“คุงพ่อป้องโจ๊กคุงปู่ คุงปู่อาหย่อยไหมฮับ” คลื่นมองตั้งแต่คนเป็นพ่อตักโจ๊กในถ้วยขึ้นมาเป่าไล่ความร้อน ก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนไปจ่อที่ปากคนเป็นปู่ จนกระทั่งโจ๊กถูกกลืนลงท้อง ตัวเองก็พลอยกลืนน้ำลายตามไปด้วย
“อร่อยครับ คลื่นลองชิม ครามป้อนคลื่นลูก” จากท่าทางของหลานชาย ชลธีก็รู้ได้ในทันทีว่าคงหิวและอยากกิน
“อร่อยไหมครับ” ครามถามลูกชาย หลังจากป้อนโจ๊ก
“อาหย่อยฉุดยอด” ความอร่อยคลื่นยกนิ้วโป้งให้ทั้งสองมือ
“ครามป้อนคลื่นอีก” เห็นหลานกินได้อย่างเอร็ดอร่อย ชลธีก็พลอยอิ่มใจ ครามตักโจ๊กป้อนลูกชาย คลื่นกินอย่างอารมณ์ดี เคี้ยวตุ้ย ๆ
“น่าจะหิวมากกว่า” ชลาลัยหัวเราะต่อกระซิกกับระรินที่กำลังช่วยกันปอกผลไม้
“ระรินก็ว่าแบบนั้นค่ะ”
“ไก่เกาหลีของโปรดคลื่นมาแล้วครับ” เชนกลับเข้ามาพร้อมเมนูอันโปรดปรานของหลาน
“เอิ๊ก~~” เสียงเรอของคลื่นดังสนั่น เด็กน้อยเก้อเขินรีบยกมือปิดปากตัวเอง
“แบบนี้น่าจะอิ่มแล้วมั้ง
