งานหมั้นจัดขึ้นภายในครอบครัว ทันทีที่ผ่านวันเกิดอายุครบ 17 ปี [3] งานหมั้นก็ถูกจัดขึ้น ใบหน้าของคู่หมั้นหนุ่มนั้นเรียบตึงตลอดทั้งงาน แหวนเพชรเม็ดโตบนนิ้วนางข้างขวาของอลินพ่อของเขาหามาให้ ชายหนุ่มแทบไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง แผ่นดินทำให้พ่อเด็กสาวมองด้วยสายตาไม่พอใจตลอดทั้งงาน
“พอใจเธอหรือยัง” พอมีโอกาสอยู่สองต่อสองเขามักพูดคำนี้ออกมา อลินเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เขาโกรธเธอมาก ตั้งแต่วันนั้นก็เอาแต่ต่อว่าเธอ
“ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้สักหน่อย”
“เหรอ ฉันคิดว่าเธอดีใจมากต่างหาก” ก้มหน้างุด หารู้ไม่ว่าเธอพยายามช่วยเขา เด็กสาวไม่อยากให้พ่อเอาเรื่องจนกว่าคดีความจะหมดอายุความ
“ถ้าเธอไม่เข้ามาในชีวิตฉันมันก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก”
“อึก ฉันขอโทษ” พึมพำออกมาเสียงแผ่วเบา น้ำตาก็ส่อเค้าจะไหลออกมา
“แล้วนี่อะไร เธอใช่ไหมไปบอกพ่อเธอให้มาบอกพ่อฉันว่าอยากให้เราอยู่ด้วยกัน”
“อึก ฉันไม่ได้พูดเลยนะคะ” ยิ่ง
