ตอนที่ 24 พี่ชายVSพี่ราม
ฟ่าง
ผมสะดุ้งตื่นเต็มตาเมื่อได้ยินเสียงทักของใครบางคน หันไปมองอย่างรวดเร็วร่างสูง 180 กว่า ในชุดเสื้อโค้ชตัวหรูพร้อมกางเกงยีนเนื้อดี
คอแกร่งมีผ้าพันคออยู่ หน้าหล่อคม จมูกโด่งเป็นสันปากสีอ่อนอย่างคนรักสุขภาพ ตาคมเต็มไปด้วยเสน่ห์ให้ผู้คนหลงใหลอย่างโงหัวไม่ขึ้น สองมือแกร่งมีถุงอยู่เต็มมือ
ไม่รู่ว้าจะเสียใจที่มันกลับมาหรือดีใจที่มีของผ่านกันแน่ มันคือไอ้พี่บ้าพี่เฮ็งซวย! ไอ้หน้าหล่อเกินหน้าเกินตา!
“ว่าไงน้องรักคิดถึงพี่ชายคนนี้ไหมเอ่ย” ร่างสูงราวนายแบบที่หลุดออกมาจากนิตยสารชื่อดังสกายวางของลงบนโต๊ะ
“ไม่มีทาง ใครจะไปคิดถึงพี่ชายแบบนี้กัน” ไอ้พี่บ้ามันคือตัวซวยของผมอย่างแท้จริงอุตส่าห์ดีใจที่มันไปเรียนเมืองนอกเมืองนา
“พอแล้วเด็กๆ กลับมาไวกว่าที่คิดนะตากาย” ก่อนที่ผมจะเถียงกันแม่ก็เข้ามาห้ามทัพก่อน ไอ้พี่กายยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะเข้ามากอดเอวอวบของแม่ผมอย่างออเซ
