เรือนกายสมบูรณ์แบบในชุดทำงานสีเขียวขี้ม้าของวินซ์ เอเมอร์ตันที่ปรากฏขึ้นในห้องอาหารแสนหรูหราของคฤหาสน์เอเมอร์ตันนั้นมีผลต่อระบบการหายใจของขวัญชีวาอย่างมหาศาลเลยทีเดียว หล่อนจำไม่ได้ว่าตัวเองอ้าปากค้างไปกี่วินาที และก็จ้องมองเขาแบบจะกลืนกินไปนานแค่ไหน แต่พอรู้สึกตัวก็เห็นสายตาของเขามองมาอย่างรู้ทันอยู่ก่อนหน้าแล้ว แก้มนวลแดงก่ำจนต้องรีบเสหลบตาคมกริบนั้นพัลวัน เขาแค่นยิ้มน้อยๆ อย่างดูแคลน ก่อนจะทรุดกายใหญ่โตลงบนเก้าอี้ที่บุด้วยกำมะหยี่ที่พื้นนั่งด้วยท่าทางแสนสง่างาม
ผู้ชายคนนี้กระชากลมหายใจของหล่อนได้ในทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากัน ไม่ว่าเขาจะแต่งกายแบบไหน ชุดลำลองหรือว่าชุดทำงานเต็มยศ หรือว่าจะไม่ใส่อะไรเลยแบบในห้องนอน อำนาจมืดแห่งแรงเสน่หาของเขาก็แผ่ปกคลุมหัวใจและร่างกายของหล่อนอย่างอำมหิตไม่แตกต่างกัน
“โซฟี นี่เธอไม่ได้บอกสิ่งที่ควรจะบอกกับขวัญชีวาเลยหรือ”
คนถูกถามสะดุ้งโหยง หน้าซีดไร้สี
