หมอขังรัก

จุกแน่นอนใหญ่ขนาดนี้

หึ!

เขายกยิ้มมุมปากแล้วเคลื่อนตัวโน้มลงไปคร่อมทับคนตัวเล็กบนเตียง เขาจับหัวไหล่เล็กแล้วมองจ้องชุดนอนลายเด็กน้อยของภรรยาตัวเองแล้วก็นึกตลกและอยากขำออกมา แต่ก็ได้แต่ซ่อนความรู้สึกนี้ไว้ข้างใน นาทีนี้เขาต้องทำให้เธอตกเป็นของเขา เป็นสมบัติของเขาเพียงผู้เดียว และมีแค่เขาที่แตะต้องชนัญกันย์ได้

“พี่จะถอดเสื้อผ้าเราแล้วนะ” เขาบอกเธอและมันก็ทำให้เธอบิดตัวส่ายหนีอย่างอายๆ และใบหูแดงก็น่าเอ็นดูเหลือเกินจนเขาอดใจไม่ไหวโน้มหน้าเข้าไปกัดดึงเบาๆ

อุ๊ย!

“พี่หมอฤทธิ์กัดหูช่อทำไมคะ” เธอยกมือขึ้นดึงหูตัวเองทันทีเมื่อถูกเขากัดดึงก่อนหน้า

“ก็น่ารักเลยอยากกัดน่ะ ถอดชุดนอนเด็กน้อยออกได้แล้ว เวลานี้น้องช่อโตแล้วนะ ชุดนอนแบบนี้เลิกใส่ได้แล้ว และเวลาอยู่กับพี่ พี่ไม่ชอบให้เมียใส่เสื้อผ้ารู้ไหม?” เขาพูดเหมือนต้องการคำตอบ แต่ไม่เลย เขาแค่ถามไปอย่างงั้น เพราะไม่ว่าชนัญกันย์จะตอบยังไง เขาก็ไม่สนใจอยู่ดี เพราะเธอคือของเขาตั้งแต่วันที่เธอเข้าพิธีสมรสและจดทะเบียนสมรสเปลี่ยนมาใช้นามสกุลของเขาแล้ว

“เหรอคะ งั้นก็รอบอกเมียพี่ก็แล้วกันนะคะ เพราะหลังจากนี้ไปช่อก็ไม่ใช่เมียพี่หมอฤทธิ์แล้ว ช่อเป็นอิสระ ช่อเป็นคนโสด” เธอตอบกลับเขาอย่างมั่นใจ

อือ

ฤทธิ์ทำเพียงพยักหน้ารับรู้แล้วก็จัดการถอดชุดของน้องน้อยออก ตอนนี้เขาแทบทนไม่ไหวแล้ว ปวดร้าวไปทั่วเอ็นเนื้อแข็งร้อน อยากจะบดเอวส่ายคลึงโยกเร่ากระแทกเร่าเข้าออกในความคับแน่นของภรรยาสาวเหลือเกิน และยิ่งเธอพยายามซ่อนความเขินอายมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตื่นเต้นอยากสัมผัสบดจูบแตะตวัดปลายลิ้นชื้นน้ำลายไปตามร่องอกและโคนขาของเธอเหลือเกิน

“อือ...ยังไงช่อก็ต้องนอนกับพี่หมอฤทธิ์ใช่ไหมคะถึงจะได้ใบหย่า” เธอดันหน้าเขาที่ซุกซอกคอระหงตัวเองออกมาถามย้ำ

อือ

เขาเพียงครางตอบกลับเท่านั้น เพราะตอนนี้เขาไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น กลิ่นตัวหอมอ่อนๆ จากแป้งเด็กที่เธอทาไปเมื่อคืนทำให้เขาสดชื่นได้อย่างประหลาดใจ ทั้งๆ ที่เธอเพิ่งตื่นนอน น้ำก็ยังไม่อาบ และเขาเองก็เหมือนกัน น้ำยังไม่อาบ ฟันก็ยังไม่แปรงเช่นกันกับเธอ สำหรับฤทธิ์แล้วไม่เคยรังเกียจคนตัวเล็กเลยสักครั้ง แต่เธอนี่สิ รังเกียจเขารึเปล่า ถ้าเขาไม่แปรงฟันแต่จะจูบปากเธอ

“แต่ว่า อ่ะ...อื้อ”

