13. บ้านหลี่
1155 คำ
“ ฉันยังมีชุดแบบนี้อีกเยอะค่ะถ้าคุณสนใจ ฉันยินดีจะขายให้แต่ว่าราคาอาจจะ … “
“ แหม เรื่องแค่นี้เองไปที่บ้านพี่ดีกว่าค่ะ อ่อ พี่หลี่หลันฮวาจ้ะ ไปเถอะบ้านพี่อยู่ถัดไปไม่กี่ซอยเอง “ หลี่หลันฮวาเดินนำสามคนพ่อแม่ลูกมายังบ้านหลังใหญ่ที่ฟางหรูเองก็คิดไม่ถึงว่าจะมีโอกาสได้มาบ้านหลังนี้เป็นครั้งที่สอง ส่วนป้าหลี่ที่นั่งอยู่หน้าบ้านนั้นเมื่อเห็นฟางหรูหล่อนก็เดินเข้ามาทักทายทันที
“ ตายจริง มาหาป้าหรือจ้ะ มาสิเข้ามาก่อน นี่ฮวาเอ๋อลูกสะใภ้ที่ป้าบอกไงจ้ะ อ่อส่วนนี่ฟางหรู คนที่เตรียมของทุกอย่างให้แม่ใช้ต้อนรับเธอ “
“ โธ่ คนกันเองทั้งนั้นเลยนะคะเนี่ย “ หลี่หลันฮวายิ้มกว้างออกมา เธอตั้งใจว่าจะไปหาหญิงสาวที่บ้านอยู่พอดี จึงได้ตั้งใจไปซื้อของฝากเล็กๆน้อยๆที่ห้างแต่ใครจะรู้ว่าเธอจะบังเอิญพบคนที่อยากพบเข้าพอดีแบบนี้
“ แม่คะ ฉันชวนเธอมาที่บ้านเพราะว่าอยากซื้อเสื้อผ้าแบบที่เธอสวมใส่ให้กับลูกชายของคุณแม่พอดีค่ะ “
“ อ่อ ดีเลย วันนี้อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนสิ เอ๊ะนั่นลูกชายที่เธอพูดถึงหรือเปล่าคนนี้คงเป็นสามีสิคะ “
“ ใช่ค่ะคุณป้า นี่เยว่เหอ ลูกชายฉันกับเยว่เทียนเองค่ะ อาเหอสวัสดีคุณยายกับคุณป้าสิลูก “
“ สวัสดีครับคุณยาย คุณป้าคนสวย “
” แหม ปากหวานจริงๆมานี่มาเหอเอ๋อ ป้าจะพาไปนั่งตรงนั้น มาจ้ะ “
หลังจากที่ได้นั่งพูดคุยกันอยู่พักใหญ่ ฟางหรูก็ขอตัวกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้าน โดยบอกให้สามีอยู่ดูแลลูกก่อน เธอจะรีบกลับมา
" มาแล้วค่ะ พี่สาวหลี่ " ฟางหรูเอ่ยขึ้นพร้อมกับเสื้อผ้าที่เธอใส่ตระกร้ามาด้วย
" เรียกพี่หลันฮวาเถอะจ้ะ "
" ค่ะ นี่เป็นชุดใหม่ๆที่ฉันซื้อมาทั้งหมดค่ะ อีกไม่นานญาติของฉันจะมาที่บ้าน ถึงวันนั้นคงมีเสื้อผ้าสวยๆอีกเพียบเลยล่ะค่ะ "
" ว๊าว ดีจัง เธอมีญาติดีมากเลยจ้ะ ฟางหรู "
" ใช่ค่ะ พี่สนใจตัวไหนบอกได้เลยนะคะ ฉันคิดราคาพิเศษ "
" ดีจ้ะ งั้นพี่ไม่เกรงใจแล้วนะ " ฟางหรูมองหลี่หลันฮวาเลือกเสื้อผ้าของเธอได้หลายชุดแล้ว และยังไม่มีวี่แววว่าหล่อนจะหยุดเลือกเลย แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักพักหล่อยก็พอใจกับเสื้อผ้าทั้งหมดแล้ว
" นี่จ้ะที่พี่เลือก พี่เอาทั้งหมดเลย "
" ได้ค่ะ " ฟางหรูตรวจนับจำนวนที่หลี่หลันฮวาเลือกซึ่งมีจำนวนทั้งหมด 11 ตัวด้วยกัน
"ทั้งหมด 3000 หยวนค่ะ ส่วนตัวนี้ฉันแถมให้ค่ะ "
" จริงหรอจ้ะเนี่ย ไม่หน้าเชื่อว่าเธอคิดราคาแค่ชุดละไม่กี่ร้อยหยวน ถูกกว่าเสื้อผ้าบางตัวในห้างซะอีก "
" จริงหรอคะฉันตั้งใจจะคิดแค่ราคาทุนเท่านั้นเองค่ะ เพราะญาติของฉันก็คิดราคานี้กับฉันเหมือนกัน "
" นี่ยังไงล่ะพี่ถึงบอกว่าเธอมีญาติดีๆ นี่จ้ะเงินค่าชุดทั้งหมด "
