“เธอล่ะเม จะเอาไงต่อ”
“เมก็คงต้องเริ่มหางานทำ เก็บเงินสักพักก่อนกลับประเทศไทย พิมล่ะบอกลุงกับป้ายังไงเรื่องอยู่ต่อ”
“เฮ้อ!! พิมเกริ่นๆ กับพ่อแล้วว่าจะขอยู่ทำงานสักพัก เก็บเงินสักก้อนเพื่อไปทำงานที่ตัวเองรัก พ่อก็ไม่เห็นว่าอะไร ยังไงเมพูดให้ตรงกันด้วยนะ พิมไม่อยากโกหกไปมากว่านี้ เรื่องเงินไม่ต้องเอามาคืนพิมหรอก เมก็เดือดร้อนเหมือนพิม พิมยกให้ เมคงต้องใช้เงินอีกเยอะ ในการดำรงชีวิตคนเดียว”
“ขอบใจนะ พิมเป็นคนดีจริงๆ ดีจนเมละอาย”
“เรื่องเล็กน่า ยังไงเราก็เป็นญาติกัน”
“เมยิ่งรู้สึกแย่เลยนะ พิมดีขนาดนี้เมยังทำกับพิมได้”
“ขอแค่เมกลับตัว แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้วล่ะ”
“เมสัญญาเลยพิม เมจะเลิกเสพไอ้ยานรกนั่น เมหยุดมาได้สักพักแล้ว ทรมานเกือบตาย แต่เมก็ผ่านมันมาได้ เมจะขอตั้งต้นใหม่ตอบแทนที่พิมให้โอกาส”
“ดีจ้ะ ขอให้เมโชคดีแล้วกัน”
พิมดาวรูดซิปกระเป๋าใบโตเมื่อเธอยัดเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวบางอย
