บทที่ 4
ลัคณานิ่งเหมือนหินหลัก หล่อนทั้งตระหนกตื่นและเหมือนความคิดที่กำลังแตกซ่านหยุดชะงัก รู้สึกราวกับว่าถูกเหวี่ยงกลับเข้าไปในโลกที่เต็มไปด้วยสีสันของจอมทัพอีกครั้ง มันเป็นโลกที่หล่อนโหยหานับแต่มีอะไรกับเขาคืนนั้น และนี่เป็นอีกครั้งที่หล่อนยอมให้เขาจูบปากโดยไม่มีเงื่อนไข
ปากเปียกฉ่ำของชายหนุ่มนาบสนิทกับปากของหล่อน บดเบียดบดบี้จนหญิงสาวหายใจแทบไม่ทัน ความซาบซ่านแล่นไหลในสายเลือดของหนุ่มสาวทั้งสอง ลัคณาอ่อนลงเหมือนขี้ผึ้งที่ถูกโยนเข้าไปในกองไฟ หล่อนหายใจแทไม่ทันและเสียงหอบสะท้อนนั่นก็ยิ่งยั่วยุเพลิงร้อนในกายหนุ่มให้ลุกโหมขึ้นเรื่อยๆ
“พี่แจ็ค...อา...อืม...อย่าค่ะ...ฉันจะต้อง...กลับแล้ว”
ลัคณาส่งเสียงครางเบาหวิวอยู่กับปากเปียกชื้นของชายหนุ่มที่เลาะเล็มอยู่บนกลีบปากนุ่มนวลของหล่อน ร่างกายของหล่อนรุ่มร้อนเหมือนถูกไฟลามเลีย ที่ไม่อยากเข้าใกล้เขาก็เพราะเหตุนี้ หล่อนกลัวตัวเ
