“เราไปคุยกันที่ห้องผม เราสองคนมีเรื่องต้องตกลงกัน หลังเราผ่านอะไรๆ มาด้วยกันคุณอาจจะกาลังจะเกิดภาวะฉุกเฉิน เพราะผมไม่ได้ใช้คอนดอมเลยสักครั้ง”
“เห้ย!! ไม่นะ”
พิมดาวอุทานเสียงหลง เธอลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทใจ หากเกิดอุบัติเหตุชีวิตขึ้นมาจริงๆ เธอจะทำยังไงกับตัวเองดี เพราะให้อุ้มท้องโดยไม่มีพ่อ ครอบครัวที่บ้านจะยินดีตอนรับเธออีกหรือไม่”
“ทีนี้คุณจะยอมไปคุยกับผมได้หรือยัง”
หญิงสาวคอตก เธอหวาดกลัวสิ่งที่กาลังจะเกิดขึ้นและได้แต่หวังว่าสิ่งเลวร้ายนั้นคงจะไม่เกิดขึ้นกับเธอ ในเมื่อเธอประพฤติตัวเป็นคนดีมาตลอดชีวิต
“ผมยินดีที่จะรับเด็กเอาไว้ หากคุณไม่ต้องการ”
เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นเรียบๆ ร่างสูงใหญ่ยืนกอดอกอยู่เบื้องหน้าเธอ และพิมดาวได้แต่นั่งทอดถอนใจ สายเลือดในอกใครบ้างจะไม่รักใคร่เอ็นดู แต่เมื่อเขาเกิดมาบนพื้นฐานของความไม่พร้อมเพรียง จะให้เธอทำยังไรกับเขาดี!!?
“ทำไม!!”
“ผมมีเหตุผลของผม
