เมียครับอย่าน่ารักได้ไหม[Yaoi]

ตอนที่ 1 เจอแล้วอนาคตผัว กริ๊งงงง เสียงนาฬิกาปลุกเรือนเล็กดังขึ้นทำให้ร่างบางที่กำลังหลับสบายใต้ผ้าห่มผืนหนา ขยับตัวอย่างรำคาญมือบางกวาดไปตามหัวเตียงเพื่อกำจัดสิ่งรบกวน ติ๊ด "อือออออ"ร่างบางกะพริบตาเพื่อปรับแสง มองออกไปที่หน้าต่างหันกับมามองนาฬิกา ตอนนี้เที่ยงตรงแล้วเพราะเมื่อคืนอยู่เคลียงานจนเกือบเช้าเมื่อถึงเวลาตื่นร่างกายมันเลยไม่พร้อมที่จะลุก ร่างบางลุกออกจากเตียงถึงแม้จะไม่อยากลุกออกแต่ตอนบ่ายมีเรียนคงต้องจำใจ ร่างบางทำธุระในห้องน้ำไม่นานก็ออกมาด้วยชุดนักศึกษาถูกระเบียบ Rrrrrrrrrrr "ว่าไง"เสียงหวานเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าใครโทรมา (มึงออกมายังงงงงง อีฟ่างงงงงง) เสียงทุ้มดังออกมาจากปลายสาย เหมือนกำลังร้อนรน "มึงรีบอะไรไอ้นาวอีกตั้งชั่วโมงกว่า" (โถ่ อีเพื่อนนนน กูจะลอกการบ้าน) ปลายสายพูดอย่างอ้อนวอน "เออๆ เรื่องมากจริงๆ "ร่างบางบ่นแต่ก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า (มึงน่ารักมา จุ๊บๆ เจอกันที่เดิม..ติ๊ด) ผมเหนื่อยใจกับไอ้นาวมันจริงๆ ข้าวไม่กินมันแล้วให้มันเลี้ยงดีกว่า ค่าลอกการบ้านขอแนะนำตัวก่อนเลย กระผมนายสุธีย์ ประชาชาติ ชื่อเล่นที่น่ารักว่า ข้าวฟ่าง เพราะแม่ปักใจเชื่อว่าผมต้องเกิดเป็นผู้หญิงแน่นอน เลยตั้งไว้เรียบร้อยโถ่ความมาดแมนของผมอยู่ไหนดีที่ท่านยังให้ชื่อจริงผมเหมือนผู้ชายไม่งันผมคงไม่กล้าแนะนำตัวกับใครตอนนี้ผมเรียนหมออยู่มหาลัยชื่อดัง ฟังไม่ผิดหมอเห็นแบบนี้ผมเก่งนะ ผมบ่นๆมานานจนตอนนี้มาถึงมอแล้ว ผมจ่ายเงินแล้วเดินลงจากรถแท็กซี่ ถามว่าทำไมไม่เอารถมาเองบอกเลยขี้เกียจขับ การจราจรในเมืองไม่ใช่เรื่องสนุกกว่าจะขยับได้แต่ละเมตรทำเอารอจนงอก ตอนนี้เที่ยงกว่านักศึกษาค่อนข้างเยอะเพราะเป็นพักกลางวัน แดดทำไมมันร้อนแบบนี้ผิวผมแสบไปหมดแล้วให้ตายสิ นักศึกษามองมาที่ผมเต็ม ให้ตายสิผมคงไม่ได้ทำอะไรน่าอายไปใช่ไหม ผมรีบเดินออกไปจากวงล้อมผู้คน "กว่าจะมาได้เนอะอีฟ่างงง นานมาก"เมื่อเดินมาถึงโต๊ะเสียงประชดของไอ้นาวก็ดังขึ้น ผมทำเมินวางกระเป๋าแล้วนั่งตรงที่ว่าง "หายไปไหนกันหมด"ผมหันไปถามไอ้นาวกลุ่มผมมีกัน 5 คน เรียน ปี1หมอ3วิศวะ1บริหาร1เราเรียนม.