เพื่อนสาว คือ เจ้าบ่าวของฉัน

ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

โรงแรมอิน ธารา ภูเก็ต รีสอร์ท

                เวลา ตี1

ผมออกมายืนรอยัยนั่นตั้งแต่ห้าทุ่ม ผมมาเปิดห้องเช็คอินโรงแรมเดียวกับที่ยัยนั่นเคยส่งมาบอกว่าเข้าพักที่นี่ นี่ผมก็ยังติดต่อเธอไม่ได้จนรู้สึกหงุดหงิด ไม่รู้มัวทำอะไรอยู่ถึงไม่ยอมรับสายและยังไม่โทรกลับสักที

"วีครับ..ผมว่าคุณไปนอนเถอะนะ ดึกมากแล้วนะครับ"

"ผมยังไม่ง่วงเลย ถ้าเป้ง่วงไปนอนก่อนก็ได้นะ.."

ผมหันหน้ามามองเป้อย่างรู้สึกขอบคุณที่เขาทนมานั่งรอยัยนั่นเป็นเพื่อนผม

"ถ้าคุณยังไม่ไปนอนผมก็ไม่ไป เดี๋ยวผมยืนรอคุณฝันเป็นเพื่อนนะครับ.?"

"ผมยังไม่รู้เลยว่ายัยนั่นหายไปไหน ป่านนี้ยังติดต่อยัยนั่นไม่ได้เลย..สงสัยคงจะไปดื่มเมาที่ไหนอีกตามเคย"

"ก็ปกติของคุณฝันนี่ครับ ผมเห็นคุณก็บ่นเรื่องที่เธอเมากลับห้องมาให้ผมฟังบ่อยๆ.."

"ก็เพราะเป็นแบบนี้แหละผมถึงปล่อยยัยนั่นให้พ้นสายตาไม่ได้ ถ้าพ่อกับแม่รู้ผมคงโดนะวกท่าน 2 คนเล่นงานแน่ๆที่ดูแลยัยนั่นไม่ดี"

"คุณบอกว่าไม่อยากยุ่งกับคุณฝัน แต่ที่คุณทำทุกวันนี้เพราะโดนพ่อกับแม่คุณบังคับนะหรอครับ..?"

"ก็ใช่นะสิ..ผมเบื่อยัยนั่นจะแย่ เบื่อที่ต้องคอยตามเช็ดอ๊วกให้ยัยนั่นแล้วก็เบื่อที่ต้องตามเก็บตามกวาดห้องเวลาที่ยัยนั่นทำเละเทะเอาไว้ ถ้าเราไม่ต้องแต่งงานกันผมจะไม่มีวันเข้าใกล้ยัยนั่นเด็ดขาด..."

"ผมรู้ครับว่าคุณฝืนใจ แต่อดทนนะครับ..เพราะการแต่งงานกับคุณฝันทำให้เราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นโดยที่พ่อกับแม่คุณไม่สงสัยนะครับ.."

"ผมถึงต้องยอมให้ยัยนั่นไปเมาเละเทที่ไหนก็ได้ตามใจ เพราะถ้ายัยนั่นไปมั่วจนมีข่าวกับผู้ชายขึ้นมาสักคนจริงๆ...ถึงตอนนั้นผมมั่นใจว่ายัยนั้นต้องขอหย่ากับผมเพื่อหนีอายแน่ๆ"

"ที่แท้นี่ก็เป็นแผนของคุณนี่เอง..?"

"ใช่..ถ้ายัยนั่นมีผู้ชายคนอื่นแล้วมาขอหย่ากับผมจริงๆ ผมจะรีบหย่าให้ทันทีและใช้โอกาสนี้ทำให้พ่อกับแม่เห็นว่าผมเสียใจมากๆ จนมีคุณเข้ามาปลอบใจพวกท่านต้องเห็นใจผม และถึงตอนนั้นผมจะบอกพ่อกับแม่ว่าเรืี่องของเรา."

