บทที่12 โกรธทำไม ความจริงทั้งนั้น
“ถามดี ๆ ก็ตอบดิวะเกล ทำไมชอบทำตัวมีปัญหาจังวะ” เมื่อถามแล้วไม่ได้คำตอบก็เปล่งเสียงหงุดหงิดออกมาตามสไตล์คนอารมณ์ร้อนและเอาแต่ใจ
“หิวแวะทานข้าวก่อนก็ได้” เธอตอบอย่างขอไปที
“ก็แค่เนี่ย” มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นเมื่อได้คำตอบ
มาวินพาอบิเกลมาร้านอาหารที่เธอชอบมาทานเป็นประจำซึ่งไม่ไกลจากคอนโดของเขาเท่าไหร่นัก ยอมเธอนิดเอาใจเธอสักหน่อยคงไม่เป็นไรในเมื่อวันนี้เขาใช้คำพูดรุนแรงกับเธอจนเกินไป ตั้งแต่ออกจากห้องน้ำมาเธอเงียบผิดปกติจนเขารู้สึกใจคอไม่ค่อยดี เขายอมให้เธอเถียงเขาคอเป็นเอ็นเหมือนเช่นทุกครั้งดีกว่าที่เห็นเธอเงียบแบบนี้บอกเลยว่ามันไม่คุ้นชิน
“ทานอะไร เอาเหมือนเดิมไหม” เอ่ยถามอย่างเอาใจ
“เหมือนเดิมก็ได้ นายสั่งไปก่อนนะฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน” นั่งลงที่โต๊ะยังไม่ทันได้ดูเมนูเกลก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำปล่อยให้มาวินเป็นคนจัดการสั่งอาหารรอ
“เป็นอะไรของเธอ” มาวินเอ่ย
