EP4แฟนคลับที่น่ากลัว
1372 คำ
“อยู่ข้างในดีกว่าครับข้างนอกมันร้อน” เสียงค้านจากหลายคนทำให้เด็กสาวจำใจต้องยอมอยู่ในห้องแต่งตัวเพียงลำพัง อาจมีนักแข่งคนอื่นเดินเข้าออกบ้างแต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก
ฉันนั่งเล่นอยู่ในห้องแต่งตัว เดินวนไปมาหลายรอบแต่พวกเขาก็ยังไม่กลับเข้ามาสักที สิ่งที่ทำให้ไม่เหงาคือการถ่ายรูปอัพลงโซเชียลตามปกติที่เคยทำ
ติ๊ง!!
เสียงข้อความส่วนตัวเด้งเข้ามาหลังอัพโหลดไปได้ไม่ถึง10นาที
‘แรด! เข้าไปในห้องแต่งตัวที่มีแต่ผู้ชาย สงสัยคงจะคันมากละสิ?’
“เอ๊ะ! กล้าดียังไงส่งข้อความมาด่ากันแบบนี้” เสียงบ่นขณะที่อ่านข้อความจากคนปริศนา
‘ระวังตัวไว้ดีๆล่ะ ให้ท่าผัวคนอื่น เดี๋ยวจะโดนฝ่ามือเมียเขาตบไม่รู้ตัว’
“มันจะมากไปแล้วนะ”
อบอุ่น: ‘ขอโทษนะ เรารู้จักกันเหรอคะ? เธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าคนอื่นแบบนี้ ฉันไม่เคยยุ่งกับผัวใคร ถ้ากลัวคนอื่นแย่งผัวที่หลังก็หาเชือกมาผูกคอเอาไว้สิ’
ฉันตอบกลับข้อความนั้นไปด้วยความโมโห แต่พอเข้าไปส่องหน้าโปรไฟล์ ก็เห็นรูปที่เธอเพิ่งโพสต์ลงเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว มันเป็นภาพสนามแข่งที่เดียวกันกับที่นี่ ถ่ายจากสักมุมของสนาม แต่ที่สะดุดตาคือผู้ชายที่อยู่ในรูปทุกรูป เป็นรูปของพี่กร ทั้งระยะไกลและระยะใกล้ ที่สำคัญอัพเดตแบบเรียลไทม์แทบจะทุกนาที
“โรคจิตชัดๆ ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นบ้าแน่ ๆ ถ่ายทุกมุมทุกช็อต ขนาดตอนจามยังถ่ายเหรอ? แต่รูปเวลาเผลอน่ารักจัง^^”
ระหว่างที่ฉันกำลังบ่น พร้อมกับชื่นชมความน่ารักของพี่กรเสียงฝีเท้าของใครบางคนก็เดินเข้ามาในห้องที่ฉันอยู่ ตอนแรกคิดว่าเป็นพี่ๆนักแข่งที่เข้ามาเปลี่ยนชุด แต่ทว่าคนที่เข้ามากลับเป็นการ์ดผู้หญิง
“ที่นี่เป็นห้องของนักแข่ง คนนอกไม่ควรเข้ามาอยู่ในนี้ เชิญออกไปด้วยค่ะ”
ฉันมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งรูปร่างหน้าตาดูดีเกินกว่าจะเป็นแค่การ์ดของที่นี่
“อบอุ่นมากับพี่ชายค่ะ ตอนนี้พวกเขากำลังออกไปแข่งรถ”
“มีพี่ชายก็ไม่ได้แปลว่าจะได้อภิสิทธิ์เหนือคนอื่น ถ้าอย่างนั้นลูกเมียของนักแข่งคนอื่นๆ ก็คงเข้ามาอยู่ในนี้กันหมด” แววตาดุ น้ำเสียงแข็งกระด้าง ทำให้คนตัวเล็กถึงกลับอึ้งนิ่งไปชั่วขณะ เพราะไม่คิดว่าพนักงานของที่นี่จะใช้คำพูดไม่สุภาพกับเธอแบบนี้