ผมมองหน้าเป้อย่างหมายมั่น เป้ยิ้มดีใจเดินเข้ามาหาผม

"ผมเริ่มจะทนรอให้ถึงวันนั้นไม่ไหวแล้วนะครับ"

"รออีกหน่อยนะครับ..เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าคุณรักวีจริงๆอย่างที่ปากคุณพูด ถ้าคุณรอวีได้วีก็พร้อมที่จะเปิดเผยความสัมพันธ์ของเราให้ทุกคนรู้"

"แล้วอีกนานแค่ไหนละครับกว่าคุณฝันจะมีผู้ชายเข้ามาจริงๆ ผมไม่เห็นเธอจะสนใจใครสักคน.?"

"อีกไม่นานหรอกครับ.."

ผมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เพราะคิดว่าอีกไม่นานที่แผนของผมคงสำเร็จได้เร็วนี้

....

ผับ FreeDom

"ชน..."

พวกเรา 3 คน ดื่มกันไปเอยะมากและฉันก็เริ่มเมาแล้วแต่พอหันไปเห็นยัยจอยมันเมาพับหลับคาเก้าอี้ไปแล้วจ้า

"คุณฝันนี่คอแข็งเหมือนกันนะครับ..?"

"ไม่หรอกค่ะ นี่ก็เริ่มมึนๆแล้วเหมือนกัน"

"แต่คุณจอยเมาหลับไปก่อนแล้วนะครับ คุณฝันยังนั่งตัวตรงอยู่เลยผมนี่นับถือจริงๆ"

"555 คุณวินชมว่าฝันสวยยังจะดีซะกว่าชมฝันว่าคอแข็งนะคะ มันฟังดูแปลกๆยังไงไม่รู้"

"555 ก็ทั้งสวยแล้วก็คอแข็งด้วยไงครับ"

"ดีมากค่ะ..."

พวกเรา 2 คนหัวเราะชอบใจที่รู้สึกว่าเขาจะทำให้ฉันหัวเราะได้ตลอดจริงๆ

"ฝันว่ามันดึกมากแล้วเดี๋ยวฝันกลับเลยดีกว่าค่ะ"

"นี่คุณฝันกลับยังไงครับ..ให้ผมไปส่งไหมครับ?"

"เอ่อ.."

"อย่าเกรงใจเลยครับ ถ้าเรียกแก๊ปกลับกัน 2 คนผมเป็นห่วงนะครับ"

"ก็ได้ค่ะ..เพราะโรงแรมของฝันก็อยู่ไม่ไกลจากร้านคุณวินนี่แหละค่ะ"

"ครับ.."

โรงแรมอิน ธารา ภูเก็ต รีสอร์ท

"คุณฝันพักที่โรงแรมนี้หรอครับ..?"

"ใช่ค่ะ.."

"แล้วอีกกี่วันครับคุณฝันถึงจะกลับกรุงเทพฯ..?"

"เอ่อ..อีก 2 วันมั้งคะ"

"ดีเลยครับ ถ้าผมจะพาคุณฝันไปเที่ยวรอบเมืองภูเก็ตในช่วง 2 วันนี้คุณฝันโอเคไหมครับ?"

"ดีค่ะ..ดีฝุดๆ"

อยู่ดีๆยัยจอยก็ลุกขึ้นมาตอบประโยคที่คุณวินถาม จนฉันต้องหันไปมองมันพร้อมคุณวินอย่างนึกขำ

"เงียบปากไปเลยแก.."

"ไปเลยแก..ฉันอยากไปเที่ยวรอบเมืองภูเก็ต ไปดำน้ำด้วยนะคะคุณวิน จอยอยากไป.."

