ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เลือดของอลันสามารถช่วยให้อเล็กซานเดอร์ในการผ่าตัดได้เป็นผลสำเร็จ
หล่อนดีใจมากที่ลูกชายปลอดภัย จนโผเข้าไปกอดอลัน ลืมไปสนิทเลยว่าสถานการณ์ระหว่างตนเองกับพ่อของลูกชายมันย่ำแย่แค่ไหน
เขาดันหล่อนออกห่าง สายตาที่มองมาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
“เอ่อ... พิมขอโทษค่ะ”
“หึ เธอได้ขอโทษฉันอีกนาน พิมรัก”
“อ๊ะ...!”
ชายหนุ่มฉวยข้อมือเล็กเอาไว้ และกระชากเข้ามาปะทะตัวแรงๆ
หญิงสาวพยายามขืนตัวเอาไว้ แต่ก็สู้แรงของ
อลันไม่ได้
“คุณ... อลันจะทำอะไรคะ”
หล่อนหันไปมองรอบๆ ตัวอย่างหวาดวิตกเพราะที่นี่คือโรงพยาบาล
ใบหน้าหล่อจัดโน้มต่ำลงมาหา กลิ่นไอของอสูรร้ายโชยฟุ้งเข้ามาในโพรงจมูก ทำเอาหล่อนแทบมึนเมา
“ฉันไม่เอาเธอที่นี่หรอกน่ะ”
หล่อนหน้าแดงก่ำ เมื่อเขาเดาความคิดในหัวของหล่อนได้อย่างแม่นยำ
“ปะ... เปล่านะคะ พิมไม่ได้คิดแบบนั้น”
อลันพยายามที่จะไม่ให้ความสนใจกับผู้หญิงตรงหน้า พยา