ปลายด้วยกันเลยสนิทกันมาก พอมาขึ้นมหาลัยก็พากันยกมาทั้งแก๊งก็ดีอย่างน้อยเขาจะได้ไม่เหงา "ไอ้นัทกำลังมา ไอ้ฟินไปห้องน้ำ ไอ้บาสไปส่งงาน" ที่เรียนหมอมีผม นัท ไอ้นาว ฟินเรียนวิศวะ ไอ้บาสเรียนบริหาร "ฟ่างงงงง มาแล้วหรอออ"เสียงเล็กทักมาแต่ไกล ร่างขาวส่วนสูงเยอะกว่าผมไม่มาก ปากแดงระเรื่อ ฟินหน้าตารักทีเดียวไม่น่าไปเรียนอะไรเถื่อนๆ อย่างวิศวะเลย! ก่อนที่มันจะไปเรียนเขาคัดค้านหลายรอบแล้วค่ะนั้นถ้ามันไป ก็เหมือนกับลูกกวางไปอยู่ถ้ำกลางเสือสิงห์ "ไง มาเร็วจังนะ" "อยู่กับไอ้นาวน่าเบื่อมากเลยยยย"ฟินหันไปมองตาเขียวใส่ไอ้นาว "อ้าวๆ พูดแบบนี้ก็สวยสิเตี้ย" "ใครเตี้ย! " "ทะเลาะไรกันเนี่ยยยย" "อ้าว มาเร็วจังนะนัท"ผมหันไปมองเพื่อนอีกคน นัทเป็นดาวคณะแพทย์ไม่ต้องพูดถึงความสวยเลย ผมลอนยาวถึงสะโพก จมูกโด่ง ตากลมโต ปากถูกทาด้วยลิปสีหวาน เพื่อนคนสวยวางของแล้วหาที่นั่ง "นาวมึงบอกจะลอกการบ้านไม่ใช่หรอ เอาไหมเนี่ย"ผมหันไปดึงความสนใจไอ้นาวก่อนที่มันจะกัดกันไอ้ฟินตาย สองคนนี้ทำไมชอบทะเลาะกันนะ ทะเลาะกันแบบนี้ตั้งแต่ช่วงมอปลายแล้วขนาดอยู่ด้วยกันมาหลายปีตอนนี้ก็ยังไม่เลิกกัดกันเหมือนเด็ก "เอามาดิ"ผมยื่นสมุดให้มันแล้วความเงียบก็มาเยือนโต๊ะเราซะที "กูซื้อเค้กร้านหน้ามอมาฝากด้วยจะแดกกันเลยไหม"ผมหูบานทันทีผมชอบกินเค้กมากกก ถึงจะกลัวอ้วนก็เถอะแต่ถ้าอ้วนขึ้นมาจริงๆ ต้องโทษไอ้นัทเลย "แดกดิ กูยังไม่แดกข้าวเลย"ผมแกะกล่องเค้กในกล่องมีเค้กชิ้นมีหลายรสทีเดียว ตุบ "โทษทีที่ช้าจารแม่งเรื่องมากชิบ"ไอ้บาสเดินมาแล้ววางกระเป๋าแรงๆ อย่างอารมณ์เสีย "เออน่า เย็นนี้ไปแดกเหล้ากันพี่รหัสกูเลี้ยง"ไอ้ฟินพูดขึ้น "เออๆ แยกย้ายไปเรียนได้แล้ว ไอ้ฟินมึงแบ่งเค้กไปด้วย"ผมยื่นเค้กให้มันรับแล้วเดินกลับไปที่รถ คณะวิศวะค่อนข้างอยู่ไกลคณะแพทย์ไม่เหมือนบริหารที่อยู่ข้างๆ กัน "ไปกันเหอะ "เฮ้ออออ ทำไมมันถึงขี้เกียจเรียนแบบนี้ละ! " ผับเมียงู ตอนนี้เวลาสองทุ่มกว่าๆ ผมจอดรถเบนซ์สีขาวลูกรัก ออกมายืนหน้าผับ อา ผมควรเข้าไปเลยดีไหม แต่ขี้เกียจรอไอ้ฟินออกมารับเข้าไปเลยละกัน ผมไม่ค่อยได้มาผับบ่อยหรอกนานๆ ที แหม่ ผมมันไม่ค่อยมีเวลานี่ ไม่เหมือนไอ้ฟินกับไอ้บาส มันเห็นผับเป็นบ้านหลังที่สองแล้ว พอเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงเพลงจังหวะหนักหูดังมาก่อน หัวใจไอ้ฟ่างมันร้อนรุ่มโว้ยยยย จิบเหล้าเคร้านารีนี่แหละลูกผู้ชายสายตาหายคู่โฟกัสมาที่ผมโดยเฉพาะผู้ชายถึงจะรู้สึกดีแต่ไอ้ฟ่างไม่สนยังไม่หล่อพอไปเกิดใหม่เถอะผมยอมรับเลยว่าเป็นเกย์เพื่อนผมก็รู้ทุกคน แต่ผมยังซิงนะเออ กำลังหาคนเปิดให้อยู่แต่ยังไม่มีคนที่หล่อพอนี่สิ นั้นไง ไอ้ฟินกำลังคอเคลียกับไอ้บาส