รอยรักพันธะร้าย

คอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา "อา... " ร่างสูงที่ขยับโยกอยู่เหนือร่างเปลือยเปล่า     ปล่อยเสียงครางออกมาอย่างสุขสม เมื่อถูกความเสียวซ่านจากภายในที่อ่อนนุ่มเล่นงาน ตาคู่คมมองดวงหน้าหวานที่ชื้นเหงื่อ นึกขัดใจเมื่อเห็นปากบางขบเข้าหากัน ดวงตากลมโตนั่นอีก     ที่ปิดสนิท เพราะเจ้าของไม่อยากเห็นหน้าเขา  'ปภังกร' ยกยิ้มมุมปากพร้อมกับสับสะโพกเข้าออกถี่ ๆ เมื่ออยากแกล้งคนที่นอนนิ่งเหมือนหุ่น พยายามฝืนตัวเองเพื่อต่อต้านเขา กรามแกร่งขบเข้าหากันจนเป็นสันนูน เมื่อถูกภายในอ่อนนุ่มตอดรัดจนเสียวกระสัน จนต้องผ่อนจังหวะให้ช้าลง โมโหตัวเองตั้งใจจะแกล้งคนที่นอนเกร็งอยู่ใต้ร่างให้รู้สำนึก ที่บังอาจมาท้าทายเขา แต่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขานอนกับเธอ แต่เขาก็ยังทรมานและสุขสม เพราะทุกอย่างที่เป็นเธอยังคงเป็นเหมือนเดิม โดยเฉพาะความอ่อนนุ่มภายในช่องทางรัก ที่คับแน่นจนเขาแทบปริแตกเพียงแค่   เข้าไปครึ่งทาง "ร้องออกมา! ครางออกมา! ผมไม่ชอบนอนกับท่อนไม้!" ชายหนุ่มออกคำสั่ง สะโพกสอบยังตอกเข้าใส่ แต่เปลี่ยนจังหวะให้ช้าลง เน้นย้ำตรงจุดหลัก ๆ เพื่อแกล้งให้เธอทรมาน คำสั่งที่ได้ยินไม่ได้มีผลกับเธอเลยสักนิด มือที่กำผ้าปูที่นอนออกแรงบีบจนสั่นเกร็งไปทั้งตัว 'พสิกา' รู้ตัวว่าไม่อาจฝืนตัวเอง และต่อต้านสิ่งที่คน  เหนือร่างสร้างขึ้นมาได้ แต่เธอจะทนให้มากที่สุด เขาจะได้หมดอารมณ์ เบื่อหน่ายในตัวเธอ บทรักที่แสนทรมานนี้จะได้จบลงเสียที ร่างบางกระตุกเกร็งเมื่อเขากระแทกลงมาตรงจุดเดิมซ้ำ ๆ มือบางยังคงกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ทั้ง ๆ ที่อยากจะใช้มันปัด   มือหนา ที่กำลังวุ่นวายกับจุดที่ไวต่อความรู้สึกของเธอออก "รู้ไหมว่าเวลาที่คุณทำให้ผมโกรธมาก ๆ คุณจะต้องเจอกับอะไร!" เสียงแหบห้าวกระซิบชิดใบหูบาง เมื่อเขาเลื่อนใบหน้าขึ้นมาหาเธอ พสิกาไม่มีทางรู้เลยว่ายิ่งเธอเมินเฉยไม่สนใจเขา ยิ่งยั่วให้เขามีอารมณ์ ชายหนุ่มก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงชอบเวลาที่เธอทำท่าทางเฉยชาใส่ อาจเป็นเพราะเขาอยากเอาชนะ จึงสนุกที่ได้แกล้งเธอ "ก้อย!" เสียงเหี้ยมออกคำสั่งเมื่อเธอยังฝืน ปากร้อน   ปาดเลียใบหูเล็ก ก่อนจะประกบลงบนปากอิ่มที่ส่ายหนี  "ฉันเหนื่อย!" เสียงแหลมเล็กที่เปล่งออกมา พร้อมกับ   มือบางที่ผลักใบหน้าเขา บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวไม่สบอารมณ์ ปภังกรโกรธจัด ตั้งแต่ร่วมรักกันมาเกือบชั่วโมงเขาเพิ่งจะได้ยินเสียงของเธอ  "ก้อย! หันหน้ามามองผมเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มออกคำสั่งอีกครั้ง เมื่อใบหน้าสวยคอยแต่จะเบี่ยงหนี เธอจะขัดขืนทุกครั้งเวลาที่เขาจะจูบปากเธอ "รังเกียจผมนักใช่ไหม งั้นก็เตรียมร้องขอชีวิตได้เลย พสิกา!" สิ้นเสียงคำรามสะโพกสอบก็ตอกอัดลงมาถี่ ๆ มือแกร่งจับยึดเอวบางเมื่อคนใต้ร่างทำท่าจะถอยหนี ปากร้อนปาดไล้เลียวนยอดทับทิมสีหวาน ดูดกลืนอย่างหิวกระหาย ก่อนจะ   กัดลงมาอย่างแรง เพื่อทำโทษเด็กดื้อที่ขัดใจเขา ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อเต้าสวยถูกกัดจนจมเขี้ยว  "คุณดิว ฉันเจ็บนะ!" มือบางฟาดลงบนบ่าแกร่ง ไม่กล้าผลักใบหน้าเขาออก เพราะฟันคม ๆ ของเขายังงับยอดอกของเธอเอาไว้ "หึ ๆ ๆ” เสียงหัวเราะของเขาทำให้เธอโมโห "นึกว่าตายด้าน" พูดพร้อมสับสะโพกเข้าออก เมื่อถูกภายในอ่อนนุ่มตอดรัด ชายหนุ่มปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอทำให้เขา  สุขสม ทั้ง ๆ ที่ทำเหมือนถูกบังคับขืนใจ  "คุณดิว!" คำพูดหลุดออกมาจากปากบาง เมื่อเขาเร่งจังหวะจนเธอรับไม่ไหว  "เบาหน่อยได้ไหม" เอ่ยขอร้องทั้งที่ไม่อยากขอ เมื่อเขา  อัดสะโพกลงมาหนัก ๆ ลำรักที่ฝังอยู่ในช่องทางรักอัดกระทุ้งจนจุกไปถึงมดลูก มือบางจับยึดเอวสอบเอาไว้ ขอร้องให้เขาเบามือ "เสียวก็ร้องออกมาดัง ๆ” พสิกากัดปาก เสียวก็ส่วนหนึ่ง แต่จุกก็อีกส่วน ตั้งแต่เปลี่ยนจากยาคุมฉุกเฉินมาเป็นยาคุมแผง พักหลัง ๆ ประจำเดือนเธอก็เคลื่อนบ่อย เพราะลืมกินมัน เดือนนี้ก็เช่นกันประจำเดือนเธอขาดมาเกือบอาทิตย์แล้ว "ฉันเจ็บ!" ร้องบอกเมื่อชายหนุ่มอัดลำรักเข้าออกหนัก ๆ ในจังหวะสุดท้าย ก่อนที่ร่างหนาจะทิ้งตัวลงบนร่างบางเมื่อ เสร็จสม "อ๊ากกก!!!" ปภังกรร้องคำราม เมื่อเดินทางไปจนสุดทางสายรุ้ง ร่างสูงทิ้งน้ำหนักลงบนร่างบาง แท่งร้อนที่หลั่งสายธารรักใส่เธอทุกหยาดหยด ยังแค่ค้างอยู่ในช่องทางรักที่             คับแคบ สะโพกสอบกระทุ้งหนัก ๆ อีกสองสามครั้ง เพื่อเน้นย้ำให้เธอรู้ซึ้งถึงบทลงโทษของเขา