ลี่ลี่ Say ::
"ทำไมละ ทำไมเจ้หลินถึงไปได้ แต่ฉันห้ามไป ฉันก็ห่วงอาอี้เหมือนกันนะ" ฉันบ่นอุบที่ตัวเองต้องมาอยู่ที่คอนโดของหมอเรย์ แทนได้ไปช่วยอาอี้ที่กำลังอยู่ในสถานการณ์ไม่ปลอดภัย
"อาจจะเพราะเอาคุณไปก็เป็นภาระ คุณหลินหลินเป็นภรรยาปกป้องเธอ เป็นหน้าที่ของคนเป็นสามี"
"นั่นสิน้าาาา ฉันแค่อยากรู้ข่าวอี้ก่อนใคร มาแอบอยู่แบบนี้ ฉันดูเห็นแก่ตัวจังเลย ฉันช่วยอะไรใครไม่ได้เลย อาอี้จะเป็นอะไรบ้างก็ไม่รู้"
ฉันได้แต่นั่งลงกอดเข่าอยู่บนโซฟา โดยมีหมอเรย์นั่งอยู่ข้างๆ มือใหญ่เอื้อมมาวางลงบนหัวของฉันเป็นการปลอบโยน ทำไมคุณถึงได้ดีกับทุกคนแบบนี้นะ รู้ไหมเวลาคุณดีกับทุกคนแบบนี้ คนอื่นเค้าจะเข้าใจผิด คิดว่าคุณอ่อย
"อี้คุณจะปลอดภัย หมอเชื่อแบบนั้น ตอนนี้ทำตัวตามสบายเถอะนะ"
"สบายไม่ไหวจริงๆ " ฉันกระชับอ้อมแขนที่กอดเข่าของตัวเองให้แน่นกว่าเดิม เพื่อสะกดความกลัวในใจที่มันมากมายเหลือเกิน
"หิวไหม เราไปทำอ