เมื่อถามเยอะนักก็โดนปากหนาปิดปากทันที ความไม่ทันตั้งตัวทำให้เธอดิ้นขัดขืนทันทีเมื่อโดนบดจูบ แถมยังเป็นจูบแรกของเธอด้วย และก็เบิกตาเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองและเขาเพิ่งตื่นนอน มือเล็กพยายามดันหน้าของเขาออกห่าง แต่มือเขาก็เคลื่อนมาจับคางเล็กของเธอล็อกไว้ไม่ให้ขยับดิ้นหนี

“อื้อ...อ่า” เสียงครางดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดเคล้าคลึงกันหนักหน่วง เป็นปากหนาของหมอหนุ่มมากกว่าที่บดเร่าปากอวบอิ่มสีระเรื่อ เพราะปากน้อยพยายามบิดเบี่ยงหน้าหนี แต่ก็หนีไม่พ้นจำใจให้เขาบดจูบเอาแต่ใจ

“อ่า...อื้อ” เรียวลิ้นสากสอดแทรกล้วงลึกเข้าไปในโพรงปากเล็กที่ตนบังคับจูบ จากที่น้องน้อยดิ้นขัดขืนไม่เต็มใจ ตอนนี้เหมือนแรงดิ้นขัดขืนจะอ่อนลงและอ่อนโยนไปกับเขาเสียแล้ว ปากน้อยกำลังเผลอตัวจูบตอบ และเป็นจูบแสนไร้เดียงสาที่เขาหวงแหนเสียนี่กระไร เขาคือจูบแรกของชนัญกันย์และจะเป็นคนเดียวที่ได้จูบเธอด้วย

“อือ...หวานมาก ขนาดเพิ่งตื่นนอนนะเนี่ย”

เขาผละจูบร้อนออกมาเอ่ยชมเมื่อได้ลิ้มรสความหวานของปากภรรยาแสนซนตัวเองเรียบร้อยแล้ว และคำพูดของเขาก็ยิ่งทำให้เธออายหนักกว่าเดิม ก็เขาจูบเธอทั้งๆ ที่เธอยังไม่ล้างหน้า แปรงฟัน และเขาก็ด้วย เธอเม้มปากตัวเองแน่นทันทีเมื่อได้รับอิสระ

“อี๊! ฟันก็ไม่แปรงมาจูบช่อได้ยังไง สกปรก” เธอทุบอกเขาทันที

หึหึ

“เราเองก็ยังไม่แปรงฟันเหมือนกัน พี่ไม่รังเกียจหรอก เมื่อกี้พี่กินน้ำลายเราไปตั้งเยอะ คนเป็นผัวเมียกันถ้ารังเกียจกันแล้วจะอยู่กันรอดได้ยังไงฮึ เอาเถอะ พี่ไม่ถือก็อย่าถือสาพี่เลยนะ กลิ่นน้ำลายบูดเรา พี่ยังบอกว่าหอมและหวานเลย” เขาบอกยิ้มๆ และยิ่งทำให้ชนัญกันย์อายหนักไปใหญ่

“มันจะแค่ครั้งนี้เท่านั้นแหละค่ะ เพราะต่อไปนี้ทางใครทางมัน” เธอตอบกลับอย่างมั่นใจ ทั้งๆ ที่หลังจากนี้เธอจะถูกเขาจองจำไว้ในอ้อมกอดแกร่งตลอดไป

“คงงั้นมั้ง ตอนนี้ถอดเสื้อผ้าลายเด็กออกได้แล้ว เห็นแล้วหมดอารมณ์”

เขาพูดว่าหมดอารมณ์ แต่ว่าเจ้าโลกยังคงแข็งขึงไม่ยอมสงบนิ่ง และนั่นแหละทำให้เธอมองจ้องไปยังหว่างขาแข็งแรงของชายหนุ่มทันที จากก่อนหน้านี้ทำมองเมินไม่สนใจ พอได้มองจ้องอีกครั้งก็ต้องยกมือปิดปากที่อ้ากว้างขึ้นทันที มันกำลังชี้หน้าเธอ ท้าทายไม่พออวดความใหญ่อีก บอกได้คำเดียวว่า ‘จุกแน่นอนถ้าเจอขนาดนี้ คนบ้าอะไรใหญ่เท่าแขน’ คิดแล้วก็มองไปยังแขนเรียวเล็กของตัวเอง และมองไปยังความใหญ่โตของเขาแล้วมองกลับมายังแขนเปรียบเทียบอีกครั้ง