ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
ติ๊ด!
“ค่ะ”
(ออกมานอกระเบียงหน่อย)
“ฮะ? เที่ยงคืนแล้วนะพี่เมฆ”
(ออกมาหน่อยครับ) จะทำเสียงอ้อนไปถึงไหน -///-
“อือ ๆ” ฉันทำเสียงแบบขอไปทีทั้งที่ความจริงในใจ...ลั้นลามาก~ >///-หลายวันต่อมา-
ฟอด~
“อื้อ! รุ่มร่าม!” ฉันกำลังทำงานที่เขาสอนให้ทำ กำลังทำอย่างตั้งใจเพราะกลัวผิดพลาดเลยไม่รู้ตัวว่ามีคนตัวโตเดินมาใกล้ มารู้ตัวก็ตอนที่เขากดจมูกโด่งลงที่แก้มแล้วนี่ล่ะ พอต่อว่าพร้อมกับหันไปมองพี่เมฆก็ยิ้มแล้วกดปากลงมา
จุ๊บ!
“พี่เมฆ!”
“คะ”
“...” อยากจะเกลียดเขาที่ทำรุ่มร่ามกับฉันตามอำเภอใจแต่บอกตามตรงว่าเกลียดไม่ลงจริง ๆ
“เหนื่อยไหม”
“...เหนื่อยที่โดนลวมลามมากกว่า”
“หึ ๆๆ นั่งเฉย ๆ เหนื่อยตรงไหน คนเดินมาลวนลามยังไม่บ่นเลย”
เพี๊ยะ!
“ทะเล้นจังเลยนะ”
“พี่เก็บกดมานานน้องผิงไม่รู้หรอก”
“ชิส์~” ต่อปากต่อคำเก่งมาก พอย่นจมูกใส่เขาก็โยกหัวฉันเบา ๆ
“แล้วตกลงเหนื่อยไหม”
“ไม
