บทที่ 1 พลอยพัดชา (4)
1130 คำ
“ถ้าแกมูฟออนได้เมื่อไรบอกฉันด้วยละกัน ฉันจะขอพักงานกับน้าจินนี่สองอาทิตย์เต็ม ๆ แล้วไปแรดกับแกให้เต็มที่เลย อยากไปมัลดีฟจะแย่ ถ้าได้ไปนะฉันจะจ้างตากล้องมือดีสักคนให้ติดสอยห้อยตามไปด้วย เอาไว้ไปคอยถ่ายรูปสวย ๆ ของฉันเก็บไว้เป็นอัลบั้ม ฉันจะขนชุดว่ายน้ำไปสักหนึ่งกระเป๋า ชุดคลุมเริ่ด ๆ กับพร็อพอีกกระเป๋า แม่จะเปลี่ยนชุดวันละสามเวลาเลย มัลดีฟต้องลุกเป็นไฟค่ะเพื่อน!”
“แน่นอนอยู่แล้ว คนสวยและรวยมากอย่างพวกเราจะให้ทำอะไรธรรมดาได้ยังไง” พลอยพัดชาเองก็นึกสนุกไปด้วยเมื่อได้ยินที่เพื่อนพูด อีกทั้งเธอยังรู้ดีว่าสิ่งที่นลินทราพูดมานั้น เจ้าตัวคิดจะทำจริง ๆ แน่นอนไม่ใช่การพูดเล่น เธอเองก็ชอบเล่นใหญ่แบบนี้อยู่แล้วจึงสนับสนุนเต็มที่
“เออใช่ ฉันลืมเล่าให้แกฟัง วันนี้ฉันเจอยายสนิมด้วยละ มันรู้จักกับพี่ธามด้วยว่ะแก” พลอยพัดชานึกถึงเหตุการณ์ตอนไปหาธามที่ห้องทำงานขึ้นมาได้จึงรีบเล่าให้เพื่อนฟัง
“ถามจริง!” นลินทราทำตาโต
“เออดิ มันอยู่ในห้องทำงานของพี่ธาม ฉันไปชวนพี่เขากินข้าวกลางวันแต่พี่ธามไม่ไปเพราะมีนัดกับยายสนิมสร้อยนั่น แล้วบอกฉันอีกด้วยนะว่ายายสนิมนั่นน่ะเป็นแขกสำคัญของเขา” พลอยพัดชาหน้าง้ำเมื่อนึกถึงท่าทีให้เกียรติที่ธามมีต่อกนกลดา
“เฮ้ยพลอย! ไม่ใช่ว่าสองคนนั้นกำลังคบกันหรือวะ ก่อนหน้านี้แกไม่เคยเจอมันเลยแล้วเพิ่งมาเจอวันนี้ใช่รึเปล่า มันก็น่าคิดนะเว้ยแก” นลินทราพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ถ้าเป็นแบบนั้นจริงฉันก็คงต้องตัดใจนั่นแหละ หึ! ชาติก่อนฉันคงทำเวรทำกรรมกับยายสนิมไว้เยอะ ชาตินี้เวลาฉันรักใครแต่ละคนถึงได้ถูกมันแย่งไปทุกที” พลอยพัดชาหลุบตาลงมองมือของตัวเองพลางคิดในใจว่า
เธอขอเวลาอีกแค่สามเดือนเท่านั้น ถ้าสามเดือนนี้เธอยังไม่สามารถทำให้ธามหันมามองตนได้ เธอก็จะถอยออกมา และจะไม่ไปวุ่นวายกับเขาอีกเลย
ธามพากนกลดามากินมื้อเที่ยงในภัตตาคารของโรงแรมเพราะสะดวกและไม่ต้องขับรถไปไหนไกล เขาไม่รู้ว่าหญิงสาวชอบกินอะไรบ้าง จึงสั่งของตนมาแค่อย่างเดียว ที่เหลือยกหน้าที่การเลือกอาหารให้เธอเป็นคนจัดการ ทำเอากนกลดายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพราะคิดว่าเขาตามใจเธอ
ชายหนุ่มมองอาหารที่กนกลดาตักใส่จานให้ตนอย่างเอาใจก็ได้แต่ยิ้ม ทว่าหากคนที่สนิทชิดเชื้อกับเขาจริง จะรู้ทันทีว่ารอยยิ้มนี้เป็นยิ้มเพื่อสังคม และยิ้มตามมารยาทเท่านั้น
“ขอบคุณครับ” เขาตักแต่ชิ้นเนื้อมากิน ส่วนพริกหวานสีสันสดใสนั้นเขาปล่อยไว้ริมจานที่เดิมเพราะไม่ชอบ เขาเกลียดกลิ่นของมันรวมไปถึงผักที่มีกลิ่นแรงทั้งหมดเขาก็ไม่กิน และคนที่รู้เรื่องนี้ดี นอกจากบิดาและเพื่อนสนิทแล้ว ยังมีพลอยพัดชาอีกคน