“แต่ แต่พี่กรอนุญาตแล้วนะคะ”
“พี่กรเหรอ? กรไม่เคยมีน้องสาว เธอโกหกฉันไม่ได้หรอก เด็กใจแตกอย่างเธอชอบอ้างว่าเป็นเมียเขาทั้งนั้น ฉันจะบอกอะไรให้นะ ของเล่นอย่างแก กรเขาก็แค่เอาสนุกๆ เอาไว้แก้ขัดเท่านั้น”
หลังจากได้ฟังประโยคเด็ดของพี่สาวแปลกหน้า หัวใจที่กล้าๆกลัวๆ ก็เริ่มฮึกเหิมขึ้นมาทันที
“ถ้าพี่กรเขาจะเอาเล่นๆ แล้วมันไปหนักส่วนไหนของป้าไม่ทราบ”
“อีเด็กนี่ กูเป็นเมียไง กูเป็นเมียกรมาก่อนมึงซะอีก อีเด็กใจแตก”
ความรู้สึกเจ็บแปล๊บ! เหมือนถูกคนเอามือตบหน้าทั้งคำพูดและสายตา ยิ่งได้ยินว่าเธอเป็นเมียของใคร ยิ่งทำให้เด็กสาวตัวเล็กขาดสติ แม้จะยังเด็กไม่ค่อยเข้าใจความรักแบบผู้ใหญ่ แต่ก็ทำให้เด็กสาวอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน
“เมียน้อยคันๆอย่างแก โดนตบสักสองสามทีน่าจะช่วยหายคันได้บ้าง” พูดจบ หุ่นนางแบบก็เดินเข้าใกล้คนตัวเล็ก
เพี๊ยะ !!!
ฝ่ามือเรียบปะทะฝากรอยแดงเป็นริ้วไว้บนแก้มใส แรงเหวี่ยงทำให้ใบหน้าเล็กสะบัดหันไปตามแรง แต่เพราะยังตกใจกับคำพูดก่อนหน้า ทำให้เธอไม่ทันรู้สึกถึงความเจ็บซะด้วยซ้ำ
“หน้าด้านจริงๆสินะ โดนตบขนาดนี้ยังไม่ร้องสักแอะ งั้นเอาอีกสักทีดีไหม?”
“เอาสิ ถ้ามึงตบน้องกูอีกทีกูไม่เอามึงไว้แน่” เสียงเข้มดังมาจากประตู ทำให้หญิงสาวรีบหันมองเจ้าของเสียง
“วะ เวหา! ศิ ศิลา!” เสียงตะกุกตะกักในลำคอ ดวงตาเบิกกว้าง ถอยห่างจากคนตัวเล็ก
“ใช่กูเอง มึงไม่รู้เหรอว่าอบอุ่นเป็นน้องกู? แล้วมึงรู้ไหม? ว่าคนที่กล้าแตะน้องกูส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้มีโอกาสออกมาเล่าให้ใครฟังหรอกนะ เพราะอะไรรู้ไหม?” สายตาเข้มจ้องใบหน้าขาวซีด เท้าใหญ่ก้าวเข้าไปใกล้ของหญิงสาวที่กำลังสั่นเทาช้าๆ
“พี่แค่ พี่แค่ อั๊ก!!”
ยังไม่ทันได้ปฏิเสธ มือใหญ่ก็กดบีบลำคอขาวเล็กเอาไว้แน่น เสียงกร็อดๆ แววตาแดงก่ำ ดูน่ากลัว แรงบีบของเขาเริ่มแน่นขึ้นเรื่อย ๆ
“ปะ ปล่อย อึกๆ อ้ะ!”
แปะ! แปะ! พึ่บ! พึ่บ!
เสียงอึกอักในลำคอที่กำลังบีบ มือเล็กพยายามทุบตีข้อมือของคนร่างใหญ่ เท่าที่แรงเพียงน้อยของเธอจะทำไหว
“เวหามึงทำอะไรวะ?” คนที่เพิ่งเดินเข้ามาถามด้วยน้ำเสียงเรียบ แววตาที่เขามองผู้หญิงในกำมือของเพื่อน ไม่ได้แสดงถึงความห่วงใยหรือความรักใดๆแม้แต่นิด
“เมียมึงตบน้องกู” ศิลาที่กำลังกอดน้องสาวตอบคำถามมองด้วยสายตาไม่พอใจ
“กูไม่เคยมีเมีย!”
