“กลัวเหรอครับ” ทันที่ที่ลิฟต์เริ่มเคลื่อนตัว คลื่นก็กอดขาของบอดีการ์ดหนุ่มแน่น มิหนำซ้ำยังยกขาเล็กข้างหนึ่งมาเกี่ยวไว้ด้วย
“ไม่จัวฮับ”
“ไม่กลัวจริง ๆ เหรอครับ”
“จริงฮับ ไม่จัว”
“ครับ ไม่กลัว” ไซลาสมองเจ้านายตัวน้อยที่ปากบอกไม่กลัว แต่ยังคงกอดขาเขาแน่นเป็นที่ยึดเหนี่ยว
ประตูลิฟต์เปิดกว้างเมื่อมาถึงชั้นที่สามสิบสาม คลื่นปล่อยกอดจากขาของบอดีการ์ดตัวสูง ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อเห็นทิวทัศน์เมืองในมุมสูงแบบพาโนรามาอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“วะ ๆ ว้าว” คลื่นวิ่งไปหยุดยืนยังกำแพงม่านกระจกขนาดใหญ่ ตื่นตากับภาพเบื้องหน้า
“คุณคลื่น” ไซลาสรีบก้าวขาตามเจ้านายตัวน้อย ด้วยกลัวว่าจะพลาดพลั้งหกล้ม
“ยุงไชยา แม่น้ำฮับ” นอกจากจะได้เห็นภาพแบบหนึ่งร้อยแปดสิบองศาแล้ว ยังเห็นส่วนโค้งของแม่น้ำ มีท้องฟ้าสีน้ำเงินเป็น Background ที่ช่วยให้พื้นที่ด้านล่างดูเด่นยิ่งขึ้น แสงอาทิตย์ที่ตกกระทบผิวน้ำ เกิดเป็นประกาย