อะไรกันพวกมึงแดกกันเองหรอผมรีบเดินเข้าไปขัดจังหะก่อนที่จะได้ดูหนังสด "ไอ้บาสไอ้ฟิน"ผมเรียกเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงในผับ พวกมันผละออกจากกันแล้วทำหน้าตกใจเมื่อเห็นผม ใบหน้าเล็กแดงระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู "เหี้ย ไม่ใช่นะ"ไอ้ฟินทำท่าจะปฏิเสธ ผมทำเป็นไม่สนใจ เดินไปนั่งโซฟาที่ว่างอยู่บนโต๊ะมีสมาชิกไม่ครบทุกคน "อีฟ่างมึงจะมาอ่อยหรอ"ผมทำเป็นไม่ได้ยินยกวายสีสวยขึ้นจิบ "ไปไหนกันหมด" "มันพากันไปเต้น นั้นไงมากันละ"ผมหันไปมองกลุ่มผมมากันครบทุกคน งันแสดงว่าผมมาคนสุดท้ายสินะ "เหนื่อยยยย"นัทนั่งกระดกเหล้าเข้าปากเหมือนน้ำเปล่า วันนี้นัทดูแปลกตาเพราะปกติแต่งหน้าบางๆ เสื้อผ้าเรียบร้อยแต่วันนี้มาในลุคสาวเปรี้ยวผู้ชายมองตาเป็นมัน "ไหนพี่รหัสมึงอะฟิน"ผมหันไปถาม "ชั้น2 ตามมาดิ"ว่าแล้วก็ลุกเดินนำไป "หนุ่มวิศวะก็น่าสนใจไม่น้อยงันไปกันเถอะ"นัทพูดอย่างตื่นเต้น ผมพยักหน้าแล้วเดินตามไอ้ฟินไปผับนี้ค่อนข้างหรูทีเดียว ตกแต่งสวยงามเหมาะกับการมานั่งดริ๊งมานั่งฟังเพลงชิวๆ ครืดดด เสียงเปิดประตูทำให้ผมหันไปมองในห้องขนาดพอดีมีผู้ชายนั่งอยู่สี่ห้าคนกับผู้หญิงอีกหนึ่งคน "หวัดดีครับ"ไอ้ฟินไหว้ทักทายพวกผมเลยทำตามพวกพี่หันมามองพกผมอย่างพิจรณา "ไงน้องฟินนน มานั่งกับเจ๊มาต๊ายยย พาใครมาด้วยหล่อทุกคนเลย"สะดุ้งครับ ถ้านั่งเฉยๆคือผู้หญิงพอออกเสียงชัดเลย "นี่เพื่อนฟินเอง คนนี้ชื่อ นัท"ไอ้ฟินชี้ไปทางนัท "หวัดดีค่ะ"นัทยิ้มก้มหัวนิดๆ ผู้ชายมองตาไม่กระพริบเลย แหม ทำยังไงได้เพื่อนผมสวยระดับดาวมหาลัย "ผมชื่อ นาวครับบบ เรียก สุดหล่อก็ได้"ไปนาวยิ้มหน้าบานก้ม180องศา"ไอ้หน้านิ่งๆ ชื่อ บาส"บาสก้มหัวนิดๆ ให้ "ต๊ายยย หล่อจริงๆ " "คนนี้ชื่อ ข้าวฟ่าง"ฟินชี้มาทางผม "เอ่อ หวัดดีครับ"ผมพูดอย่าประหม่าก็แหมมีแต่คนหล่อๆ โดยเฉพาะพี่คนที่หน้านิ่งๆ นั่งริมสุด ขนาดจิบเหล้ายังน่ากินไอ้ฟ่างอยากได้ "ต๊ายยย น่ารักจริงๆ มานั่งเร็วๆ "เจ๊แกเคลียพื้นที่ให้พวกผมนั่ง"มาๆ เดี๋ยวเจ๊แนะนำพี่ๆ ให้รู้จัก คนนี้ชื่อเจมส์"เจ๊แกชี้ไปทางผู้ชายข้าง พี่เจมส์ยิ้มให้อย่างเจ้าชู้ ชิๆ ฟ่างไม่สนหรอก จะบอกให้"คนนี้ไอ้บอท"พี่บอทหันมาขยิบตาให้อย่างกวนๆ กรี๊ดๆ หล่อจัง แต่ไม่ใช่เป้าหมาย"ลืมบอกเจ๊ชื่อเฟรี่นะจ๊ะ" พี่เฟรี่ยิ้ม"คนเงียบๆ ชื่อราม"ผมใจเต้นเหมือนกลองใหญ่เมื่อพี่รามเงยหน้าขึ้น คิวดำ ดั้งโด่ง ปากสีคล้ำนิดๆ ตัดผมทรงทันสมัย หล่อมาก ไอ้ฟ่างงอยากได้ คอยดูเถอะพี่รามต้องเสร็จฟ่างแน่!!