ตอนที่ 25 ความสงบสุข
วันนี้มันควรเป็นเช้าที่แสนวิเศษสำหรับผมแต่จากสถานการณ์ตอนนี้มันไม่ใช่เลยผมกำลังยืนดูพี่รามกับไอ้พี่บ้าแข่งกันตัดหญ้าในสนามอย่างเอาเป็นเอาตาย จบด้วยไอ้พี่บ้าชนะ
“ฮ่าๆ นี่แหละที่เขาเรียกว่าอัจฉริยะ!! ” ผมมองไอ้พี่กายที่กำลังยืนยกกรรไกรด้วยท่าทางปัญญาอ่อน นี่ใช่ไหมคนที่กำลังเรียนดอกเตอร์ มันเป็นคนที่เก่งมาก มากกว่าผมหลายเท่ามันเรียนเอกแพทย์ที่อเมริกาที่ว่าเข้ายากแต่เพราะเรียนหนักไปทำให้สมองมันเริ่มไม่ปกติผมควรพามันไปตรวจซักวัน
ทำไมผมเป็นน้องที่น่ารักแบบนี้นะ!
“ไหวไหมพี่ราม” ผมเดินเข้าไปนั่งยองๆ ข้างพี่รามที่นั่งอยู่บนพื้นอย่างเหนื่อยล้าเหงื่อผุดออกเต็มหน้าหล่อ เมื่อกระทบกับแสงแดดทำให้เป็นประกายวิ้งๆ เพิ่มความเป็นเทพบุตรเข้าไปอีก หล่อเกินไปแล้ว!
“พอแล้วตากายถ้ายังชวนคนอื่นเป็นแบบนี้อีกแม่จะงดห้ามกินขนมแม่ตลอดเดือนเลย” ผมมองแม่ด้วยสายตาวิบวับ วันนี้คุณแม่คนสวยผมน่าร
