“นิชาขอให้คุณน้ำผิงโชคดีมีความสุขกับงานนะคะ ได้ทำงานกับคุณฟิวส์ต้องมีความสุขแน่ ๆ เลยค่ะเพราะคุณฟิวส์ก็เป็นพี่ชายอีกคนของคุณน้ำผิง...ต้องกินกันแซ่บเหมือนพี่ชายทางนี้แน่นอนเลยค่ะ” ^^
“...” ฉันยืนนิ่งหลังจากได้ยินคำพูดของผู้หญิงตรงหน้า ผู้หญิงที่เป็นพนักงานในบริษัทของคุณพ่อฉันแท้ ๆ แต่กล้าแสร้งตีหน้าซื่อก่อนจะพูดจาแบบนี้กับฉัน กล้าดูถูกฉันได้อย่างไม่น่าให้อภัย!
“นิชาขอตัวทำงานก่อนนะคะ” ยังจะกล้ายิ้มอ่อนโยนออกมาอีกรอบเหรอ
...กล้าดีเกินไปรึเปล่า?
“คุณเลขา” ทำเสียงตอแหลมาใช่ไหม? ถ้างั้นก็ตอแหลกลับได้เหมือนกัน ชอบจริง ๆ คนตอแหลแบบนี้ อยากเจอมานานแล้ว
“คะ”
“ขอบคุณนะคะที่เก็บของให้ทั้งที่ไม่ได้ขอแล้วก็ไม่ใช่หน้าที่ของตัวเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ” อยากจะกระชากผมแล้วตบปากที่เอาแต่ยิ้มตอแหลจริง ๆ แต่ไม่หรอก ฉันไม่เอามือไปสัมผัสหัวไร้ที่สมองกับหน้าที่สกปรกของยัยนี่แน่นอน
“ค่ะ ถึงจะเสียมารยาทมากไปหน่อ
