“ถ้าไม่อยากให้ใครเห็นก็เอาหน้าซบอกผมไว้สิ”
อลันรู้ว่าเธออายที่ต้องถูกอุ้ม แต่มันก็สนุกดีเหมือนกัน เพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย อภิสราเผลอสบตากับผู้หญิงสองคนที่เข้ามาใหม่ ทั้งสองก้มหัวให้อลัน พวกเธอคงเป็นพนักงานของเขา หญิงสาวจึงใช้สองมือปิดหน้าและหันหน้าซบอกเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ใครวะแก ทำไมคุณอลันต้องอุ้มแบบนั้นด้วย”
“ฉันเห็นแผลที่หัวด้วยนะ”
“แล้วต้องพามาห้องพยาบาลเองเลยเหรอ แฟนก็ไม่ใช่ คุณแป้งรู้ต้องหึงแน่เลย งานแต่งก็อีกไม่กี่วัน”
เสียงพนักงานซุบซิบกันอย่างออกรส เมื่อเขาอุ้มอภิสราออกจากลิฟต์
“สงสังคงต้องตั้งกฎห้ามนินทาเจ้านายแบบเผาขน” อลันได้ยินทั้งหมด เพราะประตูลิฟต์ยังไม่ทันปิดลง สองคนนั้นก็พูดถึงเขาแล้ว
“ขอโทษค่ะ”
“คุณ... ไปเถอะ” อภิสราแอบเงยหน้ามาบอกเขา แต่ก็ยังใช้มือบังหน้าของตัวเองเอาไว้ ส่วนเขาก็มองหน้าพนักงานอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะพาอภิสราไปที่ห้องพยาบาล
เธอได้รับการ
