บทที่ 5
“ลัคกี้...”
เสียงเรียกของจอมทัพเป็นอาวุธทำลายสมาธิได้เป็นอย่างดีสำหรับหญิงสาว ลัคณาที่ก้มหน้าก้มตาสาละวนวุ่นวายอยู่กับการแกะกระดุมเสื้อให้เขาเผลอเงยหน้าขึ้นแล้วต้องชะงักเมื่อรุ่นพี่หนุ่มฉวยจังหวะนั้นก้มหน้าลงมาแล้วเบียดกลีบปากของหล่อนด้วยปากของเขาจนแทบไม่มีช่องว่างให้หญิงสาวหายใจ
ปากกับลิ้นของเขาช่างร้ายกาจเพราะจอมทัพไม่ชอบเบียดปากต่อปากเฉย ๆ เขาสอดลิ้นเข้าไปในปากของหล่อน จ้วงจุ่มลิ้นเปียกฉ่ำในอุ้งปากของหญิงสาวที่สั่นสะท้านไปทั้งตัว อีกครั้งที่ลัคณาจำต้องยินยอมและออกจะเคลิ้มฝันไปกับสัมผัสรันจวนใจที่ไม่ว่าครั้งไหนหล่อนก็ไม่อาจปฏิเสธเขาได้สักหน และเขาก็ไม่ได้จูบหล่อนอย่างเดียวแต่มือซุกซนยังซอกไซ้เข้าไปใต้ชายเสื้อเชิ้ตนักศึกษาที่หลุดลุ่ยออกมา มือหนาใหญ่แตะไต่สัมผัสเนื้อนวลบนหน้าท้องของหล่อนและลัคณาก็ไม่รู้ว่าเสื้อเชิ้ตตัวเล็กพอดีกับเรือนร่างอ้อนแอ้นถูกแกะกระดุมจนหมดเสียตั้งแต่
