ฤทธิ์นอนอมยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์ คิดเหรอว่าจะได้ใบหย่าจริงๆ คิดเหรอว่าเขาจะยอมปล่อยให้น้องน้อยที่เฝ้ารอมาตลอดหลายปีทิ้งไป คิดเหรอว่าเขาจะยอมให้เธอไปมีคนอื่น เธอเป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ชนัญกันย์คือสิทธิ์ผูกขาดของเขาคนเดียวเท่านั้น
“พี่หมอฤทธิ์จะหย่าให้ช่อจริงเหรอคะ ถ้าช่อยอมเข้าหอด้วย” ฟังจากน้ำเสียงที่ถามมาดูก็รู้ว่าเจ้าตัวกำลังเครียดและสับสนอยู่ในตอนนี้
อืม!
“งั้นก็ตกลงค่ะ แต่รอทนายประภพก่อนนะคะ ช่อจะโทรตามเขามาทำสัญญาให้”
‘แม่งเอ้ย! ฉลาดเหลือเกินเมียกู’ เขาได้แต่สบถในใจเมื่อเจอความฉลาดของแม่น้องน้อยเข้าไป
“สัญญาค่อยทำก็ได้” เขาบอกเธอ
“ไม่ได้ค่ะ ช่อกลัวว่าเสียตัวไปแล้วจะไม่ได้อะไรเลย ถ้าช่อจะเสียตัว ช่อต้องได้ใบหย่าหลังจากพี่หมอฤทธิ์เสร็จกิจของพี่หมอ อีกอย่างช่อไม่ไว้ใจพี่ด้วย กลัวพี่กลับคำทีหลัง” เธอบอกเขา
“พี่ดูไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยเหรอ พี่มีเวลาไม่มากหรอกนะน้องช่อ ตอนบ่ายพี่ต้องไปประชุมกับคณะแพทย์ของเราที่โรงพยาบาล และตอนนี้ก็สิบโมงเช้าแล้ว พี่ต้องไปตรวจคนไข้ในความดูแลของพี่ด้วย ฉะนั้นพี่ไม่มีเวลารอไปมากกว่านี้แล้ว ส่วนเรื่องหย่าเลิกพูดไปเถอะ ถือเสียว่าวันนี้เราไม่ได้คุยกัน...โอเค และตอนนี้พี่ต้องไปโรงพยาบาลแล้ว” พูดจบเขาก็ลุกขึ้นจากเตียงนอนนุ่มที่นั่งอยู่ทันที
“แล้วเรื่องหย่าล่ะคะ”
“ให้พี่ตายก่อนเถอะถ้าอยากโสดน่ะ” เขาพูดสวนกลับทันที
“ไม่ได้นะพี่หมอฤทธิ์” เธอเดินไปรั้งแขนใหญ่ไว้เพื่อไม่ให้เขาเดินออกจากห้องนอน
“พี่ไม่หย่า!” เขาแกะมือเล็กที่จับแขนตัวเองออก
“ถ้างั้นก็ตกลงค่ะ” เธอไม่มีโอกาสได้เห็นยิ้มเจ้าเล่ห์ของหมอหนุ่มหลังจบประโยคของเธอ
“แน่ใจว่าจะเข้าหอกับพี่” จากที่รีบก่อนหน้าตอนนี้ไม่รีบแล้ว เขาหมุนตัวมามองคนตัวเล็กที่ก้มหน้ามองเท้าตัวเอง มือใหญ่ช้อนคางมนให้แหงนเงยขึ้นสบตาตัวเองและถามย้ำอีกครั้ง
“แน่ใจว่าจะเข้าหอกับพี่ตอนนี้และเดี๋ยวนี้ด้วย”
“อือ...แน่ใจค่ะ”
หึหึ
‘พี่ไม่ผิดคำพูดนะน้องช่อ ก็พี่บอกแล้วก่อนหน้านี้ว่าไม่หย่า ถ้าเข้าหอตอนนี้ก็คือสมยอมและไม่ได้อยู่ในข้อตกลงนะครับคนดีของพี่’ เขาพึมพำในใจแล้วดันร่างเล็กไปชนขอบเตียง ก่อนจะดันให้เธอนอนราบไปกับเตียง
“หลังจากนี้น้องช่อเป็นของพี่แล้วนะ และเป็นเมียพี่เต็มรูปแบบไม่ใช่เมียในนามที่มีแค่ทะเบียนสมรสบอกสถานะแล้วนะ”
“หลังจากนี้ช่อจะเป็นอิสระต่างหากค่ะ”
เธอไม่เข้าใจคำพูดของชายหนุ่ม แต่ก็บอกถึงความมั่นใจของตัวเองว่าหลังจากนี้เธอจะหลุดพ้นจากตำแหน่งภรรยาของเขาแน่นอน ซึ่งเธอหารู้ไม่ว่าการที่ยอมเขาครั้งนี้จะเป็นการถูกผูกมัดและกักขังไว้ในกรงรักของเขาตลอดไปต่างหาก
หึหึ
ฤทธิ์แค่นขำในลำคอมองหน้าแม่น้องน้อยคนซื่อของตัวเอง ‘หลอกง่ายจริงเด็กน้อยของพี่’ เขาพึมพำในใจแล้วก็ปลดเปลื้องชุดของตัวเองออกจากร่างกาย นาทีนี้เขาไม่สนใจว่าเธอจะเขินอายตัวเอง เพราะยังไงเสียร่างกายของเขาก็เป็นของชนัญกันย์ และร่างกายของเธอเองก็เช่นกัน หลังจากนี้มันจะเป็นของเขา เขาจะประทับตราตีตราไว้ทุกซอกทุกหลืบของร่างงาม