระรินต้องไปด้วยเหรอ” ระรินไม่คิดว่าตัวเองต้องไปงานเปิดตัวเรือลำใหม่กับคราม
“คุณเลขาฯ พูดกับเจ้านายแบบนี้เหรอ” ครามวางมาดท่านประธาน
“ขอโทษค่ะที่ดิฉันลืมตัว ไม่ทราบว่าดิฉันต้องเดินทางไปกับคุณเธลิสด้วยหรือคะ” ระรินหน้าเง้า ก่อนจะปรับสีหน้าและพูดกับท่านประธานอย่างเป็นทางการ
“ครามล้อเล่นเอง” ครามลุกมาเดินมานั่งพิงขอบโต๊ะทำงาน ยิ้มกริ่มราวกับมีความสุขที่แกล้งระรินให้เคืองตัวเองได้
“จริง ๆ เป็นแบบนี้ก็ดีค่ะ”
“ดียังไง”
“คุณเธลิสกับดิฉันจะได้พึงระลึกไว้ว่าคุณเป็นเจ้านาย ส่วนดิฉันก็เป็นเพียงพนักงาน”
“อยากได้เลขาฯ เป็นเมียผิดไหม” ใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้าไปใกล้ ระรินนึกอยากใช้นิ้วจิ้มตาที
