“ตอนเย็นพ่อกับคุณแม่มารับไปหาคุณปู่กับคุณย่าที่โรงพยาบาลนะครับ” ครามกับระรินมาส่งลูกชายที่โรงเรียน
“เค ๆ ฮับ”
“วันนี้พ่อกับลูกก็ต้องให้แฟกเตอร์ค่ะ” ด้วยคลื่นต้องไปโรงเรียน จึงเปลี่ยนเวลาการรับแฟกเตอร์เป็นช่วงเย็น ครามจึงเปลี่ยนเวลาตามลูกชายด้วย
“รับทราบครับ/ยับชาบฮับ” สองพ่อลูกตะเบ๊ะรับคำสั่งของหญิงสาวที่พวกตนรัก ระรินมองค้อนอย่างนึกหมั่นไส้ในความเข้าคู่กันของพ่อลูก
“บ๊ะบายฮับ” คลื่นโบกมือให้พ่อกับแม่ ก่อนจะเดินเข้าไปในโรงเรียนอย่างอารมณ์ดี
“ครามอยากให้คลื่นย้ายโรงเรียน”
“จะย้ายทำไม โรงเรียนนี้ระรินก็เคยเรียน ครูก็เอาใจใส่คลื่นเป็นอย่างดี”
“แต่ถ้าเป็นโรงเรียนนานาชาติ คลื่นก็จะได้ภาษานะ แล้วการเรียนการสอนก็ต่างกัน ส่วนเรื่องความเอาใจใส่ก็ต้องดีอยู่แล้ว อนาคตถ้าคลื่นอยากไปเรียนต่อต่างประเทศก็ยิ่งเป็นผลดี”
“แต่...” ระรินยอมรับว่าที่ครามพูดมาถูกทุกอย่าง หากมีกำลังเงินมากพอ โรงเรียนนา