สำหรับรายหลังนี้เขาไม่ต้องบอกเธอด้วยซ้ำว่าเขาชอบหรือเกลียดอะไร เธอสังเกตเอาเองล้วน ๆ ทุกครั้งเวลาไปกินข้าวด้วยกัน เธอจะเลือกสั่งแต่อาหารที่ไม่มีผักพวกนี้เป็นส่วนประกอบ
“เสร็จจากตรงนี้คุณดาก็จะเข้าบริษัทต่อใช่ไหมครับ”
เขาชวนคุยแต่เรื่องงาน ละเว้นเรื่องส่วนตัวเอาไว้ เพราะอย่างไรเสียการที่เขาต้องติดต่อกับกนกลดาก็เพราะโครงการรีสอร์ตกึ่งสวนน้ำที่กำลังวางแผนเอาไว้นั้นต้องร่วมทุนกับบริษัทของบิดาเธอด้วย
“ใช่ค่ะ ดาจะเอาเรื่องที่เราคุยกันวันนี้ไปรายงานให้คุณพ่อทราบ”
เธอหยุดพูดไปครู่หนึ่งแล้วมองหน้าเขาราวกับต้องการพูดอะไรบางอย่าง เขาจึงเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามและเปิดโอกาสให้เธอได้พูด
“คือว่า...พี่ธามสนิทกับพลอยหรือคะ”
ได้ยินคำถามจากเธอ เขาจึงแปลกใจไม่น้อยว่ากนกลดารู้จักพลอยพัดชาด้วยหรือ ขณะที่เขากำลังจะเปิดปากถาม เธอก็พูดขึ้นเองเสียก่อน
“พี่ธามคงไม่รู้ ความจริงแล้วดากับพลอยเป็นเพื่อนเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันค่ะ แต่เราอยู่คนละคณะ และก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก แค่เคยเจอหน้าและคุยกันนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเอง”
ธามพยักหน้ารับรู้ พลางนึกถึงสายตาจิกกัดอย่างไม่เป็นมิตรของพลอยพัดชาตอนที่มองกนกลดาก็เข้าใจได้ทันที เพราะปกติแล้วแม้พลอยพัดชาจะดื้อรั้นเอาแต่ใจ ร้ายกาจและนิสัยเสียไปบ้าง แต่ก็ไม่เคยทำตัวเสียมารยาทกับแขกของเขาอย่างนี้ ดูท่าสองคนนี้คงไม่ใช่แค่เพื่อนเรียนเสียแล้วกระมัง น่าจะเป็นคู่ปรับกันมากกว่า
“โลกกลมจังเลยนะครับ ผมไม่คิดเลยว่าคุณดาจะเรียนรุ่นเดียวกันกับพลอยด้วย”
“นั่นสิคะ” เธอพูดกลั้วหัวเราะ ก่อนจะตักกับข้าวใส่จานให้เขาอีกหนึ่งอย่างแล้วพูดว่า
“ในเมื่อดาเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับพลอย พี่ธามก็น่าแทนตัวเองว่าพี่เวลาคุยกับดาเหมือนที่คุยกับพลอยบ้างสิคะ และไม่ต้องเรียกดาว่าคุณก็ได้ ดาว่าฟังดูห่างเหินยังไงก็ไม่รู้ค่ะ”
ธามยิ้ม ไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ ก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานต่อ
เขาติดต่อกับกนกลดาเพราะธุรกิจ ไม่ใช่เป็นการคุยกันแบบส่วนตัว เพราะฉะนั้นเขาไม่สามารถแทนตัวเองว่าพี่ และเรียกอีกฝ่ายโดยไม่มีคำว่าคุณนำหน้าไม่ได้ แต่กับพลอยพัดชานั้นไม่เหมือนกัน เขาไม่มีธุรกิจอะไรที่ต้องทำร่วมกับเธอ และความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพลอยพัดชาก็เป็นในแบบคนสนิทกึ่งพี่น้องกันมากกว่า เพราะบิดามารดาของเธอเป็นเพื่อนสนิทกับบิดาของเขา อีกทั้งพลอยพัดชายังซี้ปึ้กกับธีรนาฏ น้องสาวของเขาอีกด้วย
“ผมกับพลอยน่ะรู้จักกันมานานแล้วครับ เธอก็เหมือนน้องสาวของผมคนหนึ่ง” เขาพูดไปแบบนี้เพื่อเป็นคำตอบให้กนกลดาทางอ้อมว่าคำขอของเธอนั้น เขาไม่สามารถทำได้
- ผู้เขียน