"ได้เลยครับ..เกาะดำน้ำที่นี่สวยๆทั้งนั้นเลย"

"ฝันว่าจะรบกวนคุณวินเปล่าๆนะคะ"

"ไม่เลยครับ...ผมยินดีจริงๆนะครับ"

เขายิ้มให้ฉันแล้วส่งสายตาหวานเชื่อมมาจนฉันต้องรีบตั้งสติ

"เอ่อ..ฝันเข้าโรงแรมก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวคุณวินจะกลับดึก"

ฉันรีบหันไปเปิดประตูรถเขาแล้วประตูข้างหลังเพื่อพายัยจอยออกมาจากรถ คุณวินเดินลงมาจากรถแล้วเดินเข้ามาหาฉัน

"พรุ่งนี้ผมมารับคุณฝันกับคุณจอยตอนเที่ยงนะครับ..ผมจะได้พาไปทานอาหารร้านที่อร่อยที่สุดในภูเก็ต"

"ดีค่ะ..ดีฝุดๆ"

"พอเลยยัยจอย..."

ฉันหันมามองหน้ายัยจอยอย่างระอายที่มันพูดแต่ละอย่างไม่ถามฉันสักคำ เมาแล้วยังรู้เรื่องอีกนั่งนี่

"ไว้เจอกันพรุ่งนี้ตอนเที่ยงครับ...ผมไปนะครับ"

คุณวินพูดจบก็เดินขึ้นรถขับออกไป ฉันจึงเดินแบกยัยจอยมาตามทางอย่างโซซัดโซเซ มันเมาฉันก็เมานะต่อให้ไม่เมาขนาดมันแต่ฉันก็เริ่มมึนๆแล้วเมือนกัน

"เดินดีๆได้ไหมยัยจอย ฉันจะล้มไปกับแกแล้วเนี้ย"

"ฉันก้เดินตรงๆแล้วเนี้ย"

"ตรงบ้าอะไร เซไปเซมาแบบนี้เล่า..เห่ย.."

ฉันพูดยังไม่ทันขาดคำมันก็เซไปอีทางแล้วก็ดึงตัวฉันจะล้มตามไปด้วย แต่รู้สึกเหมือนมีมือใครมาจับตัวยัยจอยไว้

"คุณ.."

"เดี๋ยวฉันช่วยแบกเพื่อนเธอไปเอง เธอเดินไหวใช่ไหม..?"

"อืม.."

ฉันหันมามองหน้าเขาอย่างอึ้งๆไม่คิดเลยว่าจะเห็นเขาที่นี่

"ทำไมถึงกินเหล้าเมาเละเทะขนาดนี้ทั้ง 2 คน?"

หลังจากที่เขาแบกยัยจอยมาส่งถึงห้องนอนฉัน ก็หันมาบ่นฉันที่ยินพิงกำแพงอยู่อย่างรู้สึกมึนๆ

"ยังไม่ชินหรือไง..? ฉันก็เมาอยู่แบบนี้ประจำ"

"แต่นี่มันภูเก็ตนะไม่ใช่บ้านเธอ ที่จะได้มาเมาเละเทะแบบนี้ ไม่อายคนอื่นเขาบ้างหรือไง?"

"ก็ไม่มีใครเห็นทำไมต้องอายด้วย.."

"ผู้หญิงกินเหล้าเมาเละเทะอย่างเธอ ผู้ชายที่ไหนเขาจะชอบจริงๆ ก็มีแต่พวกหวัง.."

เขาหยุดพูดประโยคหลังแล้วมองมาที่ชุดที่ฉันใส่

"แต่งตัวแบบนี้แล้วจะทำไม..แต่งไม่ได้อย่างฉันแล้วอิจฉาละซิ..?"

"นี่เธอ.."

"อย่าคิดว่าตัวเองจะมีผู้ชายมาชอบได้คนเดียวนะ คุณมีได้ฉันก็มีได้เหมือนกัน.."

"มีได้..แต่ช่วยรู้ไว้ด้วยนะว่าเธอแต่งงานกับฉันแล้ว จะไปมั่วหรือไปยั่วใครช่วยทำในที่ลับตาคนด้วย.."

"เหมือนกับที่คุณเคยจูบกับผู้ชายในมุมมืดหน้าห้องน้ำนะหรอ...?"