นั่งร้องไห้ไปสักพัก ก็เริ่มมองซ้ายมองขวาอย่างระแวง เมื่อกี้ถ้าหูไม่ฝาด รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงกุกกักอะไรบางอย่างที่หน้าบ้าน ขโมยเหรอ เธอล็อกกลอนประตูชั้นนอกชั้นในอย่างดี แต่ถ้าพวกมันงัดแงะเข้ามาล่ะ!
ซวยแล้ว ทำไงดี วันนี้วันหยุดอยู่บ้านคนเดียวเสียด้วย แต่ปกติก็อยู่คนเดียวมาโดยตลอด ไม่เห็นเคยมีขโมยหรือโจรเลยสักครั้ง
ตุ้บ!
“งื้อ เสียงอะไรน่ะ” ตอนนี้พิมพ์อรหมดความคิดเรื่องผู้ชายไปโดยปริยาย มีแต่ความหวาดหวั่นใจเข้ามาแทนที่ แต่โชคดียังเป็นของเธอที่โทรศัพท์มือถือดังขึ้นมาเสียก่อน
“ฮัลโหล ฮันนี่”
“คุณซัน คุณอยู่ที่ไหนคะ ช่วยพิมพ์ด้วย ขโมยเข้าบ้านพิมพ์”
เธอละล่ำละลักบอกเขาอย่างไม่มีว่างเว้น ขณะสอดสายตามองหาที่หลบซ่อนเพื่อความปลอดภัย เกรงว่าคนข้างนอกจะมองเข้ามาภายในและอันตรายจะมาถึงตัว
“ขโมย ขโมยที่ไหนกัน ผมยังไม่เห็นใครเลยนะ”
“แต่พิมพ์ได้ยินเสียง เหมือนคนพยายามปีนหรืองัดแงะเข้ามา พิมพ์กลัว
