หลังจากจบการลงทัณฑ์ที่ร้อนผ่าวราวกับไฟลงแล้ว ขวัญชีวาก็รีบผลักไสคนตัวโตให้ออกห่างจากกายทันทีด้วยความขุ่นเคือง จนคนตัวโตที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียงแคบๆ ของหล่อนต้องลืมตาขึ้นและหรี่มองเขม็ง
“อยากโดนอีกรอบหรือไง”
“ขวัญมีงานที่ต้องไปทำ”
หญิงสาวขยับกายลุกขึ้นนั่ง ข้างกายไม่มีผ้าห่มที่จะไว้ใช้คลุมกายสาวจากสายตาคมกริบเลย จึงต้องใช้มือบางๆ ปกปิดเอาไว้แทน วินซ์ระบายยิ้มอย่างขบขันกับท่าทางของสาวน้อย อยากจะบอกเหลือเกินว่าปิดอย่างไรก็ไม่มิดหรอก ก็มันอวบอัดซะขนาดนั้น
“นอนกับผม มันก็คืองาน”
“แต่กลางวันขวัญต้องไปทำงานในครัว”
คนตัวโตส่ายหน้าน้อยๆ รอยยิ้มพึงพอใจเกลื่อนใบหน้า
“ก็เบิ้ลสองไง จะได้หมดหนี้เร็วๆ ไม่ชอบหรือไง” เขาลุกขึ้นนั่ง จ้องหน้าหล่อนด้วยสายตาไม่บอกความรู้สึก
“วันนี้คุณได้เงินจากผมไปตั้งสามหมื่นเหรียญแล้วนะ นี่ยังไม่รวมกับค่าแรงที่ทำงานในครัวอีกห้าร้อยเหรียญ” วินซ์ทำเสียงลึกต่ำในลำคอก่อน