" จริงสิ พี่ขอถามเธออีกอย่างจะได้ไหมจ้ะ คือ ผิวของเธอดีมากเลยจ้ะ พอจะแนะนำของดีๆให้พี่บ้างได้ไหม "
" แน่นอนเลยค่ะ งั้นรอเดี๋ยวนะคะ " ฟางหรูเอ่ยบอกแล้ววิ่งกลับไปที่บ้าน เยว่เทียนมองภรรยาของตนอย่างนึกขำ แค่ไม่กี่นาทีเธอหาเงินได้อีกแล้ว แต่อดสงสารไม่ได้ที่ต้องวิ่งไปวิ่งมาแบบนี้
" ฉันมาแล้วค่ะ นี่เลย ชุดบำรุงผิว ทั้งใบหน้าและลำตัวเลยค่ะรับรองว่า เริศเลอค่ะ ฉันหมายถึงว่า ผิวของพี่จะสวยไม่แพ้ฉันเลยล่ะค่ะ "
" งั้นพี่เอาทั้งหมดด้วยจ้ะ "
" ได้เลยค่ะ ส่วนสบู่สองก้อนนี้ฉันมอบให้ป้าหลี่กับพี่คนละก้อนนะคะ "
ฟางหรูเดินยิ้มกริ่มกลับมาบ้านอย่างอารมณ์ดี เพราะมีเงินเต็มกระเป๋า ส่วนลูกชายและสามีที่เดินตามราวกับเป็นลูกไก่ ที่คอยเดินตามแม่ไก่อย่างเธอ
" แม่ครับ "
" ครับ "
" โตขึ้นอาเหอจะหาเงินให้แม่เยอะๆนะครับ " ฟางหรูหัวใจพองโตกับคำพูดของลูกชาย เธอดึงเขามากอดแล้วหอมแก้มไปหลายที คนเป็นพ่อก็ไม่น้อยหน้า เอ่ยชมลูกชายไปหลายคำ ส่วนคนถูกชมนั้นหน้าบานยิ่งกว่าจานข้าวไปแล้ว
" ลูกเราเป็นเด็กดีนะครับ ขอบคุณมากนะที่มีลูกชายที่น่ารักให้ผม แต่ผมยังรอลูกสาวอยู่นะ " เยว่เทียนเอ่ยบอกก่อนจะยิ้มกรุ่มกริ่มให้เธอ ไม่วายขโมยหอมแก้มเธอต่อหน้าลูกชายไปอีกฟอด
" ชื่นใจจัง " เด็กน้อยเห็นพ่อได้หอมแก้มแม่ของเขา จึงไม่ยินยอม เขารีบมาหอมแก้มของแม่อีกหลายฟอดอย่างพึงพอใจ
" แก้มของแม่หอมจังครับ นุ้มนุ่ม " เขาเอ่ยบอกพลางเอานิ้วจิ้มที่แก้มของคนเป็นแม่
จ๊อกๆ เสียงท้องของเด็กน้อยร้องลั่น ตอนนี้ลูกชายคงหิวแล้วเธอจึงไปทำข้าวไข่ดาวง่ายๆมาให้เขากินไปก่อน เพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาอาหารเย็น
" อร่อยไหมลูก "
" อร่อยที่สุดครับ อาเหอชอบไข่ของแม่ "
" นี่เรียกว่าไข่ดาวจ้ะ "
" อืมครับ ไข่ดาว อร่อยมาก " ฟางหรูยิ้มรับคำชมของลูกชาย ที่จริงไข่ดาวเป็นอาหารที่ง่ายและใช้เวลารวดเร็วที่สุดแล้ว เหมาะกับเวลาที่เร่งรีบหรือมื้ออาหารที่เบาๆสำหรับกระเพาะ
ช้าวันต่อมาฟางหรูชวนสามีมาช่วยกันขุดแปลงผักที่หลังบ้าน เธอตั้งใจจะปลูกผักเอาไว้กินในครอบครัว ความจริงแล้วไม่จำเป็นต้องทำก็ได้เพราะเธอมีผักสดในโรงงานอาหารสำเร็จรูปอยู่ แต่เพราะว่าเธอมีเวลาว่างมากเกินไปจึงต้องหาอะไรทำบ้างเท่านั้นเอง
และหลังจากนี้เธอจะชวนสามีไปหาซื้อร้านค้าสักแห่งเอาไว้ให้คนอื่นเช่า หาเงินเข้ากระเป๋าเพิ่มสักหน่อย
“ แม่ครับ “ เยว่เหอวิ่งออกมาหาแม่ของเขาที่อยู่หลังบ้านพร้อมกับกระดาษที่เขียนชื่อของเขาอย่างเป็นระเบียบสวยงาม
“ เก่งที่สุดครับลูกรักของแม่ “
“ ลูกรักหรอครับ “
“ ใช่แล้วอาเหอคือลูกรักของแม่จ้ะ “ เยว่เหอได้ยินแม่เรียกเขาว่าลูกรัก เขารู้สึกมีความสุขมากที่สุด เขาโผเข้ากอดแม่ของเขาอย่างแรงทำเอาแม่หงายหลังไปนอนแผ่กับพื้นดิน สองแม่ลูกหัวเราะลั่นด้วยใจที่มีความสุข
- ผู้เขียน
