ตั้งแต่กลับมาถึง นี่ก็สิบนาทีเต็มแล้วที่ดินอยู่มองกระท่อมของตัวเองนิ่งนาน เขายังไม่กล้าก้าวขึ้นไปบนนั้นเพราะไม่อยากให้ตาลหวานรับรู้ถึงความน่ากลัวของตัวเอง อีกอย่างเวลานี้เหงื่อกาฬของเขายังคงไหลชุ่ม กลิ่นเหม็นอ่อนๆ มันรวยรินต้องจมูก และหัวใจของเขายังเต้นแรงด้วยความโกรธ ดังนั้นเพื่อให้ทุกอย่างมันดูปกติเขาต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองให้เข้าสู่สภาวะปกติเสียก่อน
แต่เมื่อใบหน้ากลับมาเป็นเรียบเฉย ดินกลับก้าวยาวๆ ไปคว้าเอาผ้าขาวม้าที่พาดไว้บนราวใต้ถุน มุ่งไปอาบน้ำบริเวณด้านหลัง แต่เพียงน้ำขันแรกสาดกระทบเข้ากับเนื้อผิว เขาก็ต้องเป่าลมปากออกมาด้วยความหนาวเหน็บ ทว่าพอขันที่สองก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อรับรู้ถึงแรงโอบรัดมาจากด้านหลัง ใบหน้าของเธอแนบเข้ากับแผ่นหลังแข็งแกร่งของเขา และปากนั้นก็จูบซับเบาๆ
วินาทีแรกที่เขารู้สึกนึกว่าเป็นตาลหวาน แต่มือที่ลากวนลงต่ำนั้นทำให้เขากระชับไว้แน่น พอหันกลับมาก็เห็นลูกสาวขอ
