“ไม่เอาน่า ใส่แล้วใส่เลยอย่าถอดนะ” นัยน์ตาของดินช่างอ้อนเหลือเกิน ก่อนมุมปากนั้นจะโค้งขึ้น “ฉันดีใจนะที่เธอตอบรับคำแต่งงานของฉัน ถึงแม้ว่าจะเป็นสถานการณ์หึงหวงก็เถอะ”
“อารมณ์มันพาไปค่ะ”
เธอตอบหน้าบึ้งๆ แต่พอเขาคว้ามือนุ่มมาหอมฟอดใหญ่สองแก้มก็พลันร้อนวูบวาบ เธอพยายามดึงมือกลับแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมง่ายๆ เพราะตอนนี้โน้มใบหน้าเข้ามาหอมแก้มอิ่มขาวของเธอแรงๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก
“ปล่อยค่ะ”
“ขอบคุณที่ตอบตกลงนะ”
ปากของเธอเม้มแน่นอย่างสะกดกั้นอารมณ์อ่อนไหว แต่เพียงเขาแนบริมฝีปากลงก็ได้แต่ตัวแข็งทื่อ สุดท้ายก็ปล่อยให้เขาจูบเธอจนพอใจ กระทั่งได้ยินเสียงพร่าทุ้มครวญครางอย่างพอใจนั่นแหละเธอถึงได้ผลักอกกำยำออกแล้วพยักพเยิดบอก
“นอนลงค่ะ ต่อไปนี้ฉันจะลบร่องรอยของผู้หญิงคนนั้น”
“ครับ” เจ้าของไร่ภูพนาคลี่ยิ้มซุกซนให้ แถมยังกระชากผ้าขาวม้าที่พันเอวสอบทิ้งอย่างรีบเร่ง หลังจากนั้นก็นอนแผ่หลารอคอยวินาทีที่ตาล