“ไม่มีเหรอคะ?” เสียงเล็กพูดทวน แหงนมองหน้าพี่ชาย แล้วหันไปมองคนที่กำลังเดินงุ่นง่านทำอย่างอื่นเหมือนไม่มีอะไรเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ทั้งที่กำลังมีเรื่องกันอยู่ต่อหน้าแท้ๆ
“พี่เวหาปล่อยเขาเถอะค่ะ อบอุ่นไม่เป็นไรแล้ว”
“แต่มันทำอบอุ่นเจ็บ พี่ยอมไม่ได้”
“ไม่เป็นไรคะ แค่เรื่องเข้าใจผิด อบอุ่นไม่ถือ แต่ถ้ามีคร่าวหน้า อบอุ่นไม่ปล่อยไปแน่ๆ”
พรึบ!
เฮือก!!
แคร่กๆ แคร่กๆ
ร่างบางนั่งฟุบลงกับพื้น เสียงสูดลมเข้าปอด พร้อมกับเสียงไอดังสำลักสองสามที ลำคอขาวมีรอยแดงช้ำเธอลูบลำคอของตัวเองที่กำลังเจ็บ
“อบอุ่นจะให้พี่จัดการมันยังไง?” เวหาหันมาถามน้องสาวตัวเล็ก ใบหน้าแดงก่ำของเขาบ่งบอกว่าอารมณ์โกรธยังไม่ลดระดับลง และเธอเองก็รู้จักพี่ชายของตัวเองเป็นอย่างดี ว่าเพียงเอ่ยปากเขาก็สามารถทำได้ทุกอย่างให้สมดั่งใจที่เธอปรารถนา
“ไปสิคะ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”
สิ้นเสียงเล็ก การ์ดสาวก็รีบกุมคอของตัวเองวิ่งออกไปจากห้อง สถานะที่เคยกล่าวอ้างก่อนหน้า ที่จริงเธอก็ไม่ได้มีอภิสิทธิ์ใดๆเหนือกว่าลูกน้องคนอื่นๆในสนาม
“กูบอกมึงแล้วว่าให้จัดการดีๆ” ศิลาเหลือบมองเพื่อนที่กำลังถอดถุงมืออยู่หน้าล็อคเกอร์
“เกี่ยวอะไรกับกู มันมาของมันเอง ก็เอาแค่แก้เบื่อ”
คงไม่ต้องอธิบายว่าพวกเขากำลังพูดเรื่องอะไรกัน ถามว่าฉันชินไหมกับการฟังเรื่องพวกนี้ บอกตรงๆเลยว่า ‘ไม่’ จะให้ชินได้ยังไง ฉันเพิ่งอายุ15!
“แต่พี่คนนั้นอายุเยอะกว่าพวกพี่ไม่ใช่เหรอคะ?”
“ไอ้กรมันชอบคนแก่ครับ ของแปลกๆมันยิ่งชอบ สงสัยติดใจครู ฮ่าๆ”
“ไอ้ศิลา มึงพูดเชี้ยอะไรวะ อบอุ่นอย่าไปฟังมันนะครับ” เสียงดุ ชายตัวโตรีบออกตัว หันไปบอกคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดของศิลาแต่สาวน้อยก็ได้แค่ยิ้มให้เท่านั้น
ช่วงเย็นของวันนั้นหลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เด็กสาวถูกพากลับมาส่งที่บ้านหลังใหญ่ เพราะพี่ชายกับเพื่อนๆ มีนัดไปสังสรรค์เลี้ยงฉลองกันต่อ อีกทั้งทีมที่ไปก็มีแต่ผู้ชาย พวกเขาจึงไม่ยอมให้เธอไปด้วยแม้จะร้องไห้งอแงแล้วก็ตาม
- ผู้เขียน
