“หาอะไร” เสียงเจ้าของห้องดังขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย อภิสราเพิ่งออกมาจากห้องน้ำก็สะดุ้งตกใจจนผ้าเช็ดตัวหล่นลงพื้น โชคดีที่แต่งตัวเรียบร้อย ไม่มีการอ่อยด้วยการออกมาแต่งตัวของนอกหรอกค่ะ
มองไปที่อลันก็เห็นเขายืนกอดอกพิงผนัง เลื่อนสายตามองลงต่ำไปเรื่อย ๆ เพราะกล้ามท้องดึงดูดสายตาเหลือเกิน มองจนรู้ว่าเขามีเพียงผ้าเช็ดตัวผูกเอวเพื่อปกปิดบางอย่างไว้เท่านั้น
“ผมถามว่ามองหาอะไรอยู่ครับ ของที่คุณหามันอยู่บนตัวผมเหรอ” เขายกคิ้วสูงส่งไปให้ มองอภิสราที่แต่งตัวเรียบร้อยออกมาจากห้องน้ำ ชุดกระโปรงที่ธนพัฒน์เลือกมาดูไม่เข้ากับบุคลิกคล่องแคล่วของเธอสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ดูแย่นัก
“ฉัน... ฉันหาถุงใส่เสื้อผ้าเปื้อน”
“ทิ้งลงไปในนั้น” เขามองตรงที่ถังขยะหน้าห้องน้ำ อภิสรามองตามก่อนจะม้วนเสื้อผ้าของตัวเองและใส่มันลงไปในถัง
“ทิ้งเลยเหรอคะ”
“ทิ้งสิ ผมไม่ซักหรอก ไปนั่งรอผม คุณลงไปข้างล่างไม่ได้ ถ้าไม่ม
